Mesele-i Aşk •Texting• ✔️

4.7

Hellööö hava çok güzel bulutlu mütişemmel 🥺

Bir şeyler planlıyorum aşko olayyy 💅

Umarım planladığım zamanda bitirir ve sizlerle paylaşırım.

İyi okumalar <3

☘️

Gözlerimin sızısı ve göğüs kafesimdeki acıyla uyanırken gördüğüm aydınlıkla göz kapaklarım tekrar kapandı. Öyle yorgundum ki şu hayattan. Öyle tuhaftı ki yaşamak, var olmak. Şu an neredeyim tahmin etmek zor ama nasılım bunu biliyorum. Yonca solmuş belki de yanmış bilmiyorum. Bildiğim tek şey ben artık ben değilim.

Katil mi olmuştu artık? O masum yüreğini sevdiğim çocuğun ellerinde başkasının kanı mı bulaşmıştı? Ya o gözlerindeki masumlukta gitmişse? Canı acımış mıdır acaba? Benim yüreğim yanıyor. Bu sefer aşktan değil acıdan yanıyor bu yürek. Aşkın hâlâ aynı ve aynı olacak. Benim yangınım onda olan acıdır.

"Elif, kuzum! Kuzum iyi misin?" Saçlarımı okşayan annem görüş alanıma girerken gözlerim doldu.

"Anne Umut nerede? Tutukladılar mı onu? Anne ne olur onu buradan götürelim. O bu dünya için fazla masum." Onun kalbi bembeyazken ruhu siyahtı. Kalbinin lekelenmesini istemiyorum.

"Kızım, canım yavrum. Umut iyi peki ya sen?" Vücudumu hareket ettirmekte zorlanıyorum. Fazlasıyla acıyor fakat ruhumun yanında bir rüzgar esintisi gibi.

"O iyiyse bende iyiyim anne. Nerede o?" Annem göz yaşlarını silip ayağa kalktı. Gözlerimle onu izlerken odadan hızla çıktığını gördüm. Göz kapaklarım tekrar kapanırken bu sefer doktor ve birkaç hemşire girdi odaya. Bugün bu odaya ondan başka herkes girdi ama kimse bir şey demedi.

Odaya giren Yusuf'la beraber gözlerim doldu. Daha fazla dayanamayıp ayaklanırken tekrar yatmam için elleriyle engel olmaya çalıştı. "Lütfen beni ona götür." Gözlerinin içine baktığımda tebessüm ederek kafasını salladı. Odadan çıkıp nereden getirdiğini bilmediğim tekerlekli sandalyeye oturdum. Vücudum bitkin düştüğü için yürümekte zorluk çekiyorum.

Biraz ilerledikten sonra onun odasına girdik. Girer girmez anlamıştım burada olduğunu. Kalbim onu hissetmişçesine hızlanmıştı. Görüş alanıma giren bedeniyle gülümsedim. Onu görmek iyi hissetmeme neden oldu.

Bacağındaki sargıyı görmemle kaşlarımı çattım. "Bacağına ne oldu?" Yusuf tekerlekli sandalyeyle beni onun yanına götürdükten sonra yatağın ucuna oturmama yardım etti.

"Seni yangından kurtarırken yaralanmış. Hastaneye gelene kadar uyanıkmış ama günlerdir aç ve susuz olduğu için baygınlık geçirdi. Doktorda uyuması için ilaç verdi ona. Senin yanından hiç ayırmadı." Çoğu şeyi hatırlamıyordum. Tek hatırladığım boğulma hissiydi. Duman kokusunu az çok hatırlıyorum.

"Biliyor musun Yusuf, o benim Yonca olduğumu biliyor. Ona olan sevgimi biliyor... O benim için birini öldürdü. Benim yüzümden katil oldu." Aklıma gelen şeyle gözlerim dolarken Yusuf gülümsemişti.

"O katil değil Elif. O adam ölmedi, hepsi bir oyundu. Sizi kaçıran adamı yakalamak ve sizi bulmak için bir plandı sadece." Duyduğum şeyle kendimi tutamayıp ağlamaya başladım. Hissettiğim bu yoğun adrenalin beni gerçekten yormuştu.

"Ayrıca sana gerçekten kırgınım Elif. Kalbinde bir sorun olduğunu bana söylemedin. Bir ara lunaparka gitmiştik ve orada bir şeyler olabilirdi. Doktor söyledi bize. Bunu söylemen gerekirdi." Fırsatını bir türlü bulamamıştım ama bilmeye hakkı vardı. Kollarımı boynuna sardım ve özür diledim.