Chapter 128 : ပစ္စည်းကောင်း
"အပြာနဲ့ အဖြူစပ် ကြွေအိုးလား"
အဖိုးအိုက အံအားသင့်သွားပြီးနောက် အသိစိတ်ပြန်ကပ်သွားသောအခါ ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ လက်ထဲ၌ ပိုက်ထားသော ပစ္စည်းကို ညွှန်ပြရင်း မေးလိုက်၏။
သူမက ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး ပစ္စည်းကို စားပွဲပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်။
"ကျွန်မ နောက်ကျသွားလို့ ဗွေမယူပါနဲ့ ရှင့်။ ဒီကို လာတဲ့လမ်းမှာ ကိစ္စလေးတစ်ခုနဲ့ ကြုံနေလို့ပါ။ ဒါပေမယ့် ရှင် မစိုးရိမ်ပါနဲ့။ ကျွန်မ အခုယူလာတာက ရှင် ကျွန်မရဲ့ပို့စ်မှာ မြင်ခဲ့ရတာနဲ့ အတူတူ တစ်ခုတည်းပါပဲ။ အရင်ဆုံး တစ်ချက်လောက် ကြည့်ကြည့်နိုင်ပါတယ်"
သူမက အိတ်ကို ဖွင့်လိုက်ရာ အဖိုးအိုက အလျင်အမြန်ပင် မျက်လုံးဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီး ဂရုတစိုက် စစ်ဆေးလိုက်သည်။
အဖိုးအိုက စေ့စေ့စပ်စပ် စစ်ဆေးနေစဥ်တွင် ကျင်းယွင်ကျောင်းက ဘေး၌ ငြိမ်ငြိမ်သက်သက် ရပ်နေ၏။ သူက တံထွေးကို ကျယ်လောင်စွာ မြိုချလိုက်ပြီးနောက် ပြောလိုက်သည်။
"မဆိုးဘူး၊ မဆိုးဘူး။ ပုံစံက ကျက်သရေရှိတယ်၊ ပန်းချီအရည်အသွေးကလည်း အသေးစိတ်တယ်၊ ပြီးတော့ အလှဆင်ထားတဲ့ အဆင်ပုံစံမျိုးစုံကလည်း ထင်ရှားတယ်။ အရောင်စပ်ထားတာကလည်း ငြိမ်တယ်။ ပြီးရင် ကြွေထည်တစ်ခုလုံးရဲ့ အပြင်ဘက်အလွှာကို ထိန်းသိမ်းမှုကလည်း... ..."
အဖိုးအိုက ကျင်းယွင်ကျောင်း နားမလည်နိုင်သည့် စကားတသီတတန်းကြီးကို ပြောနေ၏။ သူသည် သူ၏ ဘေးရှိ လူငယ်လေးကို ဆွဲလိုက်ပြီး အိုးကိုညွှန်ပြ၍ ပြောလိုက်သည်ကိုလည်း သူမ မြင်လိုက်ရသည်။
"ကျစ်ဝေ့၊ ဒါကို လာကြည့်စမ်း။ ဒါက တကယ့်ကို အစစ်အမှန်ပဲ"
သူမက စောင့်ကြည့်နေရာ အဖိုးအို၏ ဘေးရှိ လူငယ်၏ အမူအယာသည်လည်း သူမနှင့် အတူတူပင်။ သူ၏ မျက်နှာတစ်ခုလုံးက 'နားမလည်ပါ' ဟူသော စာလုံးသုံးလုံးကို ရေးထားလုနီးပါး ...။
(T/N : တရုတ်လိုကျ သုံးလုံးတည်းမို့လို့ပါ။)
သို့သော် အဖိုးအိုက ၎င်းကို ဂရုမစိုက်ပေ။ အဓိပ္ပါယ်မရှိသော စကားအရှည်ကြီးအား သူ့ကိုယ်သူ ပြောနေပြီးနောက် 'ဒီလိုကြီးကျယ်တဲ့ ပစ္စည်းတစ်ခုကို သူမ ဘာလို့များ အခုမှ ရှာတွေ့တာလဲ' ဟု ပြောနေသည့်အလား သူ၏ အမူအယာများက ကမောက်ကမဖြစ်နေလေသည်။
