LİSEDEKİ VAMPİR

♡ Jeremy Chess.

Hemen kolundan kendime doğru çekip boynuna sarıldım. Oda belimi sımsıkı sarmıştı. Kokumu içine çekiyordu. Ellerimi yanaklarına koyup gözlerinin içine bakarak ;

-Seni seviyorum James. Alex için değil oğlumuz için seviyorum.

Diyip dudaklarına masum bir öpücük kondurmuştum. Merdivenlerin başından Alex ve Nadia konuşmamıza şahit olmuştu. Alex in yumruğunu sıktığını görmüştüm. James le beraber dışarıya çıkmıştık.

**

Nadia nın ağzından ;

-Onu hala seviyorsun Alex ?

-Hayır buda nereden çıktı.

-Seninle mutlu mutsuz iyi anılarımız oldu. Seni tanıyorum. Onu seviyorsun. Ama erkekliğine yediremiyorsun.

-Nadia ! Yok öyle birşey.

-Kendine itiraf et Alex. Onu seviyorsun.

-Lanet olsun Nadia onu seviyorum onu deli gibi seviyorum hatta aşığım oldumu !!!

-Hangi ara bukadar kötü biri oldun. Bir kadının kalbini nasıl böyle Kırarsın ?

-Bu seni ilgilendirmez. Çekil şuradan !

Diyip ittirmişti beni. Tanıdığım Alex o alex değildi. Kapıyı vurup çıkacak biri yada bir kadına şiddetle dokunacak biri değildi. Jennifer her ne yaptıysa onu çok kızdırmış olmalı.
Odalarda geziniyordum.

-Sende kimsin ?

-Asıl siz kimsiniz. Sizi daha önce hiç görmedim. Yeni bakıcım mı ?

-Ben Nadia.

-Bende Jeremy. James in ve Jennifer ın oğluyum.

-Oğlumu ?

-Evet.

-Teorik olarak teyzenim yani.

-Nasıl ?

-Yok birşey hadi oyununa devam et sen. Kac yaşındasın ?

-12.

-Peki bakalım delikanlı daha sonra görüşürüz.

Kapıyı kapatmamla James in beni ellerimden tutup duvara yaslaması bir olmuştu.

-Bana işin gerçeğini anlatıcaksın Nadia !!

-Canımı yakıyorsun. Unutma ben hala bir insanım.

-James. Bırak onu yanlız konuşmak istiyorum.

Dedi Jennifer tüm soğukkanlılığıyla. Beni elimden tutup beraber yatak odasına gelmiştik.

-Otursana...

Dedi sakin bir sesle. Bacak bacak üstüne atmış karşımdaki sandalyede oturuyordu.

-Bende senin gibi yeni öğrendim kardeşim olduğunu..

-Ikimizde aynı kaderi paylaşmışız aslında.

Kafamı sallamıştım. Karşımda çok güçlü duruyordu. Bense ezik kalmıştım yanında. Ikiz olmamıza rağmen ondan yaşlı duruyordum.

-Nasıl bukadar genç kaldın ?

-Vampirlik işte.

-Keske bende olsam.

-Hayır. Asla bunu düşünme bile.

-Neden ?

-Senin yerinde olmayı çok isterdim Nadia. Normal bir yaşantı. Ama ben canavardan farksızım.