Tainted Series # 9 : The Billionaire's Regret (KNIGHT WHARTON SARMIENTO)

Chapter 24

KNIGHT

There are times in my life that I'd like to be alone. I'd like to have my own peace, my own serene, calm and untroubled surrounding. I want to enjoy a tranquil and quiet environment. For there are times that I felt like I'm losing myself. I feel like I am drowning, the place is suffocating. 

Just like what I'm feeling today. I woke up with a heavy heart. Maaga pa lang mabigat na ang pakiramdaman ko. Wala naman akong sakit at kumpleto naman ang tulog ko. Hindi ko alam pero bigla na lang ganun ang naramdaman ko kanina pagkagising ko. Feeling ko may kulang sa akin na hindi ko matanto.

"Wharton, son. Do you want us to come with you today?" My dad's concerned voice made me look at him. Don Mariano Sarmiento our father in his formal business suit. Beside him is my mother, former beauty queen and actress Miranda La Torre-Sarmiento who look effortlessly pretty very early in the morning. 

I remember I have a doctor's appointment today for my monthly heart check up. I was born with a weak heart. Sakit na namana ko kay Mamá. Mabuti nalang at ako lang at hindi na namana ng kakambal ko. Kaya hindi na kami nagkaroon ng iba pang kapatid dahil takot si Mamá na baka magaya lang din sa akin na mahina ang puso. 

"No need Papá, Mamá, I can go alone."sagot ko sa kanila bago ako kumuha ng pagkain na nilagay sa plato ko.  

"Anong you can go alone? Who told you that you can go alone brotha?" Napalingon ako sa bagong dating at walang pang-itaas na damit kong kakambal. Maaga palang malawak na ang ngiti nito at nagyayabang sa katawan nitong puno ng tattoo na umabot pa hanggang sa leeg. Mukhang galing ito sa rancho base sa ayos niya. He's wearing a worn out jeans, a boots and his white shirt was hanging on his shoulder.

" Good morning Papá, Mamá." lumapit ito kay Mamá at humalik sa pisngi bago nagmano kay Papá. "Don't worry akong bahala kay Wharton. Sasamahan ko siya ngayon sa check up niya at baka kung saan-saan na naman makakarating tong kakambal ko." Aniya saka kumuha ng pagkain sa mesa.

"Wear your t-shirt Knoxx Wolfert, nasa harap ka ng pagkain." saway ni Mamá sa kanya. Tinawanan niya muna ito at nagyayabang pa muna sa katawan niya bago sinuot ang kanyang damit. 

"Wala kang takas sa akin, Wharton." he said eyeing me. 

 Sumimangot ako sa kanya. As if saan ako pumupunta. Lahat naman ng lakad ko alam niya. Hindi ko nga alam kung may pinapasunod ba itong tauhan sa akin eh. 

Every time I'm out all of them are worried. Isang beses kasi bigla nalang akong inatake ng sakit ko. I was driving that time. Mabuti nalang at nahinto ko pa ang sasakyan at na-dial ko pa ang number ni Knoxx bago ako nawalan ng malay. Since then, hindi na ito mahiwalay sa akin. 

"Bat ka nakasimangot dyan? Ayaw mo bang samahan kita? May balak ka sigurong tumakas sa appointment mo ano?" Lalo akong sumimangot sa kanya. Himala ata at sobrang daldal nito ngayon. Ano kayang nakain nito at mukhang maaga pa lang nasa mood na?

Hindi ako sumagot sa kanya sa halip inirapan ko lang siya saka nagpatuloy ako sa pagkain. Wala ako sa mood para sakyan ang kakulitan niya. Actually sa akin lang ito makulit. Most of the times he's quiet and snob. Mas maingay at mas makulit pa ako sa kanya. 

Knoxx is the reserve type while I'm the out going. Baliktad nga, kasi sa aming dalawa, parang ako yung walang sakit. Kapag nasa mood ako, ako yung maingay, magulo at makulit. Minsan lang naman ako nagiging tahimik kapag ganito lang na mabigat ang pakiramdam ko. 

"How's life, Knight Wharton? I heard you and Caren are--"

"That's not true, Mamá." Agad kong putol sa kanya. Caren is our friend, most likely kababata. Anak siya ng kaibigan nina Mamá at Papá na nagmamay-ari din ng hacienda sa kabilang bayan. Hindi lang naman ako ang kaibigan niya, pati din naman si Knoxx yun nga lang dahil tahimik si Knoxx mas close kaming dalawa. Madalas kaming napagkakamalang may relasyon. " We're just friends. I only see her as a friend and nothing more than that. "