Korsan Prenses

Kal

Gökyüzüne bakarken yüzüme çarpan rüzgara gülümsedim.

Sessizlik içinde yıldızları izlemek hoşuma gitmişti.

"Uyumadın mı daha?" diyerek yanıma gelen Yarkın'a "Gözüme uyku girmedi. Malum horlayarak uyuyan bir mürettebatın içinde daha önce kalmamıştım." dedim.

Elinde uzattığı ceketi bana uzattı. "Bugün denize de düştün. Hastalanacaksın.

Ceketi alıp üzerime giyerken "Teşekkür ederim." dedim.

"Denizlerde kendini arayan çok insan gördüm ama senin gibisi ilk kez karşıla çıkıyor." dediğinde güldüm.

"Kraliyet ailesinin mensupları korsan gemisinde pek göremezsin bence de."

Dediğim komik gelmiş olmalı ki gülerek denize baktı.

"Nişanlın cezamı vermeye geldiğinde kraliyet üyesinden bir başkasını korsan gemisinde görmüş olurum."

"Nişanlımın soyu kraliyete dayanmıyor. Sen de onu tanıyorsun."

Yarkın merakla bana döndü.

"Kimmiş o?"

"Komutan Abay'ın oğlu Komutan Gencer."

Yarkın duraksayınca "Baban için üzgünüm." dedim.

"Babamı öldüren herifin oğluyla nişanlısın."

"Evet, ben de bugün öğrendim."

"Karışmaya hakkım yok, biliyorum ama..."

"Öyleyse karışma. Lütfen..."

Yarkın başını öne eğdiğinde  "Onunla evleneceğim kesinleşti. Duyacağım her kötü yorum beni mutsuzluğa iter." dedim.

"Gencer'in kişiliğine dair pek bilgim yok ama bildiğim kadarıyla tam bir görev adamı. Görevlerini masumlara ve çocuklara zarar vermeden yerine getiriyor. Sadece babası hoş birisi değil."

"Babasıyla değil, Gencer işe evleneceğim. O yüzden sorun yok. Hem Gencer'in kişiliği bana da düzgün göründü."

"Haklısın. Umarım babasıyla kişiliği farklıdır."

"Umarım."

Yarkın konuyu değiştirmek için "Bugün diğerleri ile neler yaptınız? Ben baktığımda çok eğleniyordunuz." dedi.

"Birlikte içki içtik. Başta bana pek ısınamadılar ama sohbet ilerledikçe sevdiler sanırım."

"O muhabbete dahil olmak isterdim." dediğinde "Aslında hepsi bildiğin şeyler. Bana denizlere düşme hikayemi sordular. Kendi hikayelerini anlattılar." dedim.

"Sen ne cevap verdin?"

"Onlardan pek farkım olmadığımı söyledim. Ben de onlar gibi denizleri kaçış yolu olarak görüyorum ve denizlere özgürlük için geldim."

"Kısıtlı bir özgürlük." diyerek hatırlatan Yarkın ile dudaklarımı büktüm.

İstemeyerek "Öyle. Sorumluluklarıma geri döneceğim." dediğimde Yarkın bana döndü ve elimi tuttu.

"Kal burada."

Anlamayarak Yarkın'a baktığımda "Gemime, mürettebatıma katılabilirsin. İstediğin özgürlüğü ölümüne yaşarsın." dedi.

"Bunu yapamam."

"Neden?" diye sordu, Yarkın.

"Babamı terk edemem."

"Ama istemediğin bir hayatı yaşayacaksın."

"Doğduğum an biliyordum bu hayatı yaşayacağımı. Kabullenmiştim."

"Fırsatın var. Gitme karaya."

Başımı öne eğerken elimi Yarkın'ın elinden çektim.

Geminin burnuna yürüdükten sonra "İsterdim ama yapamam." dedim.

Yarkın peşimden geldi.

"Neden?"

"Annem ben küçükken öldü. Ablam ise babamla beni terk etti. Babamın tek sahip olduğu ailesi benim. Ona bunu yapamam. Onu seviyorum."

"Arada ziyaret edersin."

"Korsan olarak mı?"

"Bulunur bir yolu."

"Ablamın bizi terk edişinden sonra beni de kaybetmemeli. Yıkılır."

"Bercis... Ablan mıydı?"

Dolan gözlerim ile ona baktım.

Saklamanın anlamı yoktu, anlamıştı.

"Evet, Bercis ablam."

"Sizi benzetmiştim ama en fazla kuzensinizdir sanmıştım."

"Karşılaştığımız gece olmasaydı Bercis'in denizlerde olduğunu, yeni hayatını bilmeyecektim."

"Şans işte."

"Öyle."

"Ona ne diyeceksin? Ne söylemeyi planlıyorsun?" diye sorduğunda "Bilmiyorum." dedim.

"Sanırım o an içimden ne gelirse."

"Ona kızgın mısın?"

"Nerede olduğunu söylemediği için evet ama ben de onunla aynı şeyleri ,hatta daha ağırlarını, yaşadım. Neden gittiğini anlayabiliyorum."

"Eğer o sizi terk etmemiş olsaydı sen burada kalabilirdin. Sonuçta babanın yanında ablan olsa senin sorumlulukların daha hafif olurdu."

Gülümsedim.

Bu yönden bakarak nefret duymak istemiyorum.

"Ben dayanabiliyorum hayatıma, ablam dayanamadı. O yüzden onun için bunu yapabilirim."

Yarkın bir şey demezken "Hem ablam gitmemiş olsaydı seninle tekrardan karşılaşmazdık Kaptan." dedim.

"Evren belki yine de karşılaştırırdı."

"Bilemiyorum Kaptan."