Chapter 92 : နောက်ကွယ်မှ အကွက်ချကြံစည်ခြင်း
ချောင်ဟုန်ယဲ့က သူ့ကို အခြားကျောင်းသားများအား ပုန်းရန် ဆွဲခေါ်လာခြင်းက အနည်းငယ်ထူးဆန်းသော်လည်း သူသည် ယနေ့မနက်က သူ့အပေါ် ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ စိတ်ထားနှင့် နှိုင်းယှဥ်ကြည့်သောအခါ ချောင်ဝေ့မင်က သူ၏ သမီးအရင်းဖြစ်သူသည် ပို၍ ထောက်ထားညှာတာတတ်သည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။
ဒါမှ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ပြုမူသင့်တဲ့ အပြုအမူ။
ချောင်ဝေ့မင်က မီးခိုးငွေ့များကို ရှုထုတ်လိုက်ပြီး သူ၏ လက်ထဲမှ စီးကရက်ကို မြေကြီးပေါ်သို့ ပစ်ချလိုက်ပြီး ဖိနင်းလိုက်၏။
"ကျင်းယွင်ကျောင်းက ဘာဖြစ်တာလဲ"
ချောင်ဟုန်ယဲ့က ခဏတုံ့ဆိုင်းသွားသည်။
"မမက ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"သူ့ကို နင့်ရဲ့အစ်မလို့ မခေါ်နဲ့။ ဒီလို သူတောင်းစားမမျိုးက ဒါနဲ့ပဲ တန်တယ်"
ချောင်ဝေ့မင်က အေးစက်စက် နှာမှုတ်၍ ပြောလိုက်၏။
"နင်တို့စာသင်ခန်းတွေကြားမှာ နံရံတစ်ခုပဲ ခြားတာမလား။ နင်က ဘာလို့ သူ့ရဲ့လုပ်ရပ်တွေကို ငါ့ကို ပြောမပြတာလဲ။ ဒီသူတောင်းစားမက ဒီနေ့ မြို့ထဲကို ယွမ်နှစ်သိန်းယူလာပြီးတော့ လောင်လီရဲ့ခရားကို ဝယ်သွားတယ်"
"ယွမ်နှစ်သိန်းလား"
ချောင်ဟုန်ယဲ့က အံသြထိတ်လန့်သွားသည်။
"မဖြစ်နိုင်ဘူး။ သူ့မှာ ဒီလောက်ပိုက်ဆံအများကြီးရစရာ နည်းလမ်းမရှိပါဘူး။ အဖေ၊ အရင်က သူ့ကို ပိုက်ဆံပေးထားတာလား"
ချောင်ဟုန်ယဲ့က ချက်ချင်းပင် သူမ၏ မိဘများသည် ကျင်းယွင်ကျောင်းအား အလွန်ကောင်းမွန်စွာ ဆက်ဆံခဲ့သည်ဟု ယူဆလုနီးပါး ဖြစ်သွား၏။ သူမနှင့် ချောင်ကျစ်ကျိုးသည် သူတို့၏ သားသမီးအရင်းများ ဖြစ်ကြသော်လည်း အိမ်တွင် စုဆောင်းငွေမည်မျှ ရှိသည်မှန်း မသိကြချေ။ သူတို့သည် ပုံမှန်အားဖြင့် လစဥ်မုန့်ဖိုး ယွမ်နှစ်ရာစီသာ ရကြသော်လည်း ကျင်းယွင်ကျောင်းက ကောင်းကောင်းရခဲ့သည်။ သူမသည် သူတို့မိသားစုထံမှ ငွေများစွာ လိမ်လည်ယူသွားခဲ့၏။
