Chapter 170 : နေရာလွတ်ရေကန်
ရွေးခြယ်မှုများလုပ်ပြီး နောက်ဆုံး၌ ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် နေရာတစ်နေရာကို ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည်။ ၎င်း၏ တည်နေရာမှာ ဟွားနင်ခရိုင်မှ အနည်းငယ်သာ ကွာဝေး၏။ သို့သော် အားသာချက်မှာ နေရာကျယ်ဝန်းခြင်းဖြစ်သည်။ လိုအပ်သော အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းများကို မွမ်းမံထားသရွေ့ လုပ်ငန်းစရန်အတွက် အဆင်သင့်ပင်။ အရေးအကြီးဆုံးအရာမှာ ဤစက်ရုံသည် လူစည်ကားသော ရပ်ကွက်များနှင့်လည်း လိုက်လျောညီထွေဖြစ်သောကြောင့် စက်ရုံအလုပ်သမားများအတွက် အဆင်ပြေသည်။
ဟွားနင်ခရိုင်ရှိ စက်ရုံအသေးစားအရေအတွက်မှာ မနည်းသော်လည်း စားဝတ်နေရေးအတွက် ထိုစက်ရုံများကို မှီခိုနေရသော လူဦးရေမှာ ပို၍ပင် များ၏။ သို့ရာတွင် ဤစက်ရုံအများစုမှာ သူတို့၏ အလုပ်သမားများကို လစာပေးရန် အချိန်ဆွဲနှောင့်နှေးလေ့ရှိပြီး အချို့မှာ တစ်နှစ်လုံး အလုပ်လုပ်ပြီးသည့်တိုင် တစ်ပြားတစ်ချပ်မှပင် မရသည်များလည်း ရှိသည်။ အကယ်၍ သူတို့၏ အိမ်များနှင့် နီးသည်ဆိုသော အချက်ကြောင့်သာ မဟုတ်ပါက မည်သူကမှ ဤကဲ့သို့သော အလုပ်များကို သေချာပေါက် လုပ်ချင်စိတ်ရှိမည် မဟုတ်။
ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် အများကြီးစွန့်စားရန် တစ်ခါမှ မတွေးခဲ့ဖူးပေ။ စက်ရုံစတင်၍ လည်ပတ်သည်နှင့် အခြားသော စည်းမျဥ်းများကို ချမှတ်ခြင်းထက် သူမ၏ အဓိကပန်းတိုင်မှာ လူများ၏ ပါးစပ်ဖျားမှာ ကောင်းမွန်သော ဂုဏ်သတင်းကို သူမကိုယ်တိုင် တည်ဆောက်ရန်သာဖြစ်သည်။
ရာထူးအမြင့်ပိုင်းမှ လူများသည် ခရိုင်အတွင်း၌ နောက်ထပ်စက်ရုံတစ်ခု တည်ထောင်သည်ကို ကျေနပ်သဘောကျကြ၏။ ထို့ကြောင့် ပိုင်ယွီအန်း၏ နောက်ထပ် လုပ်ငန်းစဥ်များသည် အားလုံး ချောချောမွေ့မွေ့ပင် ပြီးဆုံးသွားကြသည်။
အမျိုးမျိုးသော လုပ်ငန်းစဥ်များ အားလုံးပြီးဆုံးသောအခါ သူတို့အတွက် ရုံးတည်နေရာကိုလည်း ဆုံးဖြတ်ပြီးသွားပြီဖြစ်၏။ သို့သော် ပိုင်ယွီအန်း၏ ရည်ရွယ်ချက်အရ သူတို့၏ ရုံးသည် နင်းမြို့တော်၌ တည်ဆောက်နေဆဲပင်။ ဤကဲ့သို့ဖြင့် သူတို့၏ ဂုဏ်သတင်းသည် ပို၍ ကောင်းလာလိမ့်မည်။
