လူကြီးအခန်း ထဲမှခြိုးခြိုးချက်ချက်အသံမပြောနဲ့ အပ်ကျသံပင်မကြားအောင်တိတ်ဆိတ်လျှက်ရှိနေတာမို့ စိုးရိမ်မှုဆိုတဲ့ ခံစားမှုလေးတစ်ချို့ ရင်တွင်းတစ်နေရာမှ ခံစားလိုက်သည်။
^^လူကြီး မနေ့ကလိုအဖျားတွေပြန်တက်နေတာများလား^^
ထိုအခါ တံခါးလက်ကိုင်ကို ဆွဲဖွင့်လိုက်ဖို့ မဝင့်မရဲဖြစ်နေတဲ့သူ့လက်လေးတွေမှာ တွန်းအားတစ်ခုခုရလိုက်သလိုမျိုး ရဲတင်းစွာ လူကြီးအခန်းထဲ ဝင်ရောက်လိုက်မိပြီ။
မမလေးရဲ့အကူအညီတောင်းမှုကြောင့် သူ လူကြီးအခန်းရှေ့ရောက်နေခဲ့တာဖြစ်သည် ။ အစောပိုင်း မိနစ်အနည်းငယ်လောက်က သောက်စရာဆန်ပြုတ်ပန်းကန်လေးနဲ့အတူ တွဲစက်ထားတဲ့ဆေးလုံးအချို့ထည့်ထားတဲ့ medicine cup လေးကိုကိုင်ကာ သူ့စီရောက်လာတဲ့မမလေးက လူကြီး အခန်းစီ သူယူလာတဲ့အရာတွေကို သွားပေးပေးဖို့ အကူအညီတောင်းလာသည်။ သူမ ဘာသာ ဘာလို့မပေးလဲဆိုတော့ သူနဲ့ ရန်ဖြစ်ထားလို့ စကားမပြောတာကြာပြီဖြစ်ပြီး သူမသာ သွားပို့ရင် စားမှမဟုတ်သလို ဆေးလဲသောက်မှာမဟုတ်ဖူးတဲ့လေ ဝမ်းနည်းရိပ်သန်းနေသလိုမျက်နှာထားနဲ့ပြောလာခဲ့သည်မို့ သူမနေ နိုင်စွာ ကူညီပေးမိပြန်သည်။
သို့သော်ထိုကူညီမှုက သူ့ဘဝကို တစ်မျိုးတစ်ဖုံပြောင်းလဲသွားစေနိုင်တဲ့ ကံကြမ္မာအလှည့်အပြောင်းတစ်ခုဖြစ်ခဲ့မယ်ဆိုတာသာ သူသိခဲ့ရင် သူ့ခြေလှမ်းတွေ တပ်ဆုတ်ဖို့ လုပ်ခဲ့လေမလားပဲ.....
သူ့ ပရောဂကြောင့် ပွင့်အ လာတဲ့အခန်းအတွင်း သူရောက်တော့အပူငွေ့တစ်ချို့ဖြတ်ပြေးနေတဲ့ လေတစ်ချို့ကိုအရင်ရှူရှိုက်လိုက်ရပြီး သူထင်နေသလို ဖျားနေလို့ သူ့ကိုခွန်းတုန့်မပြန်နိုင်တာမဟုတ်တဲ့လူကြီးပုံစံကိုမြင်တွေ့လိုက်ရသည်။
"ဟင်"
ခုတင်စွန်းမှာ ကားယားကြီးထိုင်နေတဲ့လူကြီး ဟာ တစ်ခုခုကို အတော်လေးထိန်းချုပ်နေရဟန်ရှိပြီး ခါတိုင်း နဲ့မတူ မဟူရာအနက်ရောင်မျက်ဝန်းတွေကသွေးကြောမျှင်များတန်းကာ ရဲစက်စက်ဖြစ်လို့နေသည်။ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က အနက်ရောင်ရှပ်အိကျီ် က လူကြီးအတွင်းသားနဲ့ကပ်ရပ်စွာ ချွေးတွေနဲ့စိုရွှဲနေတာကြောင့်လားမပြောတတ် ကြွက်သားအစိုင်စိုင်တွေဆိုတာ အပေါ်အိကျ်ီ အသားကို ထိုးဖောက်နေသလို အထင်းသားမြင်နေရသည်။
YOU ARE READING
သူဖန်ဆင်းသော (completed)
Fanfictionအမှားတစ်ခုကနေ အခြေတည်လာတဲ့ လူနှစ်ဦးရဲ့ချည်နှောင်မှုက ဘယ်လောက်တည်မြဲနိုင်မှာလဲ လေပူဖောင်းလေးတွေလိုပဲ သိပ်ကို လှပတယ်လို့ ထင်ရပေမဲ့ တခဏ ဆိုတဲ့အချိန်လေးအတွင်းမှာ တိမ်မြုပ်ပျောက်ကွယ်သွားရတာပါပဲ