ကမ္ဘာတည်သ၍ (Completed)

Part-34

ဖုန်းဆက်ရမလား။ မဆက်ရဘူးလား တွေးနေရင်း ဝေခွဲ၍မရခဲ့သည်မှာ နှစ်ရက်ရှိနေခဲ့၏။

သူကမရဏဖွားနဲ့ခြူးညီညီတို့အကြောင်းကို
သိ​တောလား။ ဒါမှမဟုတ်
ရွှေရင်ငြိမ်းနဲ့ ဒါဒါတို့ရဲ့ဇာတ်လမ်းအကြောင်းသိနေတာလား။
ခြူးညီညီမဟုတ်ပဲ မိမိဟာ ခြူးညီညီပါလို့
လိမ်ထားတဲ့အကြောင်းပဲ သူသိနေတာလား။
သူကရောဆရာဝန်စစ်စစ်မဟုတ်လေပဲ လိမ်ထားလေသူများလား။

မရဲတရဲစိတ်ကိုစွန့်စားကာ ဖုန်းနံပါတ်တို့ကို
နှိပ်လိုက်ရသည်။ ဂဏာန်းတစ်ချက်ချင်းဆီတိုင်းကို
ထိတွေ့ချိန်၌ စိုးရွံမှုတို့ကိုခံစားရသည်ကအမှန်ပင်။

"ဟယ်လို..."

"ဖုန်းဆက်မယ့်အချိန်ကိုမျှော်နေတာ
တော်တော်စဥ်းစားလိုက်ရလား..."

တစ်ဖက်ဖုန်းမှလူ၏စကားကြောင့် ဘာပြန်ပြောရမယ်မသိတော့ပေ။

"စဥ်းစားရမှာက ကျွန်တော်နဲ့မဒါဒါတို့လက်တွဲရမယ့်အရေးပဲမဟုတ်လား...ဘာတွေစဥ်းစားချင်သေးလို့လဲ...မဒါဒါ...ဒါမှမဟုတ် ခြူးညီလို့ခေါ်သင့်လား..."

"ရှင်...ရှင်... "

နာမည်အရင်းကိုဘယ်လိုသိလဲ မေးချင်တာနေမည်။ မထူးဆန်းပါ။ ခွဲစိတ်ဆရာဝန်ကြီးများနဲ့
ကုသပြီး 'ဒါဒါမုန်း' အမည်ကို ခြူးညီညီဟုအမည်ပြောင်းထားသူက မရဏဖွားနှင့်အရင်ကပတ်သတ်ဖူးသူဟု မဏ္ဍုပ်တိုင်တပ်ပြချင်နေသော ကောင်မလေးတစ်ယောက်အကြောင်း မသိစရာကိုမရှိပေ။

"မရဏဖွားရဲ့ရန်သူက ကျွန်တော့်မိတ်ဆွေဖြစ်နိုင်တယ်လေ...ရွှေရင်ငြိမ်းကို သေစေချင်တယ်မဟုတ်လား... ခင်ဗျားရဲ့မောင်လေးလို၊
ခင်ဗျားရဲ့အဖေ့လို၊ခင်ဗျားရဲ့အမေလိုလေ..."

"တို့အဖေနဲ့မောင်လေးရဲ့အိမ်မှာ ကျွန်ခံစေချင်တယ်...နောင်ဘဝအထိ ဘဝအဆက်ဆက်အထိ...မုန်းတယ်..."

သူရိယဆိုသူ၏အပြောများကြောင့် မျက်ရည်များပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျနေရသည်။
ရွှေရင်ငြိမ်းနဲ့စေ့စပ်ကာ မိဘစကားနားထောင်ခဲ့သည်။ လက်ထပ်မယ့်နေ့အထိ ပျော်ရွှင်နေကြရင်းမှ လက်ထပ်ဖို့သဘောတူခဲ့ပြီးမှ သတို့သားဖြစ်သူထွက်ပြေးသွားခြင်းကြောင့် အရှက်ရခဲ့သလို မိသားစုပြိုကွဲခဲ့တာပင်။