Elsher

Prolog

Dzieci od zawsze były ciekawe świata. Nic dziwnego, w końcu wszystko wokół zaskakuje i czasami wywołuje uśmiech na beztroskich twarzyczkach. Dorosłym niekiedy opadały ręce na to, co wymyślały ich pociechy.

A co jeśli wam powiem, że nie każdy ma tyle szczęścia?

Że niektórzy muszą spełniać oczekiwania rodziców, porzucając swoje plany i marzenia?

Od zawsze interesowała mnie sztuka. Rysowanie czy szkicowanie to było coś co mnie uspokajało a jednocześnie sprawiało, że czułam się wolna i byłam po prostu sobą.

Ojciec kontrolował i bacznie obserwował każdy mój ruch. Od najmłodszych lat wprowadzał zakazy, których musiałam się trzymać. Wyjścia do znajomych, spotkania poza szkołą czy imprezy. To wszystko było zawsze pod kontrolą rodziców. Im starsza się stawałam, tym bardziej zaczynałam zauważać, że to nie jest normalne tak, jak mi się to wydawało przez całe moje życie. Bałam się złamać jakąkolwiek zasadę ustaloną przez ojca, ponieważ niejednokrotnie pokazywał mi, co mnie czeka, jeśli nie będę posłuszna.

Nie mogłam realizować swoich pasji. Nie mogłam wyjść gdzieś, bez wcześniejszej spowiedzi o tym, gdzie, z kim i jak wychodzę. Mogłam zapomnieć o kolegach a co dopiero mieć chłopaka. Byłam ograniczana i to właśnie doprowadziło do rozwinięcia umiejętności zwanej kłamstwem. Moje każdorazowe kłamstwo dopracowywałam do chorej perfekcji. Spędzałam wolne wieczory na myśleniu, co tym razem mogłabym wcisnąć rodzicom i co nie wydałoby się podejrzane. Maskowałam wszelkie dowody mojego nieposłuszeństwa przez co czasami miałam wrażenie, że popadam w paranoję. Uważałam na to, co mówię i komu w obawie, że jakimś cudem doszłoby to do mojego taty. Bałam się konsekwencji jak cholera.

Zwykle wolałam nie ryzykować.

Niemniej jednak zdarzyła się jedna sytuacja, która na zawsze zmieniła moje życie. Jedna głupia impreza sprawiła, że postanowiłam pieprzyć konsekwencje i zobaczyć dokąd mnie to zaprowadzi.

Posunęłam się tego dnia o krok za daleko i nie mogłam się cofnąć...