☆BB'ye Notlarım★

9 Kasım 2014 01:35 - 02:05

"Bazı şeyleri anlatmaktan ötürü de pişman olacağımın farkındayım.
İnsan, duygularının apaçık bir biçimde başkalarınca bilinmesini istemez sonuçta."

"Geçmişi anlatmakla ne umar ki insan? Her şeyin yaşanmış ve bitmiş olmasının verdiği rahatlıkla, tüm olup bitenlerden bir şeyler öğrenebildiğini göstermek çabası mıdır bu?
..
Belki de içini boşaltmak...
Başka hiçbir sebep olmaksızın, içini dökmek, kulak veren herkese.. "

"Kendi yaşadıklarıma baktığımda açıkçası çok ilginç şeyler olduklarını düşünmüyorum. Dinleyenlerin gözlerini fal taşı gibi açacakları kadar olağandışılıklar yok hayatımda. "

"İnsanlara bir şeyler anlatmaya çalışmak buharlı bir cama yazmaya benziyor. Özenle yazıyorsun, apaçık belli oluyor anlattıkların. Sonra silinip gidiyor."

İlk bölüme geçtim. 01:42.

"Hevesleri, beklentileri, erteledikleri, kursağında kalmış kelimeleri, kaçırılmış bakışları, gizledikleri, bitirilmemiş mektupları, susuşları ve istemsiz veda edişleriyle tamamlanmamış bir cümledir insan.
Son anda binmekten vazgeçtiği bir otobüs, suskun kalınmış bir telefon araması, sinemada yanında duran boş koltuğa bir bakış...
Tamamlanmamış bir cümledir insan. "

"Bütün bunlara rağmen hayat, yine de anlamlı bir cümle kurabilme istediğidir. "

"Bir şeyler iyi gitmediğinde ve tüm bunlar üstüste geldiğinde, insan, bundan böyle yaşananların ve yaşanması muhtemel olanların kötülükten başka bir şey getirmeyeceği hissine kapılıyor. Bir adım sonrasında toprağın ayaklarının altından kayıp gideceğini düşünmek gibi bir his bu. Her adımı boşluğa atmak gibi. "

"Anlıyorum ki hayat hep beklenmedik şeylerdir.
Kural böyle...
Sen yürüyeceksin ve beklenmedik şeylere hazır olmanın çarelerini arıyacaksın.
İyi de... Bir şey beklenmiyorsa ona hazırlıklı olmak nasıl olacak?
İşte bu yüzden her şeyin en kötüsünü düşünmek, sık sık düşen insanların sahip olduğu en köklü alışkanlıklardan biridir. Bu yüzden iyi şeyler yaşansa da, arkasından kötü şeylerin geleceği düşüncesi her şeyi berbat eder. "

İlk bölüm bitti. 01:52.

"Tanrım insanın kendi acziyetini, zavallılığını, düştüğü saçma sapan durumları farketmesi ne korkunç! "

"...

Oturup neyim var neyim yok anlatabileceğim insanlar da vardı elbet. Anlayabileceklerindem ve bir şeyler yapabilmek için çaba sarfedeceklerinden kuşku duymadığım insanlar. Fakat onlara da sorun çıkarmak istemiyordum. Onları üzmek ve beni her gördüklerinde yeni bir sorunla karşılaşabilecek olmanın verdiği bir sıkıntı haline sokmak beni de üzüyordu. Bu yüzden onlara da aynı yanıtı verdim; hiçbir şey yok! "

İkinci bölüm bitti. 02:03.

Benim de uykum geldi. Devamını okuduğum zaman yazacağım. İyi geceler kalbim.