Kıvırcığameftun: Bir gün birine meftun olursan ne yaparsın?
Umut: Bilmem, meftun olursam cevap verebilirim buna
Umut: Nasılsın?
Kıvırcığameftun: Yorgun, sen?
Umut: Yoğun
Umut: Sen bu sene sınava gireceksin değil mi?
Kıvırcığameftun: Hayırlısıyla öyle bir niyetim var
Umut: Sana bir yayınevi önereyim mi?
Umut: Baya iyi
Kıvırcığameftun: Hangi yayın?
Umut: Canavarlarım yayınevi
Kıvırcığameftun: Ayy biliyorum o yayınevini
Kıvırcığameftun: Baya iyi bir yayınevi, sağlam ve tatlı
Kıvırcığameftun: Dolandırıcı diye bir kitap almıştım o yayınevinden
Kıvırcığameftun: Allah beni üzenleri ishal etsin
Kıvırcığameftun: Hepsinin 31 lirası çalınsın
Umut: FVGYGFVOGFVNVFGCVFGA
Umut: Kitap kurdu musun?
Kıvırcığameftun: Hem de fenasından
Kıvırcığameftun: Hatta bir kitap yazıyordum eskiden, karanlık bir kitaptı sonra yayından kaldırdım şimdi yeni bir kitap üzerine odaklanıyorum
Umut: Neden yayından kaldırdın?
Kıvırcığameftun: Ruhum henüz o kitap için hazır değildi
Kıvırcığameftun: Kitapların ruhunu hissetmek gerekir, ancak o şekilde iyi anlaşılır
Umut: İnsanların ruhu gibi
Kıvırcığameftun: Evet
Kıvırcığameftun: Bir saniye
Titreşime geçen telefonumun ekranını aşağı çekip arayan kişiye baktım.
Babamdı.
Bir süre ekranla bakışıp aramayı açarken kalbime bir ağrı girdi, bu her tedirgin olduğumda oluyor. Kalbim ağırlaşıyor, ellerim uyuşuyor.
"Alo?" Neden aradı ki beni? Sakin ol Elif, derin nefes al kızım.
"Alo Elif, buluşabilir miyiz kızım?" Neden, biraz daha vurmak için falan mı?
"Hayır." Yaşadığım şeyleri unutmak, hayatıma odaklanmak istiyorum. Yaramı açanla değil, yaramı saranla devam edeceğim. Her ne kadar yaralarım sardıkça kanasa da..
"Hayır mı? Buluşmamız gerek. Senin okulun arkasında ki kafeye gel iki saat sonra-"
"Buluşmak istemiyorum, sana sevgilinle iyi günler." Aramayı sonlandırıp telefonu yatağıma fırlattım. Biraz olsun iyi hissetmeye başlamışken bunu mahvetmeyi nasıl başarıyor?
Yaşadığım şu zaman içerisinde şunu anladım. Ben ağlayarak pes ettikçe daha çok sorunlar büyüyor. Ben ümitsizliğe düştükçe içimde ki keşkeler çoğalıyor. Acının üzerime basıp ezdiği zamanlar başıma geleceklerden habersizdim. Düşündüğüm o güzel hayallerin aksine gözyaşlarımda boğulacağımı tahmin etmezdim.
Hayat bir bataklık.
Şimdi ayaklanmazsam bir daha ayağa kalkamam.
Fakat yapım gereği mi bilmiyorum, çok duygusalım. Bu elimde olmadan oluyor, biri bir şey söylesin ya da bana kötü bir bakış atsın hemen gözlerim doluyor. Bunu sevmiyorum çünkü konuşmamı engelliyor. Kendimi açıklayamıyorum.
Yataklığın üzerinde ki telefon tekrar titrerken parmaklarımı saçlarıma geçirdim. İçime çöken sıkıntıyla derin bir nefes verip telefonu elime aldım.
Babam: Seninle son kez görüşmek istemiştim
Babam: Şevvale yaptığın şey yüzünden sana kırgınım, ona nasıl vurursun? Bu yaptığın bardağı taşırdı Elif, artık ben yokum. Sana sevgili annen ve yeni babanla mutluluklar. Görüyorum ki bensiz çok iyisin. Bana ihtiyacın yok. Artık ben yokum ne halin varsa gör. Sana red davası açmamak için kendimi zor tutuyorum. Benim sana hiçbir zararım dokunmadı. Sakın kapımı çalma bir daha, varlığını hatırlamak istemiyorum. Sen benim bu hayattaki imtihanımdın. Sen benim kızım olamazsın, bu benim kızım değil. Annene benzemeye devam 👍 Artık bir baban yok.
Siz:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Siz: Siz: Ruhumda ve yüzümde açtığınız yaralar için teşekkür ederim baba
