Chapter 14 : ယုတ်မာသော သွေးထိုးမှု
ချောင်ဝေ့မင်၏ ဆုံးဖြတ်ချက်သည် သမားတော်ကန်ကိုသာမက ဆရာမကျင်ကိုပါ ဒေါသထွက်စေခဲ့သည်။
ဆရာမကျင်သည် ငယ်ရွယ်ပြီး ကြင်နာတတ်သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူမသည် ကျင်းယွင်ကျောင်းအား သနားမိသော်လည်း တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ကျင်းယွင်ကျောင်း၏အနာဂတ်အတွက် စိတ်ပူမိပြန်၏။
သူမ၏မိခင်အရင်းမရှိတော့သည့်နောက် ဤကလေးအား အိမ်၌ မည်ကဲ့သို့ ပြုမူဆက်ဆံနေကြမည်နည်း။ ကျင်းယွင်ကျောင်းတွင်် မောင်နှမများရှိသော်လည်း ချောင်ဟုန်ယဲ့နှင့်ချောင်ကျစ်ကျိုးတို့သည် ဘေးထွက်၍ ကြည့်နေကြသည်သာဖြစ်၏။ သူတို့သည် ကျင်းယွင်ကျောင်းနှင့် လုံးဝရင်းနှီးပုံမပေါ်ပေ။
ဆရာမကျင်သည် အခြေအနေကိုသိသော်လည်း ဘာမှမလုပ်ပေးနိုင်ပေ။ သူမ ကျောင်းသို့ ပြန်မသွားခင် ကျင်းယွင်ကျောင်းအား အနည်းငယ် နှစ်သိမ့်ပေးရုံသာတတ်နိုင်သည်။
ယဲ့ချင်သည် မကြာမီ နောက်ဆုံးထွက်သက်သို့ ရောက်တော့မည်ဖြစ်ရာ သူမကို ဆေးရုံတွင် တစ်ည ဆက်ထားခဲ့ကြ၏။ ချောင်ဝေ့မင်သည် မဟာပုရိသဝါဒကို သက်ဝင်ယုံကြည်သူဖြစ်ပြီး လူများအား ပြုစုစောင့်ရှောက်ရခြင်းကို ဘယ်တုန်းကမှ မနှစ်သက်ခဲ့သော်လည်း ကျင်းယွင်ကျောင်းက ယဲ့ချင်အား တိတ်တဆိတ် ဆေးတိုက်မည်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် သူသည် ဆေးရုံတွင်သာ စောင့်နေခဲ့သည်။
ချောင်ဟုန်ယဲ့သည်လည်း သူမ၏ ဂုဏ်သိက္ခာကို အလွန်ဂရုစိုက်သည်ဖြစ်ရာ ဆေးရုံတွင်သာ စောင့်ပေးနေခဲ့၏။ တစ်ဖက်တွင်တော့ ချောင်ကျစ်ကျိုးသည် အလိုလိုက်ခံရခြင်းနှင့် အသားကျနေပြီဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူသည် ညဆယ့်တစ်နာရီထိုးသောအခါ လက်လျှော့လိုက်ပြီး အခြားသူများက သူ့အား မည်သို့တွေးကြမည်ဆိုသည်ကိုလည်း ဂရုမစိုက်ဘဲ အိမ်ပြန်သွားတော့၏။
နောက်တစ်နေ့ နေ့လယ်ပိုင်းတွင်တော့ သေခြင်းတရား၏ အငွေ့အသက်များက အခန်းထဲ၌ ပျံ့နှံ့သွားတော့သည်။
ယဲ့ချင်၏ အသက်မဲ့နေသောမျက်နှာသည် ပိတ်ဖြူစ၏အောက်တွင် ရှိနေ၏။
