ZEYNEP.....
Annemler peşimden koşup odama girdiklerinde.
Yatağa oturmuş defter elimde ağlıyordum.
Annem elimden alıp okudu ve...
" Ah kızım ah, tamam sakin ol bir kaç gün dolanır gelir o seni seviyor nereye gidecek"
Annemin işaretinle.
Haşim babam ve babam hiç ses etmeden aşağı indiler.
Bir kaç saat sonra annemde gitti.
Gece yarısı odamın kapısı tıktıkladı.
"evet" dedim.
Yatağıma kıvrılmış oturuyordum.
Mine...
"gelebilirmiyim?"
" gel"
" neler olmuş böyle? Erdalla Umut abi deli gibi abimi arıyor"
Ağlamaya başladım.
" yapma böyle ağlama döner abim sana deli gibi aşık sensiz olamaz yazdığın her ne olursa olsun düşününce sana hak verir"
"Mine nasıl aklımdan geçirdim, nasıl elim yazdı allahım okudu birde maffolmuştur nefes alamıyorum"
" sakin ol bulacaklar gider konuşur affettirirsin kendini"
" Harun dönmez beni affetmez."
"Saçmalama abim bu nasıl seni bırakır bekliyceğiz dönecek"
Harun 3 gündür yoktu. Herkes diken üstündeydi. Salona geçtim otururken
Annemlere dönüp.
"Ben evime geçiyorum artık tehtit yok. Harunla sanırım bir sonumuzda yok bugün evime geçmek istiyorum" dedim.
Başta çok itiraz ettiler ama,
" Anne Meral ablayı önden yolladım evi temizletiyor şu an. Akşam üzeri de geçeceğim.
Size yaptıklarım için, sizi babaanne, dede yapamadığım için özür dilerim.
Beni bu kadar sevdiğiniz içinde teşekkürederim."
Bir süre sarıldık.
Akşam üzeri üç araba evime geçtik. Duvarlar bana soğuk, ev bom boş, gelmişti.
Akşam 8 olduğunda kapı çalmamış.
Aşkım diyen o ses ruhumu sarmamışdı.
Ben nasıl yazardım, nasıl suçlardım, bebeği ben taşıyor olabilirdim.
Ama o ikimizin' di ben evladımı kaybetmiştim.
O da kaybetmişti bu kadar baba olmak isterken evladı ölsün ister miydi.
Onu nasıl sorumlu tutardım.
Ne yapsaydı.
Suç mu işleseydi o kötülere boyunmu eyseydi.
Öyle bir Harunu severmiydim.
Ela sabahları evin içinde baba baba koşuyordu. Tebessüm ederken gözlerim istem dışı ıslanıyordu.
Ne karısından ne kemdinden olmayan bir çocuğa deli gibi aşık onun için deliren bir çok şey yapan adamın çocuğunu benimsememek saçma düşünceleri yazmak bu ben değildim.
Bana ne olmuşdu o ilaçlar bana ne yapmıştı. Almayı bırakıp özüme dönmüştüm.
Nerdeyse gideli 10 gün olmuştu. Şirkete Attığı bir e-mil de.
Umut abilere..
Tüm işler size ve babama emanet ben bir süre yokum iyiyim kimse sıkıntı yapmasın. Dışında hiç birşey yazmamıştı.
Akşamları Korhan babam geliyor annemle olan aşkını anlatıyor kah alıyor, kah gülüyorduk. Babam gidince yatağın soğuk yüzü yalnızlığımı hatırlatıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TUTKU /// Vanilya Kokusu
Ficção Adolescente🔥🔥🔥+ 18 yetişkin içeriklidir Pantalonunun düğmelerini açarak üzerime doğru gözlerinden ateş çıkarak geliyordu. Harun sakin ol desemde fayda etmiyecekti gözlerinde ki ateş ikimizide yakacaktı. " ben sana kendimi anlatamadım, seni'de anlamadım i...
