TUTKU /// Vanilya Kokusu

40. Ceza

HARUN....

Babamla birlikte sabah 6 dan beri çalılma odasında oturuyorduk.

Esma ablada sağolsun bize kahve taşıyıp duruyordu.

Babam Esma ablaya " Esma saat 9.10 civarı kahvaltı hazır olsun evde misafirler var aç tutmak doğru değil" dedi.

Saatler geçti saatime baktım 9.30 du.
Babamla beraber odadan
çıktığımızda annemler salonda oturuyordu .
Annem gözlerime bakarak bir haber olup olmadığını anlamaya çalışıyordu...

Ona bakarak,,,
"bir haber yok anne olsa senden saklar mıyım hiç! "dedim gözlerini kapatıp açtı.

Esma abla" kahvaltı hazır sofraya buyurun "dediğinde.

Anneme doğru ilerledim ve onu ayağa kaldırdım.
Mine yoktu ondan haber bekliyorduk ama aç kalıp annemin hasta olmasına izin veremezdim.

Annemi sofraya oturttuktan sonra ben" Zeynep'i kaldırıp geliyorum" dememle Yıldız.

" Zahmet etme Haruncuğum karın sabah erkenden alışverişe çıktı gitmemesini söylediğim halde ona karışamayacağımı ima ederek basıp gitti, artık sabahın köründe çok acil ne alışverişiyse. Gitme ne varsa şoförle aldır.
Bence annenin yanından ayrılma dediğim için bir de azar işittim. " dediğinde.

Kaynar sular kafamdan aşağı dökülmüştü. Nasıl yani sabahın köründe Zeynep şu an hiçbir şey olmamış gibi alışverişe mi gitmişti.

Tam Cep telefonumu cebimden çıkartıp arayacaktım ki annem elimi tutarak.

" Bırak oğlum demek acil bir şey vardı.
Yoksa Zeynep kızım bırakıp gitmezdi, mutlaka acil bir şey vardır." dese de anneme "bundan daha acil ne olabilir anne saçmalama lütfen bu yaptığı çok büyük ayıp ailemiz bu durumdayken nasıl alışverişe gider" dedim.

Telefonunu çıkartarak Zeynep'in numarasını aradığımda aradığım kişiye ulaşılamadığını söyledi, sonra kapıya doğru ilerledim kapıdaki çocuklara Zeynep'in yanında kimin gittiğini sordum.

Giden kişi kimse hemen arayıp bana telefonu vermelerini istedim, telefonu kapalı efendim dediğinde alışveriş merkezinin aşağı katlarında bir yerdelerse çekmez dedim ve eve girdim.

Yemek bitip hepimiz terasa geçtik.
Arkamda Teyzemin "gelin hanım teşrif ettiler" demesi ve Zeynep'in birine teşekkür etmesinden sonra.
Haber varmı sorusuyla önüme dönüp çok kötü patladım ve tekrar Zeynep'e arkamı döndüm sakinlemek için ormana bakmaya devam ettim.

Böyle bir durumda bizi annemin bu yamyam kardeşine ve kızlarına rezil etmiş, ağızlarına laf vermişti.
Ona çok değer veren annem ile babamı bu durumda yalnız bırakmıştı.

Tamam küçük olabilir hatalar yapabilirdi ama, en azımdan çıkmadan bana sorsa ve beni bu duruma düşürmeseydi diye düşünmeden edemedim.

Saat nerdeyse 12'ye geliyordu ve hala eksik para için ne bankalarda ki tanıdıklardan, ne polisten nede kaçıranlardan haber yoktu. Polis peşlerinde bulmamız an meselesi diyordu fakat biz yinede parayı her ihtimale karşı hazır tutmak istiyorduk.

Annem...
" Harun Zeynep'i kırdın anlamadan dinlemeden bağırmasaydın oğlum. Git gönlünü al bak kaç saat oldu gelmedi"

" anne Allah aşkına ya sabahın köründe sormadan, söylemeden alışverişe gitmiş birde ayağına gidip gönlünümü alıcam"