Mesele-i Aşk •Texting• ✔️

4.9

YARIN FİNALLE KARŞI KARŞIYAYIZ DESEM

Hazır değilmiş gibi hissediyorum ya. Bu kitap final olduktan sonra ne zaman yeni kitapla gelirim tahmin etmek zor.

Hayalini kurduğum valiz hazırlama işlemimi de yapacağım, bir sürü şey yapmam gerek umarım okullar açılmadan gelirim iki üç kitap ateşleriz ortaya tadımız olur.

Bugün bir bölüm yayınlayacağım, öyle buruk hissediyorum ki bir tane daha bitti şaka gibi.

Bu arada sıfır yorum olan bölümler var, yazar hayatımda yeni bir anı eklendi vskvjsifsbhs

20 yorum sınır

☘️

Zile uzunca basıp adrese tekrar baktım. Umarım doğru yere gelmişimdir diye düşünürken kapı hızla açıldı. Nefes nefese kalmış Defne beni görünce gülümseyerek kollarını boynuma sardı.

"Hoş geldin yavrum! Kurt bakışlarında hayat bulduğum!" Yanağından öpüp kıkırdayarak geri çekildim. Anlaştığımız gibi ertesi gün buluşmadık. Umut'u öyle kötü bir şekilde bırakmazdım. Ondan dolayı bu buluşmayı birkaç gün ertelenmiştik.

"Anne! Gel bak geldi benim kız!" Ayakkabılarımı çıkarırken uzattığı terlikleri giyip ceketimi çıkardım. Salondan kafasını uzatan kişiyle gülümsedim. Doruk kafasını uzatmış kısa bir el sallayıp başka bir odaya girmişti. Ayşe teyze hızla gelip bana sarılırken Defne'yle arasındaki benzerlik beni şaşırtmıştı.

"Hoş geldin Elif kızım. Olanları duydum çok geçmiş olsun Çiçek'e selam söyle. Defne kızım Elif'i odana götür rahat rahat takılın. Doruk bana mutfakta yardım edecek." Biraz daha konuştuktan sonra Defne'nin peşinden ilerleyip odasına girdim. Odasına aynı onun gibi cıvıl cıvıldı.

Yere sardığı sofra bezini dizlerimin üzerine alıp karşısına oturdum. "Bunları senin için yaptım. Tabi ilk Doruk denedi hâlâ nefes aldığına göre iyi yapmışım maşallah bana." Enerjisi beni mutlu ederken gülümsedim. "Ellerine sağlık deli kız." Saçımı tepeden rahatça bağlayıp sırtımı yatağa yasladım. İstanbul gerçekten sıcaktı ama Ankara'yı geçemez bu konuda.

Bir yandan abur cubur yerken bir yandan da yaşadıklarımı anlattım. Defne film izlermiş gibi beni dinlerken yaşadığım şeyler film yapılacak gibi olduğunu fark ettim. Dayanabilirsen dayan Ali Cabbar.

"... işte bu adam onun babasıymış aslında. Umut onu istemediğini söyledi." Anlatmaktan yorulup derin bir nefes aldım. Yaşadığımız onca şeye rağmen hâlâ nefes alabiliyoruz ve ben artık onun gözlerine bakarken çekinmiyorum, sevgimi belli edebiliyorum rahatça.

"Vay be... Biz bunu yazalım bence. Üzüldüm yaşadığınız şeylere. Ne olursa olsun sağlam karakterli çocuk olduğu belli. Benimkisi gibi şerefsiz değil. O kadar garip şeyler yaşadık ki." Derin bir iç çektiğinde gülümseyip yanağını sıktım. Telefonda görsem de yakından ayrı bir tatlı güzelliği vardı. Tombik yanakları, kısa küt saçları ve yeşil gözleriyle mükemmel bir enerjisi vardı.

"Aşkolar ben geliyorum!" Açılan kapıyla beraber yere düşme sesi geldi. Defne kahkahayı patlatırken dudaklarımı birbirine bastırdım. Bu çocuk bana birini hatırlatıyor.

"Terlikler aşkına tabaktakiler hâlâ sağlam." Elindeki tabağı nasıl becerdi bilmiyorum ama düşürmemişti.

"Kafan konusunda aynı şeyi söyleyemeyeceğiz." Gözlerini deviren Defne elindeki çekirdeği Doruk'a fırlattı.