LİSEDEKİ VAMPİR

♡ Mezuniyet.

Hiç okula gitmemiş olsakta yarın bizim mezuniyet günümüz. Jennifer ı heryerde arıyordum ama hiç bir iz bulamıyordum. Kaybolmuştum kendi boşluğumda sanki. Her geçen gün ormanın yolunu gözlüyordum. Bir iz , Bir koku...

Ve yine günlerden o gün. Yine aramaya çıktım onu. Bugünü biz böyle mi planlamıştık aşkım ? Diye içimi yiyordu bu ses. Bebeksi kokusunu burnumda hissetmiştim bi an. Çok yakındım ona ama bir okadarda uzaktım sanki...

Uçuruma iyice yaklaştım. Kokusu beni buraya getirmişti. Aşağıdaya defalarca inmiştim. Ama tekrar bir umut diye peşinden gittim. 

-Jennifer ! Aman Tanrım soğuktan ölüceksin.

-Alex.

-Bir şey deme. Sakın !! Eve gidiyoruz.

-Beni Seviyormusun ?

-Jennifer delimisin tabikide seni seviyorum.

Hemen onu kucağıma alıp eve doğru ilerlemeye başladım. Kaç gündür dışarıda kalıyordu belirsiz. Bebeğimiz iyimi Jennifer ?

-Oğlum buldunmu onu ?

-Evet anne hemen örtü getir çabuk.

Annemde hızlıca örtüyü getirmişti. Sıkıca battaniyeye sardım onu. Donmuş bedenindeki tek sıcaklık bebeğin kalp atışlarıydı. Ellerini tutup öpüyordum.

-Sana birşey olacak diye çok korktum Jennifer. 

-iyiyim ben sadece 4 gündür beslenmiyorum.

-Hemen getiriyorum.

Kan torbalarını büyük bir iştahla içiyordu. 

-Bebeğimiz nasıl Jen iyimi ? 

-Evet iyi.

-Tanrıya şükürler olsun tekrar sana kavuştum.

-Seni Seviyorum Alex ben bilmiyorum ya. Sen başkasının olursan yaşayamamm...

-işşştt ! Geçti bitanem geçti ben burdayım senin yanında senin kollarında...

Diyip alnına bir öpücük kondurdum. Seni Çok Seviyorum Jen dedim kendi içime. Onsuz ben olmadığımı anlamıştım. Bunca zaman bukadar şey boşunaydı.

-Yarına nasıl olursun Jen ?

-Neden. Ne oldu ?

-Yarın mezuniyet var. Süper bir kıyafet aldım sana 1 ay öncesinden. Toparlanırsan oraya gitmek istiyorum. Seninle El ele.

-Olur.

-Yatağımıza gideliimii ?

Kafasını sallamıştı o buğulu gözleriyle gözlerime bakarak. Kucağıma alıp yavaşça merdivenlerden yukarıya çıkardım onu. Yavaşça yatağa yatırdığımda kendini tekrar iyi güvende hissetmişti. Yanına yatıp sımsıkı sardım kollarıma. Bana doğru dönüp dudaklarıma bir öpücük kondurdu.

-Jen neden ağlıyorsun ?

-Yok birşeyim.

-Ama ağlama...

diyip göz yaşlarını elimle silip alnına bir öpücük kondurdum. Koynuma doğru sokulup sımsıkı sarıldı oda. Karnındaki küçük yaramazın tekmelerini hissetmiştim. Jennifer a dönüp ;

-Anlaşılan oda bu duruma çok sevindi Jen ?

-Evet bitanem...

Artık aradığım huzuru bulmuştum. Annem babam oğlum karım bir aileydik. James in bunu bozmasına asla izin vermem diye düşünüp yavaşça bende gözlerimi kapattım.