এ˚∘˙ * ٭ ╰▶ pov. Dream ◀╯٭ *˙∘˚✰
George z mojej wyobraźni opowiedział mi o tych siedmiu latach gdy mnie nie było.
Możliwe że to wszystko jest wymyślone przeze mnie bo chcę mieć w nim komfort.
Ale nic nie wydaje się nierealne gdy siedzimy razem w tej pustce.
Rozmawiam z nim jak z George'm.
Nigdy nie miałem takich snów.
Są świadome.
Tym razem też.
Siedzieliśmy naprzeciwko siebie i gadaliśmy.
Nagle się przebudziłem.
Obudziły mnie kroki bruneta który łaził po całym swoim pokoju wchodząc i wychodząc z niego.
Sprawdziłem godzinę na telefonie.
2:24
Postanowiłem wstać i zobaczyć co sprawiło że chłopak wstał.
Gdy wchodziłem do jego pokoju od razu spojrzałem na łóżko.
Siedział na nim jakby go coś przestraszyło.
Nie Clay dość niańczenia go.
Po prostu siedzi.
Przebudził się i nie może zasnąć.
-Nie śpisz?-spytałem siadając obok niego.
-Gdzie byłeś?-spojrzał na mnie niemrawo.
-Przecież śpię u siebie. Co się stało?
-Po prostu obudziłem się. Nie wiem co mi się śniło, byłem na dole napić się wody, chodziłem po pokoju a teraz po prostu siedzę i próbuję się uspokoić. To nic takiego. Wracaj spać.
-Mam z tobą posiedzieć? Myślę że moja obecność tutaj wystarczy ci by spokojnie zasnąć.
-Nie musisz. To naprawdę nic. Nie chciałem cię obudzić. Pogadamy rano.
Tak oto między nami powstała ściana.
Ściana zbudowana przez słowo "przyjaciele".
Brunet delikatnie się trząsł.
Postanowiłem go zostawić.
Nie przejmuj się nim tak Clay.
Nie przejmuj się.
George nie potrzebuje już opieki.
Wyszedłem bez słowa.
Wiedziałem że tak będzie.
Nie dobra dosyć.
Dramatyzuję.
To jeszcze nic nie znaczy.
To że nie chce bym z nim spał i go przytulał jest normalne.
Przecież to tylko przyjaźń.
Dawanie sobie nadziei że może coś z tego wyjdzie.
Jest ślepe.
Muszę po prostu.
Odpuścić?
Nie potrafię.
Poczekam do końca roku.
Jeśli stanie się coś między nim a jego dziewczyną.
Jeżeli zerwą.
Jeśli będę mógł znów być tak bliskim przyjacielem jakim byłem.
Wyznam mu że go kocham.
Ale czy w ogóle jest sens czekania na to?
CZYTASZ
✔️winter stargazing // dnf
FanficDwudziestotrzylatek który chce mieć szesnaście lat w lutym jeszcze raz, by móc wrócić do chwil kiedy był dla kogoś kimś a ten ktoś dla niego jego największym skarbem. Niestety, nie ma odwrotu. Jest jedynie inna droga którą Clay zdecyduje się podjąć...
