Korsan Prenses

İzin

Babam tereddüt ile "Hiç duymamıştım bu kursu." deyince "Pek bilinmiyor ama katılan insanların hepsi bizim tabakadan." dedim. 

Bugün yalanlarım yakalanmaz ise bundan sonra bana bir şey olmaz.

"Ne diyebilirim ki? Sen zaten danışmak için değil, izin için gelmişsin."

"İsteklerimin sonucunu bilerek geldim hep yanınıza, bu sefer de öyle yapmam gerektiğini biliyordum."

"Ne diyebilirim ki? Git güzel kızım."

Parmaklarım ile oynarken "Ama bir sıkıntısı var." dedim. 

Babamın kaşları çatılırken "Neymiş o sıkıntısı?" diye sordu.

"Denizin diğer tarafında olan bir kurs olduğu için gemi yolculuğu yaparak gitmem lazım. Bu da bir süreliğine burada olamayacağım anlamına geliyor. Buna rıza gösterir misiniz, tereddüt ettim."

Babam düşünmeye başlayınca gözlerimi doldurarak ona baktım.

Gözlerimi doldurduğum zaman beni reddedemezdi.

En imkansızı olsa dahi yapardı.

"Gidince daha mı mutlu olacaksın?" diye sordu.

"Kendimi yeterli hissedeceğim, yani evet. Daha mutlu olacağım."

"Öyleyse git kızım. Senin mutluluğun bu hayattaki en doğru kararım. Senin tek bir gözyaşına ülkeyi yakarım." dediğinde sıkıca ona sarıldım.

"Teşekkür ederim baba."

Babam yanağımdan öptükten sonra "Ne zaman gideceksin?" diye sordu.

"Şey." diye mırıldandım.

"Ney?"

"Yarın sabah gitmem gerekiyor. Diğer kadınlar da o zaman gidecekmiş." 

"O kadar hızlı mı?" diye soran babama hatasını fark etmesi için "Komutan Gencer ile evlilik düşüncenizi bana daha önce bildirmiş olsanız bir anda acele etmeme gerek kalmazdı. Şimdi her şey aceleye geliyor." dedim.

"Sen babana laf mı söylüyorsun?" diye sorunca gözlerimi kaçırdım. 

"Sadece benim hayatım için aldığınız bir kararı bu kadar geç söylemiş olmanız kırıyor. Bunu Komutan Gencer'in önünde öğrenmek ise tepkilerimi kısıtladı."

"Kırılman en son isteyeceğim şey. Bu kararı aldıktan uzun zaman sonra söylemiş olma sebebim emin olmak istememdi. Komutan Gencer'in gerçekten iyi bir karar olup olmadığını öğrenmem gerekiyordu."

"Komutan Gencer'in önünde bunu öğrenmiş olmam peki?"

"Bu düşüncesizce oldu lakin aceleye geleceği aklıma gelmemişti. İstediğin kadar görüşüp sonra uygun bulursan evlilik yolunda adım atarsın diye düşünmüştüm. Böyle ilerlediği için üzgünüm." dediğinde tebessüm ettim.

"Oldu bitti. Hem şimdi güzel bir program buldum. Onunla her şeyi düzene koyarım." 

"Ben de yanında gelecek hizmetlileri ve askerleri ayarlayayım. Kaptana da rotayı vermek gerekiyor." dediğinde bu kısmı unuttuğum için kendime kızdım.

Nasıl böyle önemli bir detayı atlardım?

"Dediğiniz gibi gidersem prenses olduğum anlaşılır." diyerek kurtarmaya çalıştım.

"Anlaşılsın. Yakında evleneceğin için halka yüzünü açacaksın. Ha önce ha sonra öğrenmişler, sorun çıkmaz." dediğinde farklı bir yol denemeye başladım.

"Prenses olduğum için kursa katılanlardan ayrı bir muamele görürüm ve hatalarım varsa bile öğrenemem. İzin verin, yalnız gideyim."

Bugün sınırlarımı çok zorluyordum ama ablamı görmek istiyorsam bunu yapmak zorundaydım.

"Oranın güvenliğinden emin olmam gerek. Yoksa huzursuz olurum kızım." 

"Baba oraya hep soylu ailelerin çocukları gidiyor. Herhalde güvenli olmasa göndermezler. Hem sonuçlar da güzel." 

Babam düşünürken "Lütfen baba. Hayatım boyunca tek başıma bir eylem gerçekleştiremeyecek miyim? Evlendiğimde de yeni vazifelerimden dolayı tek başıma bir şey yapamayacağım. Hayatımda ilk kez bir şeyi bu kadar istedim." dedim.

"İstediğin şey de eğitim mi?" diye soran babamı başımla onayladım.

"Benim çalışkan kızım." diyerek sevdiğinde "Ee? İzin veriyor musunuz?" diye sordum. 

"Ben izni düşünürken sen cevap ver. Neden tek gitmeyi bu kadar çok istiyorsun? Başka sebepler de var gibi hissediyorum." dedi.

"Tek başıma bir yolculuğa çıkmak istiyorum. Hem kendimle yaşıt kadınlar ile tanışma ve kaynaşma şansım olacak. Bu şansı değerlendirmek istiyorum."

"Çok mu istiyorsun?" diye sorunca kafamı salladım.

"İzin senindir o zaman." dediği an heyecanla ayağa kalktım. 

"Çok teşekkür ederim baba."

Babam dediğime gülümsedikten sonra "Hadi gidip yat. Yarın sabah erken kalkacaksın." dedi.

"İyi geceler baba."

"İyi geceler kızım."