Chapter 148 : အံ့ချီးဖွယ်သမားတော်၏ အစမ်းသပ်ခံ
လီရှောက်ယွင်၏ မျက်ဆန်များတွင် အလင်းတစ်ချက် ဖျပ်ခနဲ ထင်ဟပ်သွား၏။ သူ၏ နှလုံးသားထဲ၌ အမှန်တကယ်ပင် သံသယအချို့ ရှိနေသည်။
သူသည် ကျင်းယွင်ကျောင်းအား ပထမဆုံးအကြိမ် မြင်ခဲ့စဥ်က သူတို့သည် အနာဂတ်၌ ထပ်မံဆုံတွေ့လိမ့်မည်ဟု တစ်ခါမှ မတွေးခဲ့ဖူးပေ။ သူက သူမသည် သူမနှင့်ရွယ်တူ အခြားမိန်းကလေးများနှင့် ကွာခြားသည်ဟု တွေးမိရုံသာဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် သူသည် အနည်းငယ် ပို၍ ယဥ်ယဥ်ကျေးကျေး ဆက်ဆံပြီး အနည်းငယ် ပို၍ စိတ်ဝင်စားမိခဲ့သည်။ သို့သော် နောက်ပိုင်း သူတို့သည် အဖိုးရှု၏ အိမ်၌ ပြန်တွေ့ခဲ့သည်။ သူမသည် ငယ်ရွယ်ပုံပေါက်သော်လည်း အဖိုးရှုနှင့် စကားစမြည်ပြောသည့်အခါတွင် အလွန်တည်ငြိမ်အေးဆေးလှကြောင်း သူသိလာခဲ့၏။ သူမ၏ စကားပြောသော အမူအရာသည် အရွယ်ရောက်သူတစ်ယောက်နှင့် ပိုတူ၍ သူမ၏ စိတ်ကလည်း အလေးအနက်ထားတတ်သည်။
ထို့ကြောင့် သူသည် သူနှင့် သက်ဆိုင်မှုလုံးဝမရှိသည့် ထိုမိန်းကလေး၏ အကြောင်းကို စုံစမ်းရန် လူတစ်ယောက်အား ညွှန်ကြားခဲ့သည်။ စုစည်းထားသော ရလဒ်များအားလုံးက အလွန်ပင် ရိုးရှင်းသော်လည်း ၎င်းက အံ့သြစရာလည်း ကောင်း၏။
သူမ၏ မွေးစားမိဘများက ကျွေးမွေးပျိုးထောင်ခဲ့သော်လည်း အမှန်တရားကို ဖုံးကွယ်ထားခဲ့ပြီး သူမ၏ မွေးစားအမေက ကွယ်လွန်သွားခဲ့သည်။ မွေးစားအဖေဖြစ်သူအား မြို့သေးသေး၌ အောင်မြင်သောလူတစ်ယောက်ဟု မြင်နိုင်သော်လည်း တကယ်တမ်း သူ၏ စရိုက်မှာ လောဘကြီး၍ စီးပိုး၏။ သူမ၌ အမြွှာမောင်နှမတစ်စုံရှိသော်လည်း သူတို့နှင့် ရင်းနှီးပုံ မပေါ်ပေ။ သိပ်မကြာသေးမီက ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ထိုမိသားစုနှင့် အချင်းချင်း ပတ်သတ်ဆက်နွယ်မှုများအားလုံးကို ဖြတ်တောက်ပစ်ခဲ့သည်။
အသက်ငယ်ငယ်လေး၌ သူမသည် အပြင်လူများစွာနှင့် ထိတွေ့ဆက်ဆံဖူးသည်မှာ မဖြစ်နိုင်ပေ။ သို့သော် သူမက သူမ၏ အော့အန်ခြင်းမှာ မကောင်းသော အမှတ်တရအချို့ကြောင့်ဟု ပြောခဲ့၍ ဤအမှတ်တရ၏ မူလရင်းမြစ်ကို ခန့်မှန်းရန်မှာ လွယ်ကူလှသည်။
