Chapter 50 : အမှန်တရားထွက်ပေါ်လာခြင်း(၂)
ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် သက်သေထွက်ဆိုချက်များကို အတည်ပြု၍ လုပ်ဆောင်စရာရှိသည့် လုပ်ငန်းစဥ်များကို လုပ်ဆောင်ပြီး နောက်ဆုံးတွင် ရဲစခန်းမှ ထွက်လာနိုင်ခဲ့သည်။
မထွက်လာမီတွင် ဝမ်းနည်းပမ်းနည်း ရေရွတ်သံများ၊ မုန်းတီးရွံရှာစွာ အော်ဟစ်ကြိမ်းမောင်းသံများ ထွက်ပေါ်လာ၏။
"ဒီကို မလာခင်က အဖိုး မင်းရဲ့ဆရာမကို ဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားပြီးသွားပြီ။ ဒီလိုအငြင်းပွားစရာကိစ္စတွေ ဖြတ်သန်းခဲ့ရတာဆိုတော့ မင်း အိမ်ကိုပြန်ပြီး အနားယူသင့်တယ်။ ဒီနေ့ ကျောင်းသွားစရာမလိုတော့ဘူး"
ကန်စုန့်ပိုင်က သက်ပြင်းတစ်ချက် ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ချလိုက်ပြီး ကျင်းယွင်ကျောင်းကို နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။
ကျင်းယွင်ကျောင်းက ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်၏။ ယနေ့သည် သောကြာနေ့ဖြစ်ပြီး နောက်နေ့သည် ကျောင်းတက်ရက်မဟုတ်ပေ။ ထို့အပြင် သူမ၏ အဆင့်များကလည်း အမြဲကောင်းသည်။ သူမသည် ကိစ္စများစွာကို သင်ယူခဲ့ရပြီးဖြစ်၏။ ဤရှားရှားပါးပါး အချိန်ပိုလေးကို ဆေးပညာရပ်နှင့် ကိုယ်ခံပညာရပ်များလေ့လာရန် သုံးလိုက်သည်က ပို၍ ကောင်း၏။
အထူးသဖြင့် ဤကိစ္စအပြီးတွင် သူမသည် အားနည်းလွန်းကြောင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်သုံးသပ်မိသည်။ အကယ်၍ သူမသာ ကိုယ်ခံပညာရပ်ကို လုံလုံလောက်လောက် လေ့ကျင့်ထားလျှင် ထိုသူများသည် သူမ၏ အနားသို့ပင် တစ်ခါမှ ကပ်နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။ ယခုတွင်တော့ ထိုသို့မဟုတ်ဘဲ တစ်ဖက်မှလူများက ခံရသူများဖြစ်သည်ဆိုလျှင်တောင် သူမကိုယ်တိုင်လည်း ခန္ဓာကိုယ်နှင့် မျက်နှာပေါ်တွင်် ဒဏ်ရာများစွာ ရရှိခဲ့သည်။
သူမ၏ မျက်နှာပေါ်ရှိ ဒဏ်ရာသေးသေးလေးကို ထိကြည့်လိုက်ရင်း ကျင်းယွင်ကျောင်း၏အမူအယာက ရှုပ်ထွေးနေသည်။
"ဒါ..."
ကန်စု့န်ပိုင် ပြောရင်းဖြင့် ခဏရပ်လိုက်၏။ သူသည် ခဏကြာအောင် တွေးနေပြီးနောက် ဆက်ပြောရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။
