Mesele-i Aşk •Texting• ✔️

2.5

Selamlar efendim selamlarrr napıyorsunuz bakalım??

8K olmuşuz hellöö bu kadar az aktiflikle bu okumayı beklemiyordum clsvjsjchsh ayda yılda bir bölüm atıyorum sonuçta.

Teşekkür ederim hepinize, sağdan soldan öpüyorum <3

Sizin için birkaç bölümü birleştirdim uzun bir bölüm oldu iyi okumalar ballı kaymaklı pudinglerim, yorum yapmayı unutmayınnn 🍀🍀

🚍

Kıvırcığameftun: Bugün babam beni evden kovdu

Kıvırcığameftun: Öyle zoruma gitti ki sözleri

Kıvırcığameftun: Öyle içime oturdu ki

Kıvırcığameftun: Ben onun öz evladı değil miyim?

Kıvırcığameftun: Korkak sevgimi biri daha attı kenara

Kıvırcığameftun: Sevgi bu kadar kötü ve zor olmamalı

Kıvırcığameftun: Keşke, keşke bir mucize olsaydı da...

Kıvırcığameftun: Beni sevebilseydin Umut

Yusuf'un verdiği telefonu kapatıp kafamı kaldırdım ve yaralı yüzüne baktım. Ardından aynadaki çökmüş yüzüme, hâlâ temizlemediğim kanlı dudaklarım ve boynum, silmekten bıktığım dolu gözlerim. Ne kadar devam edecekti bu imtihanlar?

"Yüzünü temizleyip yara bandı takalım." Odaya giren Yusuf elindeki ilk yardım çantasıyla yanıma gelirken yüzüne bakamadım, hepsi benim yüzümden olmuştu. Onu da rahatsız etmiştim.

"Ben yaparım Yusuf, özür dilerim." Elindeki bezi alıp boynuma kadar bulaşmış kanı silerken gözlerim ağlamaktan acıyordu artık. Söylediği sözleri asla sindiremeyecektim.

Dış kapının çalmasıyla ayaklanan Yusuf'un peşinden ilerleyip göz ucuyla gelen kişiye baktım. Yusuf'un kuzeniydi. İkisinin de yardımı çok dokunmuştu. Yusuf evini açmıştı, kuzeni Umut'la ilgilenecekti.

Elindeki çantayla içeri geçip ayakkabılarını çıkarmış, hızlı adımlarla Umut'u yatırdığımız odaya geçmişti.

"Annen nerede? Burada bulunmamız uygun olmaz, başka bir yere götürelim Umut'u." Peşinden ilerleyen Yusuf'u durdurup gözlerimle Umut'u işaret ettim. Evi oldukça dağıtmıştık ve Yusuf'un annesi kızabilirdi, belki içimizden bile geçerdi şaşırmam yani.

"Annem memlekete kalacak iki günlüğüne. Bir tanıdık fenalaşmış, geçmiş olsuna gitti." Kafamı sallayıp odaya geçerken Yusuf'un kuzeni Nisa, sargılı yerlerine bakıyordu buklelimin. 

Sessizce onları seyrederken koluna sardığımız sargı bezini çıkarıp sürdüğü kremden sonra daha düzgün bir şekilde sardı kolunu. Onu çağırmakla iyi etmiştik.

"Yusuf, bu çocuğa ne yapmışlar böyle? Çok vurmuşlar, kafasından darbe almış olmalı. Bir yerinde kırık olduğunu sanmıyorum ama kol kası zedelenmiş. Karnında ki morlukları gördünüz mü? Hastaneye gitmesi gere-" Hızlı bir şekilde konuşurken sözünü kestim.

"Hastane olmaz! Onu dövenler tehlikeliydi. Hastaneye gidersek polisler karışır işe. Lütfen Nisa, iyileşmesi için her şeyi yapalım, hastaneye gidersek yine zarar görecek." Beni dikkatlice dinledikten sonra sıkıntılı bir nefes verip Umut'a döndü. Hâlâ uyanmaması onu endişelendirmiş olmalıydı.

"Tamam... Ama bunu tek başıma yapamam. Ben hâlâ staj gören bir doktorum. Hocamdan yardım isteyeceğim, o bir sorun çıkarmaz, iyi adamdır." Kafamı sallarken telefonunu cebinden çıkarıp söylediği hocasını aramış, buraya çağırmıştı. Biraz olsun içime su serpilirken onun iyi ellerde olduğunu bilmek rahatlatmıştı.