TUTKU /// Vanilya Kokusu

45.

ZEYNEP...

"Harun'a Şimdi gidelim doğru düzgün bir doktor bulup Yarın görünürüz.
Gecenin bu saatinde hastanelerde dolaşmayalım. Kolundaki file yırtılıp omuzuna zarar gelebilir.
Hadi lütfen yarın sen taburcu olurken orda bir doktora görünürüm"

"Senin derdin nedir burdayız ve görüneceğiz"

Hemşire Bizde kadın doğum doktorunun yanına götürdü doktor tahlillerime baktıktan sonra.
"Tebrikler Zeynep Hanım 6 haftalık hamilesiniz, yani bir buçuk aylık çocuğunuzun tam ultrason ve tarama testini 11-12 haftaarasımda yapıyoruz. Ozamana kadar ağır kaldırma ters hareketler sitres ve sağlıksız besinlerden uzak duruyorsunuz" dedi.

Harun'la birlikte hastaneden çıkıp Harun yattığı Hastaneye geri döndük.

Harun "yarın sabah bu hastanedeki doktor da bir baksın aşkım belki o doktorun gözünden kaçan bir şeyler vardır?" dediğinde sadece "tamam" dedim.

Sabah olup Harun taburcu evraklarını imzaladıktan sonra kadın doğum katına çıktık hastanenin kadın doğum doktoru çok tatlı bir bayandı bana olumlu ve olumsuz her şeyi anlattı.

"Zeynep hanım vurulduğunuzda hamile olmanız, kullanılan iğneler ve verilen ağrı kesiciler sonucu bebekte olabilecek bir sakatlık korkumuz olabir tabi bu bir olasılık 12 haftalık olmadan bilemeyiz yani 3 ay dolana kadar beklemeliyiz" dedi.

Hastaneden çıkarken kalbim sıkışıyor.
gözlerimden istem dışı yaşlar akıyordu.
Harun bana sarılıp "hiç birşey olmayacak korkma aşkım sağlıkla doğacak" dedi ve beni öptü.

Yaşadığımız bu koşturmacalı hayat beni yormuştu. Harun ve evdekiler haftalardır bana kırılacak eşya gibi davranıyordu. Zeliha anne, Haşim baba üzerime titriyorlardı.
Bunalmıştım yine sıkı yönetim vardı annemlerde kalıyorduk. Minenin kaçırılması Harunun ve benim vurulmam üzerine haftalar geçmişti. Ama ev hapsindeydik.

Gece yarısı acı bir telefon sesinle. Harun silahı beline takıp gitti. Sabahı sabah ettim ama o hiç birşey olmamış gibi sabaha karşı gelip yattı. Sorularımın cevabı sen takma kafana yat hayatım dı.

Sabah olduğunda Harun'la konuşmalıydım 15 gün sonra okulum açılıyordu hamileliğimle okulu götüremeyeceğim için dondurmam gerekliydi, kahvaltı masasından kalkmak üzereydik Harun'a dönerek, "biraz konuşabilir miyiz?" dedim.

"Seni dinliyorum hayatım"

"okula gitmem gerekiyor okulumu dondurmalıyım hamilelikle okulu aynı zamanda götüremeyebilirim"

Zahide annem " bence domdurma kızım zaten daha çok yeni nereden baksan ilk sömestra kadar doğum olmaz. Okul senin için ne kadar önemli biliyoruz doğum yaptıktan sonra da zaten bebek 3 ay boyunca sürekli uyuyor.
Bizlerde armut toplamayacağız sana yardımcı oluruz hem zaman kaybetmemiş olursun, hem de sıkılmamış olursun. Bence okulunu dondurma okumaya devam et doğum sırasında da rapor alırız. Böylelikle hem seneyi kaybetmemiş üzülmemiş olursun hem de bebeğimizi kucağımıza almış oluruz. Okumanın senin için ne kadar önemli olduğunu ben biliyorum"
dediğinde.
Gidip boynuna sarıldım ve onu öptüm.

"teşekkür ederim anne. Beni anladığın için bana değer verdiğim için teşekkür ederim"

İkimizde ağladık.
Haşim babam.

"Yahu hatun hadi Zeynep hamile duygusal onu anladık ağlıyor, sen neden sürekli ağlıyorsun?" Birbirimize bakıp kahkahalarla güldük.

Zaman su gibi akıp gidiyordu. Ama ben hala onu içimde hissetmiyordum.