Chapter 77 : အသိဥာဏ်နည်း၍ မထီမဲ့မြင်ပြုခြင်း
များသောအားဖြင့် ကန်စုန့်ပိုင်သည် သူတို့နေထိုင်သော တိုက်ခန်းသို့ လာလည်လေ့မရှိပေ။ ယခုရက်သို့ရောက်သောအခါ သူသည် စူးချူနှင့် ကန်ကျင်းချန်တို့၏ တုန်လှုပ်နေသော အမူအယာများကို မြင်လိုက်ရသည်။ သူတို့သည် ရက်စက်သော ရန်သူတစ်ယောက်နှင့် ရင်ဆိုင်ရမည့်အလားပင်။
ကန်စုန်ပိုင်သည် ဝင်ပေါက်ကို ခြေချလိုက်ပြီးနောက် သူ၏မျက်လုံးများက ဧည့်ခန်းသို့ လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်သည်။ သူသည် ဆေးစာအုပ်အချို့ကို စားပွဲတွင် သပ်သပ်ရပ်ရပ် စီထားသည်အား မြင်လိုက်ရသောအခါ ခေါင်းကို ယမ်းလိုက်၏။
သပ်ရပ်လွန်းတယ်။
ဆေးစာအုပ်များကို ကြုံသလိုစီစဥ်ထားသည်က သိသာလွန်းလှသည်။ အကယ်၍ နေ့တိုင်း ဖတ်ရှုလေ့လာသူသာဆိုပါက စာအုပ်ပုံသည် သေချာပေါက် အမျိုးအစားတူရာအတိုင်း အစဥ်လိုက်ရှိနေရမည်ဖြစ်၏။ ထို့အပြင် ဤမြေးမနှင့် မြေး နှစ်ယောက်စလုံး၏ မျက်နှာများမှာ ဖျော့တော့နေကြသည်။ သူတို့သည် သွေးလည်ပတ်မှု ကောင်းပုံမရဘဲ အနည်းငယ် ထိတ်လန့်နေကြပုံပေါ်၏။
တစ်စုံတစ်ယောက်သည် စာအုပ်ပေါင်းများစွာအား ဖတ်ရှုလေ့လာပြီးသောအခါ သူတို့၏ နှလုံးသားသည် စိတ်မလုံခြုံမှုဟာပေါက်များနှင့် ပြည့်နေလိမ့်မည်။ အကယ်၍ သူတို့တွင်သာ စွမ်းရည်နှင့် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ယုံကြည်မှုရှိပါက သူတို့သည် အနှောက်အယှက် ဖြစ်နေမည်မဟုတ်ပေ။ ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ ပုံစံကဲ့သို့ပင်။
ကန်ကျင်းချန်၏ အကြည့်များက ကျင်းယွင်ကျောင်းဆီသို့ ကျော်၍ရောက်သွားသည်၊ သို့သော် သူသည် အနည်းငယ် အထင်သေးနေဆဲပင်။ ဤမိန်းကလေးသည် အမှန်ပင် အသိဉာဏ်နည်း၍ မထီမဲ့မြင်ရှိလှသည်။ သူမက ဤစာမေးပွဲအား ကြောက်ပုံမရသည်မှာ သူမသည် အဖိုး၏ မြေးမအရင်း မဟုတ်သောကြောင့်ပင်။ သို့သော် စာမေးပွဲပြီး၍ သုညရသောအခါတွင်မှ သူမ ဘာမှန်း သိသွားပေလိမ့်မည်။ ဆေးပညာနှင့်ပတ်သတ်လျှင် သူ၏ ဤအဖိုးဖြစ်သူသည် မည်သူ့ကိုမှ အရူးလုပ်ခွင့်ပြုမည် မဟုတ်ပေ။
