Restart

Chapter 11- Patt's POV

She's still hurt. I knew it. Just by looking at her eyes, it says it all. How can I marry her when she's still inlove with her ex-love.

Yeah. You've read it right. I am suppose to marry her. Ace Abigail Vergara is my fiance. I've known her name since high school graduation but I wasn't able to meet her personally. Kaya di ko siya nakilala nung unang pagkikita pa lang namin. Aaminin ko, I was interested in her bago ko pa malamang siya si Ace. I was against this kind of arrangements kaya nung malaman kung parating siya dati mula California ay pumunta ako agad ng airport para kausapin siya tungkol sa marriage. But di ko naman alam na yung nangtrip sakin na bookworm ay yun pala ang pinunta ko don sa airport.

"Sir may nag-aaway sa labas!" sabi ng kaklase namin na nakatingin sa bintana. Tsismoso talaga kahit lalake ngayon.

"So? Does it concern our discussion?" sir James, our professor glared at all of us. "Eyes on the board."

"Grabe ang gaganda pa naman tapos nagtutulakan pa sila sa parking lot." bulungan nitong mga nasa harap ko.

"Oo nga pare di ba yung kapatid nina Vergara? Grabe ang ganda nga pare eh. Matapang din." si Ace? Napasilip tuloy ako agad sa bintana at kitang kita ko kung paano siya itinulak ni Agatha sa kotse. Kaya tumayo ako agad para puntahan siya.

"Mr. Zamora it's not time yet. Sit down." pag-sita sakin ni sir. Pero di ko siya pinansin at tumakbo na ako papuntang parking lot.

Pagkarating ko doon ay papasakay na si Ace ng kotse niya. Sumakay agad ako sa kotse ko at sinundan ko siya. Agatha has really crossed the line. Oo kapatid ko siya. She's my stepsister. Anak siya ng bagong asawa ni dad 2 years na after a year when my mom died. And I love her mom, she treated me like her own son. But Agatha is another thing, I feel sorry for her. She's uncontrollable. She needs help to straighten her life. Tita Jenna doesn't want to talk about Agatha's past para daw wala na daw magremind kay Agatha ng mga nangyari dati. Biglang huminto ang kotse ni Ace sa isang bar. Kaya sinundan ko agad siya. Iinom siya?!

"Are you okay?" pagtatanong ko kay Ace na kasalukuyang umiinom na ngayon sa bar ng mahanap ko siya.

"Mukha ba akong okay?" irita niyang tanong. "At ba't ka ba andito? Hanggang dito ba naman sa bar?"

"Ano bang nangyari?" tanong ko sa kanya habang inaagaw ang iniinom niyang vodka.

"Ano bang paki mo? Mind your own business Patt." agaw niya uli sa drink niya.

"Wag mong idaan sa pag-inom ang problema mo kung meron man." pag-agaw ko uli sa iniinom niya.

"Kumuha ka ng sayo kung gusto mong uminom! Hindi yung nang-aagaw ka!" pag-inom niya uli sa pangatlong shot niya.

"Sige ganito na lang. Just give me 10 minutes. Sa labas muna tayo at mag-usap muna tayo ng mabuti. Then after that I'll let you drink."

"Okay it's a deal and keep your promise." sabi niya at tumayo na.

"I'll pay for her drinks." then I gave him the credit card.

Pagkalabas namin ay umupo siya sa gilid ng kalsada. Siguradong medyo nahihilo na siya dahil ang lakas ng ininom niya kanina.

"10 minutes." sabi niya sakin

"Okay. Talk. What happened? At ba't ka naglasing?" tanong ko sa kanya.

"Sinisisi ako ng kapatid mo kung bakit namatay ang anak niya." galit niyang sabi. "Hindi ko naman kasalanan eh, pero nagui-guilty ako. Nagparaya na nga ako at umalis para wala na silang problema ni Kai. Ako parin ang dahilan kung bakit namatay ang anak nila?" may pumatak na luha sa mga mata niya. Nagka-anak si Agatha? Sila ni Raymundo?

"At kaya raw ako bumalik ay para sa boyfriend niya. Hi naman eh, oo may nararamdaman parin ako kay Kai pero hindi ko na alam kung pagmamahal pa yon. At wala akong balak na balikan pa siya. Masyado na nila akong nasaktan para bumalik pa sa kaniya." pag-iyak niya. Kaya niyakap ko siya. Kahit sobrang bilis na ng tibok ng puso ko at parang nakuryente ako ng yakapin ko siya ay hindi ko pinahalata. Sobrang pinagpapawisan na ako sa bilis ng tibok ng puso ko.

"Wala akong balak agawin sa kanya si Kai. At hindi ako malandi. Hindi ko rin kasalanan na nawala ang anak nila. Pero kahit anong sabihin ko ay may nararamdaman akong guilt sa puso ko, na sa isip ko ay sinisisi ko rin ang sarili ko sa pagkamatay ng sanggol na yon, nagui-guilty ako dahil minsan naisip kong saktan din sila at maghigante sa kanila." sabi niya at lalo pang lumakas ang iyak niya.

"Gusto ko nang bagong buhay. Ayoko ng masaktan at malungkot ng dahil sa kanila."

"Tutulungan kita." I told her. "Tutulungan kita hangga't sa kaya mo nang harapin ang mga problema mo ng mag-isa. Tutulungan kita hangga't sa magkaroon ka na ng bagong buhay na gusto mo."

"Pero baka masaktan lang kita sa bandang huli." umiiyak niyang sagot.

"What's important is today. Let's face the consequence when it already comes." I assured her. I don't know kung saan nanggagaling lahat ng sinasabi kong to. Pwede ka ng maging guidance councilor 'pag nagkataon pare.

"Teka parang may iba. May iba sayo?" tanong sakin ni Ace.

Oo nga. I'm not really used to this kind of guy I'm being kapag kasama ko siya. Parang hindi ako. Gulo!

"Gwapo parin naman ako ah?" I joked to lighten the mood. Ang iyakin pala nito.

"Haha. Wala pa lang nagbago, mahangin ka pa rin. Bumait lang ng konte." sarkastiko niyang tawa.

"Minsan lang to maging mabait kaya lubos lubosin mo na Miss. May expiration date ang kindness ko." tapos tumawa siya.

"Hahahaha. Masaya ka rin palang kasama paminsan minsan no?" natatawa niyang sabi. At least I succeeded to make her laugh.

"I really don't know." I told her honestly. Most people see me as a cold guy. Well, in fact it's kinda true. I don't talk to much. I just don't care at other people's business. Like how I mind my own too. Pero iba ang dating ni Ace, para bang nagiging iba. Basta hindi ko namamalayan na ginagawa ko na pala ang bagay na hindi ko naman talaga ginagawa. Kagaya nitong pagtulong sa kanya. Comeback to your senses Patt before it gets worse than this.