Chapter 59 : မျက်နှာကို ဖြတ်ရိုက်ခြင်း
စားပွဲထိုးသည် မူလက ဟင်းပွဲကို ဤနေရာသို့ ယူလာခဲ့စဥ်က ဒုက္ခရောက်နေခဲ့သည်။ အကယ်၍ အောက်ထပ်ရှိ မိန်းကလေးကသာ သူမသည် ဤသီးသန့်ခန်းထဲရှိသူများသည် သူမနှင့် ရင်းနှီးပါသည်ဟုဆို၍ အတင်းမတိုက်တွန်းခဲ့ပါက သူမသည် အခြားစားပွဲမှ ဟင်းပွဲကို ဤနေရာသို့ ယူလာပေးမည်မဟုတ်ပေ။
ဧည့်သည်က စိတ်မဆိုးရုံသာမက သူမကပင် ဟင်းအကျန်တစ်ပွဲကို လက်ဆောင်အဖြစ်ပေးခဲ့သေးသည်။ စားပွဲထိုးသည် အနည်းငယ် ပျော်ရွှင်သွား၏။
ဘာလို့ ဒီဧည့်သည်နှစ်ယောက်က အတူလာကြတဲ့ပုံ မပေါ်တာလဲ။ သို့သော် သူမ တာဝန်ယူထားရသည့် အောက်ထပ်မှ စားပွဲသည် သူမ၏ရှေ့ရှိ ဧည့်သည်နှစ်ယောက်နှင့် နှိုင်းယှဥ်၍ပင် မရပေ။
အထူးသဖြင့် ဤမိန်းကလေး (ကျင်းယွင်ကျောင်း) သည် လှပရုံသာမက သူမ၏မျက်နှာကလည်း အထက်တန်းကျလှသည်။ အထူးသဖြင့် သူမ၏ မြင့်မြတ်သော အရှိန်အဝါအရ အလွန်ချမ်းသာကြွယ်ဝသော မိသားစုက မမလေးတစ်ယောက်ပင် ဖြစ်ရမည် မဟုတ်လား။
စားပွဲထိုးသည် ယဥ်ကျေးစွာပင် လက်ခံလိုက်၍ ကျင်းယွင်ကျောင်း ပြောသည့်အတိုင်း လုပ်ပေးလိုက်၏။
"နင်က ဥာဏ်များလွန်းလိုက်တာ၊ ယဲ့ချင်းက ဂုဏ်သိက္ခာကို အလေးအထားဆုံးပဲ။ သူက နင့်ကို ကြက်သွန်နဲ့ တို့ဖူးအကျန်တွေပါတဲ့ ပန်းကန်ကို ပို့လိုက်ကတည်းက နင်က သာမန်ဟင်းပွဲလေးတစ်ပွဲကို မမှာစားနိုင်လောက်ဘူးလို့ သူမျှော်လင့်နေတာပဲဖြစ်ရမယ်။ နင်လုပ်လိုက်တာက သူ့မျက်နှာကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ဖြတ်ရိုက်လိုက်သလိုပဲ။ အိုး...ဟုတ်သား။ ယဲ့ချင်းရဲ့တစ်စားပွဲလုံးစာ ဟင်းပွဲတွေအကုန်လုံးက ယွမ်တစ်ထောင့်ခြောက်ရာပဲ ကျတယ်လို့ ငါကြားတယ်။ ဒါက နင် ပြန်ပို့ပေးလိုက်တဲ့ ဟင်းတစ်ပွဲက သူ့ရဲ့တစ်စားပွဲလုံးစာ ဟင်းပွဲတွေလောက် တန်တယ်ဆိုတဲ့ သဘောပဲ"
ရှောင်ဟိုင်ချင်းက ယဲ့ချင်းက ဒေါသအိုးပေါက်ကွဲနေမည့်ပုံအား မြင်ယောင်နေသကဲ့သို့ အူလှိုက်သည်းလှိုက် ရယ်မောလိုက်သည်။
