TUTKU /// Vanilya Kokusu

52.

HARUN.....

Perihan  anne anlatmaya başladı.

"Evlendiğimizin Haftası falandı, bir gece uykum bölündü kalktım Baktım Annem yatağında yok Allah Allah bu kadın nerde dedim. İlk önce mutfağa baktım mutfakta yok evin içinde de dolanmak istemiyordum ama yine de annemi merak etmiştim salonlu bahçeye de koridorlu derken bir türlü bulamadım Sonra çalışma odasından sanki bir ses duydum gibi geldi yavaşça yaklaşıp kapıyı dinlemeye başladım içeriden annemin babanla tartışma sesi geliyordu.
Net duyamadığım için balkon tarafına çıkıp havalandırmanın orada ki camdan dinlemeye başladım Benim tek korkum ikimizi öğrenip ayırmalarıydı.
Annem babana....
*Bunca yıldır birlikteyiz beni nasıl gönderirsin.
Ben senin senelerdir kahrını çekiyorum* dediğinde.
Kulaklarıma inanamadım bacaklarım beni taşımaz oldu annem ile babanın  tartışmaları bayağı şiddetliydi."

Korhan Bey yerinden kalkıp.

" Nediyorsun Perihan allah aşkına saçmalama" dediğinde...

" Bence bırakın anlatsın" dedim.

Kafa salladı....

" Metin bey yani baban annemi kitaplığa dayamış  o fahişe kızınıda oğlumdan uzak tutacaksın ne boklar yediğini her şeyin hepsini biliyorum.
Eğer Kızını da alıp gitmezsen seni köyüne bile dönemez hale getiririm kendinde kızınıda Adana genelevinde bulursun elimde resimlerin olduğunu unutma aynı resimlerden.
Kızının da var dediğinde beynimden aşağı kaynar sulardöküldü.
Annem annene söylemekle tehdit edince babanı, baban anneme okkalı bir tokat atıp yere yapıştırdı.
Dışarda titrerken elimi ağzıma koyarak izledim olanları.
Odama koşup annemin gelmesini bekledim.
Annem yaklaşık yarım saat sonra yüzünü tutarak odaya girdi ayağa kalktığımda.
Neden uyandın? neden ayaktasın? sen dediğinde.
Anne her şeyi gördüm.
Her şeyi duydum neler oluyor? Hemen bana anlatacaksın dedim.
Anlatacak bir şey yok gördüysen duyduysan daha ne soruyorsun uzun zamandır aramızda ilişki vardı artık bitti senin de Korhan'la ilişkin olduğunu biliyor bilardo odasındaki kamerayı hesaba katmayıp orada işi pişirmişsiniz resimlerini bana gösterdi.
Yarın sabah eşyalarımızı toplayıp buradan gitmezsek yapabileceklerinin sınırı yok gözümüzü açtığımızda söylediğini yapmış olur.
Onun acıması yoktur dedi ve çekip memlekete gittik.
Gittiğimin 2.ci günü bayıldım. Hastanede gözümü açtım Zeynep'e 3 aylık hamileymişim.
Annem babanı aradı olanları anlattı kızım torununu taşıyor dedi. O bir piç benim torunum değil kızın kimbilir kaç kişiyle yatıyor, diyelimki bizden onu aldırmazsa  başımıza geleceklerin sorumlusu bendeğilim dedi.
Annem de tamam aldırırız dediğinde yapamazdım onu aldıramazdım. Seni aramak için çok mücadele ettim ama arayamadım.
Annem beni Bursa'da başka bir köye götürdü Zeynep doğana kadar orada kalacaktık.
Annem ne ara Babanı Zeynep'i ortaya çıkarmakla tehdit ettide  para aldı bilmiyorum.
Bir gün bir baktım annem 2 valiz parayla geldi kızım buralardan gideceğiz.
Metin'e  çocuğu aldırdık dedim  bulursa 3müzüde öldürür.
Çocuğu doğurucaksın ablan bakacak her ay para vereceğiz sende bekar olarak tekrar evleneceksin.
Sonra Zeynep doğdu 1 yaşına geliyordu. Annem öldü ablam köyle ile  İstanbul arası dolaşıyordu.
Metin bey takip ettirir  öğrenir diye Zeynep'e  bişey yapar diye hep uzaktan sevdim.
Kayserili bir arkadaşım vardı onla buraya geldim bu evi aldım. Sonra dükkanda çalışıp her ay Zeynep okusun diye  ablama para yağdırdım. İyi bakılsın iyi davranılsın diye. Geçen sene  merdivenlerden düşüp kemiklerimi kırdım dükkanı bir yıla yakın kapatmak zorunda kaldım çalışamadığım için eldeki avuçtaki parayı da bitirdim.
Zeynep'e hiç para gönderemedim ablamı aradığımda iyiyiz İyiyiz hem çalışıyor hem okuyor keyfi gayet yerinde yediği önümde yemediği arkasında diyordu içim rahattı. Sonra iyileştim onu görmek  için İstanbul'a geldim ama evlerini satmışlar köydeki evlerindede yoklar telefonlar kapatılmış bulamadım geri geldim. İşte böyle. "