GIRL IN THE ROOFTOP

Chapter 30

TW: Abusive, Violence

°°°

" NAGSISINUNGALING KA!!!"

Hindi! Hindi! Lahat ng iyon ay puro kasinungalingan lang! Mahal ako ni Alhex! Naniniwala akong mahal niya ako at iyong nangyari saaming dalawa alam kung gawa iyon ng pagmamahal niya saakin.

" At ano sa tingin mo ang dahilan para mag-sinungaling ako?" Napaangat ang luhaang mukha ko ng muli itong mag-salita.

" Señorita Erenella Faith Formentera, napakagandang pangalan ngunit galing sa maruming pamilya! Nakakaawa ka at dahil may natitira pang kabaitan saakin ay hahayaan kitang tumakbo." Napasinghap ako nh makita ang hawak nito sa kanang kamay.

Baril!

" Bibilang ako señorita hanggang lima at kailangan mong tumakbo kundi mamatay ka! Isa!" Nakangising saad nito at itinutok saakin ang baril at dahil sa takot ay kaagad akong tumakbo papalayo sa lugar na iyon.

" Dalawa!"

Nanginginig na nagtatakbo ako sa masukal na kagubatan habang pilit inililigtas ang sarili sa kamatayan.

" Mommy tulungan moko." Bulong ko sa sarili ko nagtatakbo ako ng malampasan kona ang kasukalan ngunit ganun nalang ang kaba ko ng mabungaran ko ang isang lalake na naninigarilyo habang nakangisi saakin.

" Tagal naman ng kwentuhan niyo ni pareng Jack, kanina pa ako naiinip." Napalunok ako ng matitigan ang pamumula ng mga mata nito at alam ko kung bakit nakatira ito ng ipinagbabawal na gamot.

" P-parang awa niyo napo, iligtas niyo po ako." Nagbabasakaling turan ko at lumuhod ngunit ngumisi lang ito.

" Pasensya na miss trabaho lang."

HINIHINGAL ako habang tumatakbo sa kaulanan ng gabi kasabay nito ay ang pag-agus ng aking mga luha saaking mga mata.

Luhaan akong napalingon sa likuran ko habang patuloy sa pagtakbo, Tuluyan na akong napaiyak ng makita ko na patuloy parin pala akong hinahabol ng lalakeng iyon kaya naman kahit pagod na ako sa pagtakbo ng mahabang oras ay hindi ako sumuko at nagpatuloy lang.

Nilibot ko ang paningin ko sa paligid ng mapunong daan nagbabasakaling may makita akong kahit kaunting pag-asa.

" TULONG!!! Tulongan niyo po ako!!! Pakiusap tulungan niyo po ako!!!" Malakas na malakas kung sigaw habang tinatahak ang masukal na daan nanlalabo na ang paningin ko dahil sa magkahalong tubig ulan at mga luha ko.

Muli kong nilingon ang likuran ko at ganun nalang ang panlalaki ng mga mata ko ng makitang maabutan na ako ng lalakeng may malaking pangangatawan habang namumula ang mga mata nito at may malaking ngisi na nakapaskil sa maitim nitong labi.

Maluha-luha akong tumigil sa pagtakbo ng makitang wala na akong ibang mapupuntahan pa.

" P-parang awa niyo napo manong, Nagmamakaawa po ako na wag niyo po akong sasaktan." Umiiyak na pagmamakaawa ko rito ngunit ngumisi at tumawa lang ito ng pagak at tuluyan na itong nakalapit saakin.

" Hindi naman kita sasaktan e, Masasarapan kapa sa gagawin ko sayo." Tuwang-tuwa na turan nito at biglang hinila ang braso ko kaya naman hindi kona napigilan na mapaiyak ng malakas habang patuloy sa pagmamakaawa ko na wag akong gawan ng masama pero para wala itong naririnig.

Tuluyan na akong napaluhod dahil sa panghihina ng katawan ko pero hindi ako tumigil sa pagmamakaawa ngunit tinulak lang ako nito hanggang sa tuluyan na akong napahiga sa lupa at kaagad itong pumatong saakin.

