BTS | ONE SHOT

jung hoseok - o öleli 3 yıl oldu

"O öleli 3 yıl oldu"

*

Hafif bir esenti vardı. İlkbahar'ın başlangıcı.

N Seul Kulesi.

Seninle hep Seul'ü izlerdik burada. Hava kararmaya başladığında da ışıklar yanardı.

Şimdi yoksun, ben tekim.

Sonra ayrıldım oradan, Seul'ü göbeğinde dolaşmaya başladım.

"Hoseok." Luna. Hoseok'a 5 yıldır aşık olan kız. Onu hiç sıkmadı, sadece onu sevdiğini söyledi ve hoseok'da kibar bir dille sevdiği bir sevgilisi olduğunu söylemişti.

"Luna, Ne işin var burada?" Hoseok şaşkın bir şekilde arkasına döndü.

"Sadece buraya gelmek istedim, ilkokuldayken buraya gelirdik." Dedi biraz ilerideki küçük park'ı gösterirken.

"Evet, o günler. O günlere dönmeyi çok isterdim."

"Bende, bana o zamanlar en azından gözlerini gösterirdin." Birlikte park'a doğru yürüyüp bank'a oturdular.

"Bunu bilerek yapmıyorum."

"Biliyorum. Ondan sonra hayata bakmamaya çalışman doğal. Sen onunla açtın gözlerini ama şimdi o yok."

"Var, böyle konuşma. Bir daha gelemeyecek gibi konuşma." Genç kız şaşkın bir şekilde baktı Hoseok'a. Öldüğünü hâlâ kabullenememiş miydi?

"Üzgünüm. Öyle demek istemedim, sadece sana sahip olmak acaba nasıl bir duyguydu." Gözlerini yerden kaldırıp Luna'ya baktı. Gözlerine bakamadı.

"Luna, bunu aştığını zannediyordum."

"Aşamadım. Aşmak istedim, inan ki istedim. Yapamadım Hoseok, seni o kadar seviyorum ki içimden atmam kolay değil. Hoş, atmak da istemedim."

Sessizlik.

Uzun süre hâkimdi. İkisi de etrafı izlediler, gelen geçen insanları ve arabaları.

"Üzgünüm, bunun için çok geç olabilir ama ben hayatım boyunca sadece onu atlatamadım. O benim her şeyimdi. Ben gözümü onunla açtım, ilk aşkım oydu, ilk onun elini tuttum, ilk onu öptüm. Biz birlikte ağlardık, ilk içkisini benimle içti. Her üzgün olduğunda, her sorununda birlikte içerdik. O sigarasını içerdi, omzumda ağlardı ve sonra içkisini içerdi. Bende hayatının bu kadar kötü olmasından dolayı tekrar ve tekrar lanet ederdim." Gözleri doldu. Etrafa baktı, iki sevgiliyi gördü. Üzgün bir gülümseme yerleşti dudaklarına.

"Ailesi ona kötü davranırdı. Okumasına izin vermezlerdi, gizlice onun okumasına yardım ettim. Sonra onu başka biriyle evlendirmek istediler, ben engel olamadım. Beni kendinden uzaklaştırdı. Biz tüm ilklerimizi birlikte yaşadık. Her ona yaklaşmaya çalıştığımda beni hiç istemedi. Senin için derdi, evlendiği adam zengindi ve ülkede adı bilinen biriydi. Ben hep onu görmek için evine gittim, gizlice içeri bile girmişliğim oldu. Her dakika lanet ettim kaderime, benim yerime o adamın yanındaydı. Benim yerime ona o adam dokunuyordu! Sonra dayanamadım ve onu kaçırdım. Evet, onu kaçırdım. Küçük bir dağ evi vardı annemin, bana miras kaldı. Onunla kendimize ait küçük bir yerimiz vardı, onun yanında değil benim yanımdaydı. Babamın adı duyulur ve ünlü olduğu için boşandırmak zor olmadı. Yüzü gülüyordu, benim yanımdaydı. Günlerce benimle tek kelime etmedi. Sonra bir gün yanıma geldi ve bana sarıldı. Saatlerce ağladı, o adamın yaptıklarını anlattı. Onu öldürmek istedim, bunu tek başıma yapamazdım. Babam izin vermezdi, ün'ü, şöhreti için. Babam'a söyledim ve sonra bir daha o adamın adını bile duymadım. Artık benim yanımdaydı ve mutsuz değildi. Her sabah bize kahvaltı hazırlardı, sonra yanıma gelip beni öperek uyandırırdı. O çok utangaçtı, hemen yanakları kızarırdı."

Artık gözlerinden yaşlar dökülüyordu. Koskoca dünyada neden tüm bunlar onların başına gelmişti? Neden küçük bir yuvada mutlu olamamışlardı?

"Sonra hasta oldu. Anlayamadım, kavrayamadım. Aylarca komada kaldı. Yaşadıkları o kadar zordu ki, onu o cehennemin içinden çıkartamamıştım."

"Hoseok, onun şimdi nerede olduğunu biliyor musun?"

"Hâlâ nöbette ama uyanacak. Tekrar bana gülümseyecek, biliyorum."

"Hoseok, o öleli 3 yıl oldu."

anamla bira içerken yazdım, o kadar beklettin bu bölüm mü diyebilirsiniz, haklısınız. Hatamı telafi edeceğim ama mental olarak kötüyüm.