Chapter 105 : အပြစ်တင်ခြင်း
ကျင်းယွင်ကျောင်းက မျက်လုံးစွေ၍ ကြည့်လိုက်သည်၊ အနည်းဆုံးတော့ ချောင်ဟုန်ယဲ့ကြောင့် သူမ မအံ့သြသွားမိပေ။
ချောင်ဟုန်ယဲ့သည် အသက်ငယ်သေး၍ အတွေ့အကြုံနည်းသော်လည်း သူမသည် ငယ်စဥ်ကပင် အမြဲ ဉာဏ်ကောင်း၏။ ထို့အပြင် ချောင်ဝေ့မင်နှင့် ယဲ့ချင်တို့အား သူမ၏ စံပြပုဂ္ဂိုလ်များအဖြစ် သတ်မှတ်ထားရာ သူမသည် ပို၍ပင် ကလိမ်ကကျစ်ကကျတတ်လာခဲ့သည်။
အကယ်၍ ချောင်ဟုန်ယဲ့က သူမ၏ အပြစ်များကို ချက်ချင်းလက်ငင်း ဝန်ခံလိုက်မှသာ ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် သူမနှင့်ပတ်သတ်၍ တစ်ခုခုမှားနေသည်ဟု အမှန်တကယ် ခံစားရလိမ့်မည်။
သို့ရာတွင် ချောင်ဟုန်ယဲ့၏ စကားဆုံးသည့်နောက် ကောင်းရှင်း၏ မျက်လုံးများက ဒေါသတကြီးဖြင့် သူမအား ကြည့်လာ၏။
"သူ ပေါက်ကရပြောနေတာတွေကို နားမထောင်နဲ့။ သူက ကျုပ်ရဲ့ လူစောင့်လုပ်ပေးဖို့ ကျုပ်ကို အယုံသွင်းခဲ့တာ။ အရင်က သူက ဒီကျင်းယွင်ကျောင်းကို ဆွဲချတဲ့နေရာမှာ ကူညီဖို့ ကျုပ်ကို ပိုက်ဆံတောင် ပေးခဲ့သေးတယ်"
ချောင်ဟုန်ယဲ့က မျက်ရည်ကျရမည့် အခွင့်အရေးကို လက်လွှတ်မခံပေ။
"ရှင်...ရှင် ဘယ်လိုများပြောလိုက်တာလဲ။ ဒီမတိုင်ခင်က ကျွန်မ ရှင့်ကို တစ်ခါပဲမြင်ဖူးတာ သေချာပါတယ်။ ကျွန်မက ရဲခေါ်တဲ့သူ မဟုတ်ဘူး။ ရှင် ကျွန်မကို မှားပြီး စွပ်စွဲလို့မရဘူး။ ရဲအရာရှိကြီးရှင့်။ ရှင်တို့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း စုံစမ်းရပါမယ်။ ကျင်းယွင်ကျောင်းက ကျွန်မရဲ့အစ်မပါ၊ ပြီးတော့ ဒီနှစ်ယောက်ကလည်း ကျွန်မနဲ့ တစ်ကျောင်းတည်းသားတွေပါ။ ကျွန်မက သူတို့ကို ဘာကြောင့် ဆန့်ကျင်ရမလဲ"
စူးချူ၏ ပါးများက အစွမ်းကုန် ဖောင်းကားနေ၏။ သူမသည် ဒေါသထွက်လွန်းသဖြင့် ဒေါသရေချိန်မှတ်ကိုပင် ကျော်သွားကာ သူမ၏ မျက်နှာက နီရဲမွန်းကြပ်နေသည်။
ချောင်ဟုန်ယဲ့ စိတ်ပျက်လက်ပျက် ငိုနေသည်အား မြင်သော ရဲအရာရှိအနည်းစုက သူမသည် နုနယ်၍ သိမ်မွေ့ရုံသာမကဘဲ သနားစရာကောင်း၍ နာခံမှုရှိသည်ဟု ခံစားသွားကြရသည်။ သူမက လိမ်ပြောနေသည်ဆ်ိုသော ဖြစ်နိုင်ချေအား သူတို့ အဘယ်သို့ တွေးလိမ့်မည်နည်း။