Pilit ko itong tinutulak ngunit hindi ito pumalag at ng tuluyan nang maputol ang pagtitimpi nito at nagalit ito ay pinagsasampal ako nito at hindi pa ito doon natapos dahil sinuntok pa nito ang aking puson kaya naman nanghina ako wala ng nagawa pa.

Umiiyak lang ako ng umiiyak habang patuloy ito sa kahayupan na ginagawa nito saakin at para itong demonyo na tuwang-tuwa dahil sa nakikita ngayon sa harapan niya.

Napapikit ako kasabay ng pagdaloy ng aking luha matapos kung marinig ang pagkapunit ng aking damit na siyang kagagawan ng lalake at ang sunod naman nitong binalingan ay ang pag-ibaba kung kasuotan at walang pag-aalinlingang tinanggal iyon saakin katawan.

" Hindi naman pala ako lugi sayo miss, Maganda na makinis at sexy pa jackpot na jackpot ako HAHAHA." Ngumisi ito at naghubad ng kanyang pang-ibabang kasuotan.

At doon na ako tuluyang nawalan ng pag-asa.

Wala...wala na nga saakin ang lahat pati ba naman ito mawawala pa.

Habang ginagawa nito ang kahayupan niya at wala akong ibang ginawa kundi ang umiyak ng umiyak habang Nakaramdam ng pandidiri sa sarili at sa buong pagkatao ko.

Nakaramdam ako ng pagka-simpatya para sa sarili ko dahil yung akala kung mahal ako ay pinaglaruan lang pala ako. Plano?!

Kaya pala, kaya pala pakirandam ko ay parang may mali sa mga ikinikilos niya na para bang may ayaw siya. Kaya pala pakirandam ko ay parang napakadali lang ng lahat sakaniya dahil sa pagkakatanda ko ay magka-away kami at isang araw ay bigla nalang siyang nagbago, bigla siyang naging isang parang maamong tupa.

Pero lahat ng iyon ay ipinag-sawalang bahala ko dahil mas okay saakin iyon hanggang sa matutunan kona rin siyang mahalin dahil palati niyang ipinaparamdam saakin na mahalaga ako sakaniya pero lahat pala ng iyon ay nasa plano.

Napangiti ako ng mapait dahil sa sakit na bumabalot sa buong pagkatao ko. Wala na sirang-sira na ako.

M-mahal ko yun e! Pero bakit ganito? Binigay ko naman lahat e pero bakit hindi niya sineryuso o maski manlang ginawang makatotohanan ang pagmamahal niya?

Oo nga pala nasa plano lang ang lahat pero ang galing niyang uma-acting ha? Dahil napaniwala niya ako, akala ko kase lahat totoo e pati iyong mga emosyon sa mga mata niya na palati kung nakikita sa tuwing magkasama kami iyong mga ngiti niys at pagtawa niya na para bang walang katapusan.

Kasabay ng pag-ulan ay ang pag-iyak ko at ang pagkadurog ng buong ako! Kasabay ng pag-iyak ng kalangitan ay ang pagbuhos ng mga luha kona nababahiran ng sakit, pagkapoot, galit at ang huli ay ang pandidiri ko sa sarili ko.

Sa gitna ng maulan, malamig at malungkot na gabi ay may isang babae ang sobrang nabasag at nadurog dahil sa mga kasinungalingan pinaikot siya gamit ang lalakeng minamahal niya.

Wala nang mas sasakit pa sa katotohanang hindi niya ako minahal at pinaikot niya lang ako sa mga kasinungalingan at paghihiganti niya at ng pamilya niya.

Nang matapos ito at nag-ayos na ito at gamit ang nanlalabo kung mga mata ay pinanood ko ito, nakangisi ito at para bang nanalo sa loto.

" At dahil napasaya mo ako ngayong gabi, hahayaan kitang mabuhay." Saad nito at tumalikod na, nagsimula na namang mag-init ang magka-bilaang sulok ng aking mga mata.

S-sana nga pinatay mo nalang ako dahil sa mga nalaman at nangyari saakin ngayon ay parang namatay narin ako at kahit kailan ay hindi na muling mabubuhay pa.

^°^°^°^
:)