ဆေးရုံဝန်းကြီးထဲကားဝင်လိုက်သည်နှင့် အပူတချို့အေးချမ်းသွားရတော့သည်။ သားအတွက်ပူ၊ မယားအတွက်ပူ၊ ငွေကြေးတွေကြောင့်ပူနှင့် လူလည်းသွက်ချာပါဒပင်လိုက်ကာ အိုစာလာတော့မှာအမှန်ပင်။
ရိုင်လေး၏ အခြေအနေမှာစိုးရိမ်စရာမရှိတော့သလို သူ၏အဖွားဖြစ်သူနှင့် ရွှေရင်အေးဆိုသော ဒေါက်တာမလေးလည်းရှိလေ၏။ သားကို စိတ်ချစွာထားခဲ့နိုင်ပြီး မွေးကင်းစသားလေးနှင့် မယားဖြစ်သူကိုတွေ့ရဖို့ရာ ရင်မောနေတော့သည်။
"ဒါရိုက်ဘာအသစ်ပဲ မင်းနာမည်ကသူရိယဆိုတာလား...ခြူးက မင်းကိုခန့်ထားကြောင်း ကိုယ့်ကိုပြောပြပါတယ်..."
"ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ...အလုပ်ဝင်တာ
ရက်ပိုင်းပဲရှိပါသေးတယ်..."
"မင်းတို့ငါ့ရဲ့ကလေးကို မြင်ဖူးကြလား...မင်းကိုယ်တိုင် ခြူးကိုကားမောင်းလိုက်ပို့တာဆို..."
"သူဋ္ဌေးကတော်ဗိုက်နာနေတာနဲ့ဆေးရုံကိုအမြန်ပြေးကြရပါတယ်...ဆေးရုံရောက်တော့သူဋ္ဌေးကတော်က သခင်လေးကိုကောင်းကောင်းမွန်မွန်မွေးနိုင်ခဲ့ပါတယ်..."
"ကလေးက ငါနဲ့တူလား...
မင်းတို့ရဲ့သူဋ္ဌေးကတော်နဲ့တူလား..."
"သူဋ္ဌေးမင်းနဲ့ တူပါတယ်..."
ခြူးညီညီ၏ ကလေးမှာ အသေလေးမွေးခဲ့ခြင်းသောကိစ္စအား သူသိထားသလို၊ သူ၏မိသားစုအတွက်လည်း ထိုအမျိုးသမီးဆီမှ ငွေကြေးယူထားမိ၍ လိမ်ညာခဲ့ရလေပြီ။
လောကတွင်အဓမ္မသည် ဓမ္မကိုနိုင်နေလေ၏။ စစ်မှန်သောဖြူစင်မှု၊ ကောင်းမွန်သောစိတ်ထားနှင့်
ကိုယ်ကျင့်တရားအား ရိုးရိုးကျင့်ကြံပါလျှင် အဓမ္မဖြစ်လျှင်ပင် အောင်မြင်နိုင်ပါလိမ့်မည်။ အဓမ္မအကြမ်းမှုတို့ကို တနေ့တော့ အောင်မြင်ခြင်းခရီးကိုရောက်၍ အရာရာကျော်လွှားနိုင်မည်သာ။
ဆေးရုံ၏အမြင့်ဆုံးVIPခန်းသို့ရောက်ဖို့ရန်အတွက်လည်း ဓာတ်လှေကားဆီလျှောက်နေသော မရဏဖွား၏အနောက်ဘက်တွင် ကလေးလေးတစ်ယောက်ကို လက်ကလေးဆွဲရင်းပြေးနေသော အရိပ်လေးတစ်ခုလည်းရှိလေ၏။
