Çaresiz olmak berbat bir şey. Elinden bir şey gelmediği zaman altı üstü bir insan olduğunu hatırlıyorsun. Sonra saçmalamaya başlamak vesaire.
Hiçbir şey yapamayacağımı anladığım o an sadece ellerini tutup seni sakinleştirmek istedim. Hof. Aptal aptal aptal. Aptal gibi hissediyorum.
Ne yapabiliriz ki? Her şey geçip gidiyor ve üzgün olduğum zaman "ileride bunu hatırlamayacaksın bile" diyerek avutuyorum kendimi. Mutlu olduğum zamanlar "neden ben" demediğim için üzgün olduğum zamanlarda da "neden ben" deme hakkına sahip değilim. Kendimi yok edemeyeceğime göre de katlanmak zorundayım. Huf.
Hepimiz kavga ediyoruz ailemizle. İnan bizim evde bağırış çağırış eksik olmuyor. Herkes birbirine bağırıyor, herkes birbirini suçluyor. Eskiden her şey daha da kötüydü ama en azından şuan sadece bağırışla yetiniliyor. Diyebileyeceğim hiçbir şey yok çünkü ne annen haksız ne sen. Babalar ve anneler. Tüm günün sinirini gelip çocuklardan çıkarırlar. Hooof.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
☆BB'ye Notlarım★
Phi Hư CấuBu kitap iki yıldız ile başlıyor ve yine iki yıldız ile bitecek. Burada yazan her şey tamamen gerçektir ve yalnızca Başak'a yazdığım ya da yazmak istediğim şeyleri bir kitap haline getirip onu mutlu etmek istememden dolayı buradadır. Hey BB! Bu mini...
