BTS | ONE SHOT

jeon jungkook - annesi vefat eder

"Annesinin vefatından sonra"

ben bölüm atmadıkça aktiflik toplanır diye düşünmüştüm ama iki bölümdür sıfır yorumla toplanmıyor belli ki.

hiçbir anlamda iyi değilim, konularda şen şakrak olmuyor bir türlü.

Vee bilmiyorum, nasıl oldu bilmiyorum. İyi-kötü her şeyi yazabilirsiniz.

*

Annesiyle tanıştığın ilk günü hatırlıyorsun, daha birkaç gün önce gibi...

Seni tüm samimiyetiyle karşılamasını, korkmana rağmen seni sakinleştirmeye çalışmasını, sana aile yadigarı kolyeyi vermesini.

Ama bunlar sadece bir anımsama.

Şimdi ise oğlunun dizlerinde ağladığını görüyorsun sadece. Daha önce onu hiç ağlarken görmedin, en azından senin yanında ağlamadı.

Sessizce ağlıyor, annesi onun için her şeydi. Hepimiz için öyledir, belki istisnalar olabilir.

Saçlarına yavaşça elini daldırıyorsun. Sakinleşmesini istiyorsun, pek mümkün değil gibi. Diğer elinle elini kavrıyorsun.

"Şimdi ne yapacağım? Bana kim yol gösterecek? Nasıl onun yokluğuna alışırım?" Yavaşça dizinden kalktı ve sırtını koltuğa yasladı. Gözleri yaşlı bir şekilde elleriyle oynuyordu. Sanki yaramazlık yapmış ve sonrasında masum durmaya çalışan bir çocuk gibi.

En az onun kadar sende üzgündün. Annen öldükten sonra Jungkook'un annesini, annen olarak bilmiştin. Şimdi ise anneni ikinci kere kaybetmiştin.

"Unutamazsın Jeon. Unutmak da istemezsin aslında, sadece zamanla acın azalır. Sevdiğin birini unutman mümkün değildir. Şu an ne yapmak istiyorsan onu yap, kimse sana karışamaz. İstersen her şeyi kır, dök veya bağır." Eğer içine atarsa sonradan daha kötü şeyler yaşanabilirdi.

"Bunların bir faydası olacak mı söylesene? O geri gelmeyecek değil mi?" Kafasını yerden kaldırıp gözlerine kenetledi gözlerini. Yavaşça yanına yaklaştın ve gözyaşlarını elinle sildin.

"Buna engel olamayız, olması gereken olur." Dedin kısık sesle.

"Onu çok daha iyi bir hastaneye götürseydik belki iyileşirdi? Neden bunu daha önce düşünemedim Tanrı'm!" Jungkook elini dizine vurdu ve ayağa kalktı.

Onunla birlikte sende ayağa kalktın.

"Bunu düşünmenin kimseye bir faydası yok. Olacağa biz engel olamayız ki, isterse en ünlü doktor gelsin sonuç farklı olmazdı. Jungkook bunu bir an önce kabullen olur mu? Kendini suçlamayı bırak ve kendine gel."

"Yanımda sadece sen kaldın. Annem'in neden beni sana emanet ettiğini anladım. Belki de hissetmiştir, değil mi? Hissedebilir?" Küçük bir çocuk gibiydi. Gözleri yaşlı, burnunu çekiyordu. Elinden tuttun ve tekrar eski yerlerinize oturdunuz.

"Elbette, belki de hissetmiştir. Senin gibi yaramaz bir çocuğun arkasını sadece benim toplayabileceğimi düşünmüştür." Ağlamasına rağmen yüz kasları haraket etmişti ve tebessüm etmişti ama bu kısa süre sürmüştü.

"Hem seni seven çok kişi var. Baban, abin, seni seven milyonlarca hayranların var. Onlar için ve en önemlisi kendin için ayakta durmalısın."

"Başından beri hastalığında anneme en çok sen yardım ettin, annem seni çok severdi. Kendi kızı gibi görürdü hep seni, sana çok teşekkür ederim. Her zaman, en kötü günümde yani bugün bile bana destek çıkan tek kişi sensin."

Hayatta her an, her şey olabilir. Önemli olan bir şekilde ayakta durmak ve hayata devam etmektir. Hayat birileri için sonra ermiş olsa bile birileri için devam ediyor.