Mesele-i Aşk •Texting• ✔️

4.4

Hellöö yavrularım

Önce ki bölümde yorumsuz bırakmanız gırdı beni... Beni beni Bihter'ini...

Birazda kaos yaşayalım dedim paragraf arası yorumlarınızı unutmayın muahh

🚍

Başında ki keskin acı tekrar başlarken yüzünü buruşturup çırpınmayı bıraktı. Buradan kurtulmanın bir yolu yoktu.

"Anne, anne özür dilerim..." Umarım birisi bu durumun farkına varıp eve giderdi. Annesinin ilaçlarının verilmesi gerekiyordu. Üstelik doktor randevusu vardı.

"Yalvarıyorsan boşuna bunlar." Birden duyduğu sesle yerinden sıçradı. 

"K-kimsin sen?" Elleri sıkıca bağlandığı için vücudu karıncalanıyordu.

"Unuttun mu lan hıyar! O borcu alırken unutmuyordun da beni, şimdi mi unuttun?" Aklına gelen kişiyle yüzünü buruşturdu. İşte şimdi gerçekten bitmişti. Kaçsa bile nereye kadar? Ödeyemeyeceği bir miktardı. Canını verse bile o kadar edeceğini düşünmüyordu.

"B-ben ödeyeceğim..." Nasıl yapacağını bilmeseme bile ödemek zorundaydı faiziyle beraber.

"Geçti o artık Umut efendi! Bu parayı ödeyemeyeceğini ikimizde biliyoruz. Kandırma beni. Sana başka tekliflerim var."  Sakalını kaşıyarak gülümsedi karşısındaki adam.

"Benden ne istiyorsun?" Vücudu yorgunluktan titremeye başladı. İki gündür açtı ve kimse yanına gelmemişti. Bu iğrenç kokan depoda iki gündür kafayı yememek için çırpınmıştı.

"Her şeyini isteyeceğim ama pekte bir şeyin yokmuş... Hasta bir annen ve güzel bir kız arkadaşın varmış duyduğuma göre." Keyfi yerinde olan adam biraz uzağındaki sandalyeyi alıp Umut'un karşısına oturdu.

"O kız arkadaşım falan değil, öğrencim! Ondan başka bir sürü öğrencim var. Kör müsün? Biraz düzgün araştır beni bari." İyice gerilmişti. Adamın Elif'ten bahsettiği oldukça açıktı.

"Öğrencinde öğrencinmiş ama! Ben kumralları çok severim. Hem kim öğrencisiyle böyle vakit geçirir lan?" Bir an gözlerini devirecekti.