♡ Jensen.

30.7K 1.1K 92
                                    

Jeremy nin vücudu hızla gelişiyordu. Olivia bunu bana söylemişti zaten şaşırmadım. Alex kendisiyle gurur duyuyordu böyle bir çocuğa sahip olduğu için.

-Daha ne kadar büyüyecek Jen ?

-Yetişkin olana kadar.

-Uzun yıllar bizi bekliyor ozaman oğlumla.

-Okula başlaması gerek biliyorsun Alex.

-Jennifer sırası değil James ölmeden onu bir yere gönderemem.

-Ama bu onu çok üzüyor.

-Baba ben artık okula gitmek istiyorum. Kendi arkadaşlarım oyun çevrem olsun istiyorum.

-Peki beslenmeni ne yapıcaz ?

-Bilmem

Diyip omuzlarını silkti.

-Peki sana böyle birşey desem jeremy ? Seni eğiticem hazırlıcam dövüşmeyi ògreniceksin. Nasıl insan yemek lerinden yenir alışıcaksın sadece susadıgında demir suluğundan kan iciceksin ? Böyle olunca yazdırıcam kabul mü.

-Tamam.

Biraz olsun mutlu olmuştu canım oğlum. Lisa yol boyunca başını cama yaslamıştı. Öylece dışarıya bakıyordu.

-iyi misin ?

-Sanırım evet.

-Neyin var.

Oradan alex atladı ;

-Jensen ı düşünüyor. Eskiden yaşadığı yere gidiyoruz çünkü.

-Abi sence hala oradamı ?

-Bak ozaman Lisa.

Lisa arabanın kapısını açtı ve şehrin merkezinde arabadan indi.

-Buna neden izin verdin Alex.

-Bizi rahatlıkla bulur bu onun hakkı Jennifer. Onlar birbirlerine büyük bir tutkuyla aşıktılar.

Lisa nın ağzından. ..

Sokaklarda okadar insan olmasına rağmen bana bomboş gibi geliyordu. Hala hatırlıyorum 460 no Insdeny Bulvarı...
Ya onu sonsuza kadar kaybettiysem ya beni unuttuysa. Eve doğru baktığımda bütün anılarım bir flim gibi önümden gelip geçmişti. Ister istemez gözlerimin dolmasına sebeb oldu. Yavaş adımlarla giriş kapısına doğru ilerledim. Kalbimin çarpıntısı Fizan dan duyulucak gibiydi. 460 nolu kapının önünde durdum ve aptal aptal oraya doğru bakmaya başladım. Iceriden hic ses gelmiyordu. Bende şiddetle kapıya tekme attım. Ortalık les gibi çürümüş beden kokuyordu. Cinayet mahalli gibiydi burası. Arkamdan birinin beni sertce duvara yapıştırmasıyla irkildim.

-Jensen ?

-Lisa ?? Tanrım buradasın karşımda inanmıyorum.

-Karsımdasın Jensen seni çok özledim.

Dudaklarimdan öpüp sımsıkı sarılmıştı.

-Sonsuza kadar seninim Jensen.

Karşıdaki koltuğa oturtmuştu beni. Yavaş yavaş dudaklarımdan öpüyordu. Kiyafetimin askılarının düştüğünü hissettim. Yumuşak dudakları boynumda omuzlarımda ; pürüzsüz elleri bacaklarımda geziyordu. Ellerim onun sırtındaydı. Deli gibi sevişiyorduk.

-Seni seviyorum Lisa

Ikimizde terlemistik. Yavaşça içime girdiğini hissettim. Ölmeden önce onun olmayı planlıyordum. Ne yazık ki James buna izin vermemisti. Şimdi tamamen Jensen a aitim. Üzerime battaniye getirmişti. 

LİSEDEKİ VAMPİRHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin