[TAMAMLANDI]
Bir sabah hayatta ki tek yakını olan ablasının ölüm haberini okuyan Çağlar, ailesinden geriye kalan tek varlığı, yeğeni Emir'e sahip çıkmak, her koşulda onun yanında olabilmek için yurtdışından ülkeye geri dönüş yapar ve bu sırada yeğen...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Levent 🌴
_
Yazar'dan;
Kenan çalışma odasında önünde ki dosyaları incelemekteydi..
Ama aslında dosyalarda ne yazdığını anlamıyordu bile. Görünürde işlerle ilgileniyor gibi dursa da kafasının içindekilerin işle uzaktan yakından alakası yoktu.
-flashback-
"Bazen düşünüyorum.. Seni, sonsuz ve koşulsuz sevgini hakedecek ne yapmış olabilirim diye.. İlk tanıştığımız günlerde canını yakmak için elimden geleni yapan bir adama nasıl bu kadar aşık oldun diye düşünüyorum.."
"Bunu başlarda bende farketmedim.. Sanırım farkettirmeden, gizli gizli yerleşmişsin kalbime. Farkettiğimdeyse çok geçti artık ve söküp atmak imkansızdı. Nefretle dolu her bakışımın altında sevgi yatıyordu aslında.. Ne kadar senden nefret etmeye, uzak kalmaya çalışsam da seni kalbimden söküp atamadım ki hiç."
"Bunu bilmem iyi oldu desene.."
"Nasıl yani?"
"Bundan sonra karşıma geçip seni sevmiyorum diye haykırsan bile inanmam.. Nefretle baksan bile o nefretin altında çok büyük bir aşk yatıyor derim."
"Ama bundan sonra öyle bir şey olmaz merak etme. Sana nefretle bakabilmem mümkün değil artık.."
-Günümüz-
Defalarca söylemişti, hatırlatmıştı kendine, onu unutması gerektiğini, çekip gittiğini ve bir daha dönmeyeceğini. Hissettiklerinin yanlış olduğunu...
Ama faydası olmamıştı. Nefes aldığı her an yaşananları düşünmeden edemiyordu. Ona olan son bakışında o adamla el ele tutuşarak gidişini yediremiyordu kendine.
Yaşananlardan, bugüne kadar geçirdikleri o güzel günlerden bu kadar çabuk vazgeçebileceğine inanmaya çalışsa da inanamıyordu.. Olur olmadık yerlerde aklına gelişi , tenine , kokusuna, bakışlarına ve tüm benliğine duyduğu özlem her geçen gün biraz daha öldürüyordu Kenan'ı.
Hayata tutunmaya , Emir için yaşamaya devam etse bile ruhen çoktan ölüydü aslında..
Düşüncelerinin arasından yine nefret maskesinin altına saklanarak ayrılmıştı Kenan. Sinirle merdivenleri inerek kapıyı çarpıp çıkmış, çıkarken nereye gittiğini ve neden bu halde olduğunu da kimseye söylememişti.
