You drive me crazy (complete)

Part 8

Sampai ja di pantai, sy park kereta di tempat yg paling dekat dengan pantai. Terlihat ada beberapa buah kereta lain juga yg sedang park sana. Ada yg sedang dating, ada yg hangout dengan kawan-kawan. Walaupun begitu, keadaan sana memang agak sunyi bila malam. Sunyi dan tenang. Jarum jam menunjukkan jam 9.30 malam, kalau sy di rumah ni confirm tengah buat sesuatu, mungkin tengok tv, kalau nda pun baca buku.

Mr Farel duduk di hood hadapan kereta dia sambil merenung jauh. Entah apa la yg dia sedang fikir. Tapi tergerak pula hati mau duduk sebelah dia. Jadi sy pun keluar kereta dan terus duduk di sebelah dia tanpa cakap apa-apa. Best juga angin laut ni malam-malam, dengan bunyi ombak lagi, rasa kurang sikit stress tu.

"you know what Miss Daphne, I actually can't drive a car" Mr Farel tiba-tiba buka cerita. Mungkin dia rasa silence dia tadi tu perlukan penjelasan. Pandangan dia jauh ke arah pantai.

He can't drive? Biar betul? Yalah, umur-umur macam dia ni yg rasanya hujung 20-an, bekerjaya lagi, jarang nda tau memandu. Baru sy teringat yg masa first day sy datang interview, masa terserempak dengan dia tu. No wonder la masa tu dia naik bas.

"err..it's okay la Mr Farel, bukan apa-apa juga pun kalau nda tau driving, sekarang ni banyak ja grab car kalau perlu pergi mana-mana, senang ja, tekan-tekan telefon, tengok-tengok ada sudah orang ambil depan rumah..hehe" sy cakap pelan-pelan. Kalau cakap dengan Mr Farel ayat panjang-panjang ni, nda boleh laju-laju. Tau la kalau sabahan ni, kalau cakap laju betul, macam tengah nyanyi lagu rap. Kadang-kadang kalau sy lupa diri sy akan bercakap laju-laju, dan dia akan tanya balik tu sebab dia nda dapat tangkap..haha.. Jadi kena cakap perlahan dan sebut satu per satu tu perkataan.

Mr Farel tunduk sambil ketawa kecil. Terus dia lepaskan satu hembusan nafas yg berat, satu keluhan.

"It's not okay Miss Daphne.."

"err sir, nda payah la panggil sy Miss, panggil ja Daphne ka Daph ka, lagipun sy ni driver Mr Farel ja, nda perlu sopan sangat panggilan tu pun okay juga, jangan deaf sudah lah..hehe" sy mencelah sebelum dia sempat habiskan ayat dia.

Terus Mr Farel tengok sy sambil senyum. Shit! kenapa jantung sy laju nampak dia senyum ni. Dengan mata sy yg terkebil-kebil, laju-laju pandang ke arah lain.

"Daphne" Mr Farel sebut nama sy. Sedap pula dengar dia panggil nama ja, sebelum ni dia pernah juga panggil nama, tapi tu pun jarang. Selalunya dia akan panggil Miss Daphne.

"It's not okay Daph" dia sambung ayat dia tadi "for someone like me, it's not okay, mungkin itu satu perkara biasa kalau misalnya cewek yg gak bisa nyetir, tapi bagi cowok kayak(macam) aku, itu bukan perkara biasa Daph"

"kenapa pula sir?" Sy nda berapa faham maksud Mr Farel.

"do you trust me if I said I never have a girlfriend because I don't know how to drive?"

Dalam hati sy cakap 'mungkin ko tiada relationship sebab dari cara ko layan perempuan kali'. Tapi sy geleng-geleng ja la konon-konon nda percaya.

"mereka bilang aku tu gak bisa diharap kerna gak bisa bawa mobil, gara-gara itu doang, jadi aku sampai saat ini gak punya pacar, aku jadi males nyari-nyari pacar, aku jadi malu, hanya kerna aku gak bisa bawa mobil"

Kesian pula dengar cerita Mr Farel ni. Rasa bersalah mula la hinggap di diri sebab tanya soalan macam tu tadi. Tu la ko Daph, main sembur ja bila bercakap.

"err..sorry sebab tanya soalan tu tadi sir"

"I actually don't like to share this with anybody, because they tend to judge and embarrassed me" Mr Farel cakap sambil tunduk.

