LİSEDEKİ VAMPİR

♡ Ani Çarpışma.

-Anna delirdin herhalde. Kendi çocuğumu öldürmemi nasıl istersin benden bu mümkün değil ?

-Neden ?

-Kendi kanımdan biri canlı bir bebek.

-Alex kim ozaman James. Gözünü bukadar karartan ne ?

-Anna öldürecek misin ?

-Bu işte ben Yokum James.

-Tanrım.!! Derdin ne senin çocuğu öldürmeyi kabul etseydim alex in kalbini sökermiydin ?

-Hayır.

-Tamam anna bunu ben kendimde hallederim.

-Başarırsan tabikide halledersin. Güçlü bir erkeksin James. Bırak zorla değilde Jennifer sana kendisi gelsin.

Anna nın sözleri umrumda değildi. Her ne olursa olsun bana göre Alex ölmeliydi. Ikinci bir kez aşkımı çalmasına izin veremezdim. Evin kapısının önünde durdum. Iceriye girmeye cesaretim yoktu. Jenniferin mutlu kahkahası Alex in mutlu sözleri şakalaşmaları beni cok kırmıştı. Gözlerimden bir kaç damla yaş aktı. Iceriye yavaşça girdim. Ağladığım hemen de belli oluyordu. Burnum kizariyordu işte. Çocukluktan beri alex bilir bunu.

-Sen agladın mı James.

-Hayır.

-Burnun kızarmış.

-Soğuktan.

Jennifer ve Alex ikisi birden bana doğru baktılar. Vampir olduğumu hatırladıklarında büyük bir kahkaha atmışlardı. Kendi söylediğime kendim bile inanamamıştım ki kaldı ki onların inanmasını bekliyordum. Kaşlarımı çatarak onlara doğru bakmıştım. Yüzlerindeki gülümseme bir an olsun durmuştu. Ciddi birsey konusucagimi anlamislardı.

-Oncelikle ikinizde çok iyisiniz. Bu zamana kadar size karşı yasattigim zorluklardan dolayi Özür dilerim.

Jennifer gözlerimin içine bakıyordu. Masum gözleri beni benden alıyordu. Onu üzmek hayatimda yapacagim son şey olurdu ama belkide anna haklıdır. Belki bir gün bana gelir. Benim olur.

-Ben artik gidiyorum.

-James neden ?

Dedi jennifer titrek bir sesle. Dokunsalar ağlayacak tipi vardı.

-Sizi daha fazla üzmek istemiyorum.

Yavaşça Jennifer ın yanına gittim ve karnına son bir kez dokundum. O an çok farklı duygular hissettim. Hayalimde oğlum bile belirdi. Jenniferla mutlu bir hayat gördüm hafızamda.

-Iyi bakın bu kerataya.

Jennifer ağlıyordu. Kendimi aglamamak icin zor tuttum. Beni hep güçlü bildiler ama değildim. Suan dan itibaren degildim iste. Jenniferin gözlerinin içine bakarak ;

-Üzgünüm. . .

Diyip ardıma bile bakmadan çıktım evden. Anna beni kapıda bekliyordu.

-Aferin James.

Kin dolu bir bakış atarak yanından cevap vermeden geçtim. Nereye gidecektim ne yapacaktım belirsiz. Tek belirgin bir durum var oda oğlum gerçek babasının kim oldugunu asla bilmeyecek annesi eğer bana gelmesse. Her zaman onları izleyeceğim. Anna nın dediği gibi sadece mutluluklarını . . .

Jennifer ın ağzından ;

Bu kapıdan öylece çıkıp gitti. Alex hiç üzülmemişti sanki. Adeta gitmesini ister gibiydi. Beni bırakıp gitti. Bir an olsun aşkının gerçek olduğunu sanmıştım. Ama tek yaptığı gitmek oldu. Icimden cok fena ağlamak geliyordu ama