Chapter 95 : မျက်လုံးတစ်လုံးအတွက် မျက်လုံးတစ်လုံး
ကန်ကျင်းချန်သည် ဆွံ့အနေ၏။ ရုတ်တရက် ယခု သူ၏ စကားလုံးများက အနည်းငယ် ပြင်းထန်လွန်းသွားသည်ဟု ယူဆမိလိုက်၍ အလျင်အမြန် ပြောလိုက်သည်။
"ငါ နင့်ကို အပြစ်တင်ဖို့ မကြိုးစားပါဘူး"
ကန်ကျင်းချန်သည် ထိုသို့ပြောပြီးနောက် သူ့ကိုယ်သူ ရယ်မောလိုက်၏။ စင်စစ် သူတို့သည် မျောက်ဝံများကဲ့သို့ သိသာထင်ရှားနေသည်ဖြစ်၍ ဤကဲ့သို့သော အချိန်မျိုးတွင် တစ်ခုခုပြောခြင်းက အသုံးမဝင်ပေ။ လှုံ့ဆော်ခြင်းသည်သာ အာရုံကို ဆွဲဆောင်နိုင်သည့် တစ်ခုတည်းသော အရာမဟုတ်ဘဲ သူ ကျင်းယွင်ကျောင်းအား ပထမဆုံးနေရာတွင် လာရှာခြင်းကလည်း မဖြစ်ခဲ့သင့်ပေ။
"နင် ဒါကို ဘယ်လို ရှင်းမှာလဲ"
ကန်ကျင်းချန်က ခါးသီးစွာမေးလိုက်သည်။ သူသည် ကျင်းယွင်ကျောင်းအား များများစားစား မယုံကြည်ပေ။
တကယ်လို့ သူမသာ ဒီကောလဟာလတွေကို တကယ် ဖြေရှင်းနိုင်ရင် သူမရဲ့ဂုဏ်သတင်းက ဒီလောက် မဆိုးနိုင်ဘူး မဟုတ်လား။
"ရလဒ်တွေကိုသာ စောင့်နေပါ"
ကျင်းယွင်ကျောင်းက ခပ်တိုတိုသာ ပြောလိုက်၍ ၎င်းကပင် အခြားသူများအား သူမကို နားမလည်နိုင် ဖြစ်စေသည်။ သို့ရာတွင် ကန်ကျင်းချန်သည် သူမ၏ မျက်ဝန်းများထဲမှ အလင်းရောင်လေးအား မြင်လိုက်၍ အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရာရသွားပြီး ခေါင်းကိုသာ ညိတ်ပြလိုက်တော့၏။
မပြန်ခင်တွင် သူသည် ကျင်းယွင်ကျောင်းအား နှစ်သိမ့်ပေးရန် စကားအနည်းငယ်ပြောချင်သော်လည်း သူမ၏ ထူးခြားမှုမရှိသော ပုံစံအား မြင်ပြီးနောက် သူ၏ စကားလုံးများကို ပါးစပ်ထဲသို့သာ ပြန်သွင်းလိုက်ပြီး စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောနိုင်တော့ပေ။
ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ ဒီလောက်ထူးဆန်းတဲ့လူ ဘယ်လိုရှိနေတာလဲ၊ ကျင်းယွင်ကျောင်းက စူးချူကိုကျ အတော်လေး ဖော်ရွေပါတယ်။ သူမက သူ့ကို သဘောမကျလို့များလား။
"ဘာတဲ့လဲ၊ အဲဒီကောင်က ဘာပြောသွားတာလဲ"
ကန်ကျင်းချန် ထွက်သွားပြီးနောက် ရှောင်ဟိုင်ချင်းက ရောက်လာ၍ သူမ၏ ပခုံးအား လက်မောင်းဖြင့် သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး မေးလာသည်။
