Mesele-i Aşk •Texting• ✔️

2.3

Urfalıyam ezelden, urfalıyam ezelden...

Bol bol hellö! Yaratığınız geldiii

Bulgur köftesini biliyor musunuz??? Ay aşırı güzel, bizim yörede farklı bir ismi var ama kesinlikle tavsiye ediyorum. Biz o köfteyi haşlayıp üzerine yoğurt döküyoruz, sonra birde kıymalı sos varya üfff

Evet evet acıktım, sabahtan beri sadece bir çorba tabağı makarna ile duruyorum.

Nasılsınız?? Baktım bir haftadır bölüm atmıyorum, elimdeki bölümler azaldı ve bölümde yazamıyorum bakalım elimde kanal son bölüme kadar ne olacağı belli olmaz..

Bölüm şarkısı: Tuğkan-Görmesinler

İyi okumalar

🚍

"Çok fena hırpalamışlar. Kaşının kenarında iz kalabilir." Dolu gözlerimle Yusuf'u dinlerken burnumu çekip elimdeki pamuğu ona uzattım. İçimi esir alan titreme durmazken buz kesen parmaklarımı tuttuğum eline daha sıkı sardım.

Yusuf onun yarasını dikkatle temizlerken çalan telefonunu sehpadan alıp ona uzatacakken ekranda gördüğüm yazıyla harelerimi büyütüp aramayı cevapladım.

"Alo, baba?" Çatallaşan sesimle konuşurken durduramadığım göz yaşlarımı tekrar sildim.

"Elif! Neredesin sen? Neden telefonuna ulaşılmıyor? Saatlerdir yoksun ortalıkta!" Gözlerimi baygın bir şekilde yatakta yatan Umut'ta iken dudaklarımı birbirine bastırıp babamın sorularının bitmesini bekledim.

"Telefonum kırıldı. Eve geldiğimde anlatırım olur mu baba? Şimdi konuşmam." Yere düşürdüğüm için ekranı parçalanmış, işlemiyordu.

"Nasıl kırıldı? O telefona ne kadar para verdim haberin var mı senin? Elif bir şey söyle!" Yusuf'un meraklı bakışları bana dönerken kafamı iki yana sallayarak sargı bezini uzattım.

"Eve gelince anlatacağım." Telefonu kapayıp sehpaya koyarken zar zor tuttuğum ağlama dalgası tekrar kendini gün yüzüne çıkardı.

Onu bu halde görmek beni derinden etkilerken hâlâ baygın olması endişelendiriyordu.

"Hastaneye mi götürsek Yusuf? Ya bir yerinde kırık veya kanama varsa?" Patlayan kaşını temizlemeyi bitirmiş, boynuna bulaşan kanları ıslak bezle silmeye başlamıştı.

"Bende götürme taraftarıyım ama polislerin bu işe karışacağı kesin. O adamlara bulaşmışsa polisle uğraşmak çok riskli." Morarmış eline Yusuf'un bana verdiği kremi sürüp sardım. O güzel parmaklarına dokunmayı hayal ederken morluklar içinde yaralı elini saracağını tahmin edemezdim.

O güzel kalbimin yaralarımı saracağını düşünürken onun yaralarına ağlayacağımı tahmin edemezdim.

Yaralarıma merhem isterken yaralarına merhem olmuştum.

"Şimdilik elimizden bu gelir. Benim kuzen hastanede staj görüyor, onu çağırdım, bizden daha fazla bilgi sahibidir." Kafamı sallayıp toz olmuş kıvırcık saçlarına doladım bir parmağımı.

Saçlarına böyle dokunacağımı hayal etmezdim.

"Elif... Bana her şeyi tüm gerçekliğiyle anlatacak mısın?" Bakışlarım ona kayarken yorgun bir şekilde kafamı salladım.

Yaptığım şeyler doğru muydu?

Onun için doğru olanı mı yapmıştım?

Peki ya kendim?

Tüm doğruları ona verirken benim doğrularımdan ne kalmıştı?

Koca bir yalan..

"Faturayı ödeyip alışveriş yapmak içim çıktım evden, bizim sokağın bir alt sokağını biliyorsun, pek tekin değil. Oradan geçerken gördüm... Onu dövüyorlardı Yusuf. Benim dokunmaya kıyamadığım ruha yara bere saçıyorlardı." Ben o ruhu görmeden sevmiştim, bilseydim içindeki yaraları çıkar karşısına sarılırdım.

"Borç meselesi dedin, adamlar nasıl parayı almadan gittiler?" Tehdit etmişlerdi. Onların karanlığı iğrençti. Varlıkları Umut'un ışığına zarar veriyordu.

"Ben... Lütfen deme babama olur mu?" Bakışlarında ki merak endişeye dönüşürken bir şeyler yaptığımı anlamıştı, beni tanıyordu.

"Borcu ben ödedim. Yanımdaki parayı verdim onlara. Eksik kalsa bile kabul ettiler. Onlara fotoğraflarını çektiğimi ve polise ihbar ettiğimi söylediğimde parayı alıp apar topar kaçtılar." Parayı onlara verdikten sonra ağlaya ağlaya yerde Umut'un olduğunu tahmin ettiğim telefonla Yusuf'u aramış, acil olarak gelmesini söylemiştim.

"Elif, ne yaptın sen? Baban... Baban ne diyecek buna?" Evet, babam çok kızacaktı. Bağıracak, belki de vuracaktı. Fakat onu o şekilde bırakmak, yüreğimdeki sevgiye ihanetti benim için.

Ben o karanlık cennetin bataklığına kendi isteğimle sürüklenen ilk kişiydim belki de.

Umut İnan, karanlık cennetim.

Umarım bir gün gözlerin gözlerime değdiğinde içinde ki bir sevgi kırıntısının sebebi ben olurum.

🚍

Yarın sabah inşallah unutmazsam bölüm atacağım, seviliyorsunuz muah <3