Chapter 38 : ဆေးဖော်ဝါသနာအိုး
ဤသည်မှာ ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ ပထမဆုံးအကြိမ် ဆေးရောင်းခြင်းဖြစ်ရာ သူမက စိတ်ရှုပ်စွာဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ သူမကို ကြည့်နေကြသော ထိုလူများ၏ မျက်ဝန်းများက ထူးဆန်းလှသည်ဟုလည်း ဆက်တွေးနေမိ၏။
မျှော်လင့်ထားသကဲ့သို့ပင် အဖိုးအိုက သူမ၏ တုံ့ပြန်မှုကို မြင်သောအခါ ရယ်မောလိုက်သည်။
"ကောင်မလေး၊ ငါ မင်းကို စိတ်အနှောက်အယှက်ပေးမိမှာ စိုးတယ်။ ငါတို့ ဒီမှာက ဆေးဖော်တဲ့နေရာမှာ သုံးတဲ့ ပစ္စည်းတွေ မဝယ်ဘူးကွယ့်။ မင်းရဲ့ ဒီပစ္စည်းလေးတွေကို ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်လေးတွေဆီ သွားရောင်းပါလား။ ဒါပေမယ့် သူတို့က စျေးအများကြီးတော့ ပေးရဲမှာ မဟုတ်လောက်ဘူး"
ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် နားမလည်သေးသဖြင့် တောင့်တောင့်လေး မတ်တပ်ရပ်နေဆဲဖြစ်၏။
ထို့နောက် သူမသည် အဖိုးအို ဆက်ပြောလာသည်တို့အား ကြားလိုက်ရသည်။
"ဒါက တရုတ်တိုင်းရင်းဆေးဆိုင်တစ်ဆိုင်ပဲ။ အကယ်၍ ငါတို့ ဆေးဖော်တဲ့ပစ္စည်းတွေ ဝယ်ရင်လည်း အဲဒါက အရမ်းရှားပါးတဲ့ ကုန်ကြမ်းပစ္စည်းတွေ ဒါမှမဟုတ် တိုင်းရင်းဆေးရည်တွေပဲ။ ပြီးတော့ အဲဒီတိုင်းရင်းဆေးရည် အားလုံးနီးပါးက သူတို့နဲ့ စာချုပ်ချုပ်ပြီးသား တိုင်းရင်းဆေးပင်အလုပ်ရုံတွေ ရှိကြပြီးသားရယ်။ မင်း စိုက်တဲ့ဆေးပင်က သူတို့ထက် အရည်အသွေးပိုကောင်းပြီး ပိုစျေးသက်သာတာ မဟုတ်ရင် အဆင်မပြေနိုင်ဘူး"
ကျင်းယွင်ကျောင်း ချက်ခနဲ ဉာဏ်အလင်းပွင့်သွားပြီး ချက်ချင်း သဘောပေါက်သွားသည်။
ဆေးပင်များကို အမျိုးအစားသုံးမျိုးခွဲနိုင်၏။ ပထမတစ်မျိုးမှာ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ရိတ်သိမ်းထားပြီး မပြင်ဆင်၊ ဆေးမဖော်စပ်ရသေးသော အမျိုးအစားဖြစ်သည်။ ဒုတိယတစ်မျိုးမှာ မျိုးစပ်ထားပြီး ချက်ချင်း အသုံးပြု ကုသနိုင်သော အမျိုးအစားဖြစ်၏။ နောက်ဆုံး တတိယအမျိုးအစားမှာ ဒုတိယအမျိုးအစားကိုသုံး၍ ဆေးဖော်ထားခြင်းဖြစ်ပြီး ဆေးဆိုင်များတွင် အမှုန့်ပုံစံဖြင့် ထုပ်ပိုးရောင်းချကာ ရေနှင့်ရောစပ်၍ သောက်သုံးနိိုင်သည်။