"maybe you want to do the same, judging me, say that I'm not that dependable, not independent enough as a man, you can say all you want, don't worry, I won't blame you, aku pecat aja terus, gampang(senang)"

"ha?" terkejut sy. Dia ni serius ka nda ni, mati la bah juga sikit-sikit pecat.

"gak ah, bercanda doang" terus dia ketawa. I kinda like this version of Mr Farel, lebih santai.

"sorry again Mr Farel sebab tanya soalan peribadi macam tu, sy tiada maksud apa-apa, sy just tanya sebab ingin tau ja, sorry Mr Farel"

"it's okay Daph..actually, it's been a while aku gak keluar malem kayak gini" Mr Farel cakap sambil senyum "makasi ya" Aduh aduh aduh, jangan tengok sy begitu Mr Farel.

"err..it's my job as your driver sir, kalau lepas ni sir mau pergi mana-mana, sir boleh call ja sy, bila-bila ja, even on weekend, malam pun boleh, tapi gajinya ditambah ya pak" sy cakap.

"nda ba sir, sy bergurau ja bab gaji tu, gaji sy cukup besar sudah untuk kerja sebagai driver ni, kerja pun nda banyak, jadi biar lah sy kerja setimpal dengan gaji sy..hehe"

"please Daph, call me Farel, or just Rel"

Lepas Mr Farel cakap macam tu, tanpa sedar kami bertentang mata. Aduh, kenapa jantung sy laju macam baru lepas berlari 5km tanpa henti ni. Semakin lama sy perasan Mr Farel semakin dekat dengan muka sy. Badan sy pun automatic terundur pergi belakang pelan-pelan. Tangan dia pelan-pelan pergi belakang kepala sy. Mata sy besar tengok dia, apa dia mau buat ni? Semakin lama dia semakin dekat, sy boleh rasa nafas dia di telinga sy. Last-last sy tutup mata sy rapat-rapat.

"there's something on your hair, aku kira serangga, ternyata cuma daun"

Gosh! I thought he want to kiss me..buduh ko Daph,perasan betul..bikin malu. Sy dapat rasa sudah muka sy panas. Harap-harap dia nda perasan muka sy sedang merah.

"kamu kenapa Daph? muka kamu kok merah" Shit! dia perasan. Sy ingat dia nda perasan sebab lampu pun nda terang sangat. Dia angkat tangan dia terus letak di dahi sy "kamu sakit ya? ayo pulang"

Sy rasa kalau keadaan sunyi betul, confirm boleh dengar bunyi jantung sy. Kuatkan hati Daph, kuatkan iman mu. Nanti ko 'terjatuh'.

"err..iya, sy hantar sir balik" sy turun dari hood kereta terus cepat-cepat masuk kereta. Bahaya betul, kalau nda kuat iman boleh jatuh cinta juga sama dia ni..haha

Terus tiba-tiba Mr Farel masuk kereta dan duduk di passenger seat sebelah sy, bukan duduk di belakang.

"ayo pulang sekarang, it's dangerous for a lady to drive home late" kenapa dia ni tiba-tiba caring gila.

"err..iya..balik" sy cakap. Tiba-tiba macam sy blur apa mau buat dalam kereta, segala wiper la signal la sy cek, yg tiada-tiada ni bah. Mr Farel pun hairan tengok sy macam nda ketentuan. Semua ni gara-gara layanan dia la yg tiba-tiba gentlemen. Selalu nampak naga berapi ja, nda tau pula ni naga pandai jadi kucing.

Lepas ja sampai rumah Mr Farel, sy terus pulang rumah tanpa singgah mana-mana sebab lewat sudah. Hampir jam 11 malam.

Sampai ja di rumah, sy mandi. Tukar baju terus rehat di katil sambil main handphone, sebab esok dia nda kerja juga, jadi boleh la tidur lambat sikit. Tiba-tiba masuk message whatsapp.

'have you reached home?' it's Mr Farel.

'Sudah sir' sy reply pendek ja.

'yaudah, kamu istirehat ya, good night' dengan emoticon smiley face.

'Good night sir'

Ternyata ucapan good night malam tu nda semudah itu. Sy nda dapat tidur gara-gara teringat layanan Mr Farel. Actually, he is not that bad after all. Eh tiberr ko ni Daph..haha

Continue Part 9