Esaret | Gay

36.Bölüm

Gördüklerimden sonra beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Dosyada yazan isim, bilgiler, fotoğraf hepsi bana aitti.
Kabul edemezdim, böyle bir şeyin gerçekliğiyle yüzleşemezdim, bu kadarını kaldıramazdım.
Bugüne kadar bu evde yaşadıklarımdan çok daha ağır, çok daha beterdi sevdiğim adamın, eşimin ağabeyim çıkma ihtimali.

Emir'in doğum günü partisinin bitmesini beklemiştik odamıza çekilmek için.
Odaya çekildiğimizdeyse Kenan dedektifi arayarak bize gönderdiği dosyaların ne demek olduğunu sormuştu..

"Sen benimle dalga mı geçiyorsun lan?
Eve gönderdiğin bu saçmalık ne?!"

"Kenan bey, siz benden ne istediyseniz onu yaptım.
Kardeşinizi bulmamı istediniz, buldum. Neler hissettiğinizin, neler yaşadığınızın farkındayım ama durum bu maalesef."

"O dosyada yazanlarda en ufak bir hata olursa eğer, kendine mezar yeri beğenmeye başlayabilirsin."

Demiş ve telefonu telefonu sinirle bir köşeye fırlatmıştı.
O an gözlerinde gördüğüm ama belli etmemeye çalıştığı keder ve çaresizlik beni bir kez daha mahvetmişti.

"Sakin ol lütfen."

"Bak inanmıyorsun değil mi o saçmalıklara..?
Böyle bir şey yok, olamaz!"

İnanıyor muydum?
Adamın hata yapma şansı var mıydı..
Böyle bir hata nasıl yapılabilirdi ki, sonuçta Kenan'ı tanıyor benide muhtemelen biliyordu adam. Böyle bir şeyi emin olmadan Kenan'ın karşısına çıkarmanın bedelinin ağır olacağının oda farkında olurdu muhtemelen.

"Ya gerç-"

Lafımı tamamlamama izin vermeden dudaklarını dudaklarıma bastırmış ve akan bir damla gözyaşımı silmişti yüzüm avuçlarının arasındayken.

"Bunun ihtimalini bile düşünmüyorsun tamam mı? Öyle bir şey yok."

"Öyle bir şey yok diyerek, kaçarak görmezden mi geleceğiz? Tamam dedektif hata yapmış olabilir, belki bir yerde yalnış bir bilgi edinmiştir ne bileyim belki o çocuk her kimse bizim semtten falandır , bilgiler karışmıştır. Ben adamın dedikleri yüzde yüz gerçek demiyorum. Ama böyle ihtimaller ve acebalar üzerine düşünürek yaşayamayız. Bunu öğrenmenin tek bir yolu var ve bunu sen de çok iyi biliyorsun."

Öğrenmenin tek yolu kardeş olup olmadığımıza dair yapılacak olan testti.

Gece sabaha kadar uyumamıştık. Ben odamızdayken, Kenan biraz çalışacağını söyleyerek çalışma odasına gitmişti.
Her zaman ki gibi normal davranmaya çalışıyordu ama bu ihtimal onun da canını yakıyordu biliyorum. Ve eğer gerçekse, onun bunu kabullenmesi benden çok daha zor olacaktı.
Onun yıkılacağını, canının yanacağını bilmekse beni mahvediyordu.

Olamazdı..
Dünya üzerinde milyarlarca insan varken sevdiğim hatta evlendiğim bir adamla kardeş çıkamazdım.
Bu kadarı çok fazla ve altından çıkamayacağımız bir yüktü. Ve eğer bu ihtimal gerçek olmuş olursa bu evlilik, bu aşk devam edemezdi. Görmezden gelerek özbe öz abimle evli olamazdım, onu sevemezdim..