Elsher

Rozdział 4. Tu trzeba działać

Głośne pukanie do drzwi zburzyło mój spokojny sen. Otworzyłam oczy z cichym jękiem i przetarłam twarz, spogladając w kierunek, z którego dobiegał hałas. Byłam przekonana, że to ojciec dobijał się do mnie od samego rana.

Niechętnie wstałam z łóżka, podchodząc do drzwi i przekręcając kluczyk. Zamek ustąpił, niemal od razu ukazując oblicze zdenerwowanego taty.

– Dlaczego się zamknęłaś? – zapytał i bez żadnych skrupułów wszedł do mojego pokoju jak do siebie co niezwykle mnie zirytowało. Czy ja kiedykolwiek będę mieć miejsce tylko i wyłącznie dla siebie?

– Chciałam odrobinę prywatności. To coś złego? – zapytałam, przestępując z nogi na nogę.

– Na przyszłość więcej tego nie rób. Chciałem ci powiedzieć, że za dziesięć minut będzie śniadanie. Nie spóźnij się.

Pokiwałam głową i odprowadziłam go wzrokiem na schody. Przetarłam sobie twarz dłonią i westchnęłam a potem zebrałam swoje rzeczy i popędziłam do łazienki. Miałam jedynie dziesięć minut by doprowadzić się do porządku.

Przez cały ten czas myślałam o facecie z którym czatowałam wczoraj. Nie mogłam wyrzucić go z głowy i obiecałam sobie, że po śniadaniu znowu go zaczepie. Skoro już miałam konto na tej apce, to trzeba to wykorzystać. Zresztą to tylko rozmowa prawda? Nikt nie powiedział, że musimy się od razu spotkać.

Zaraz po prysznicu, ubrałam dresy i zbiegłam na śniadanie.

– Wychodzimy wieczorem na kolację. Nie chciałbym, żeby ktoś kręcił się po naszym domu. Chcemy zastać go w takim stanie w jakim go zostawiliśmy. Żadnego wychodzenia czy zapraszania znajomych, jasne? – zapytał ostro ojciec gdy skończyliśmy jeść. Upiłam łyk soku i odważyłam się spojrzeć mu w oczy.

– Jak słońce, ojcze – odpowiedziałam a potem widząc, że się podnosi, zrobiłam to samo. Chciałam jak najszybciej wrócić do swojego pokoju.

Zamknęłam drzwi, tym razem nie na klucz i usiadłam na łóżku, biorąc telefon do ręki. Weszłam na social media, oglądając zdjęcia z ostatniej domówki. Najwięcej wstawiła Holly.

Przewróciłam oczami a potem mój palec pofrunął do apki.

Xolu69
Mam nadzieję, że twoja noc była zdecydowanie lepsza niż moja ://

Spojrzałam na ulicę za oknem uparcie myśląc nad tym, dlaczego tak przejmuję się tym co piszę. Przecież on mnie nie zna. Nigdy nie zobaczymy się twarzą w twarz więc co mnie ograniczało? Gdyby nie chciał ze mną pisać, to przecież by nie odpisywał. Przynajmniej tak mogłam zadowolić swoją skrytą wersję siebie.

Gdy już myślałam, że nie odpisze, dźwięk telefonu sprawił, że się uśmiechnęłam. Przekręciłam się na plecy i przeczytałam wiadomość.

El-sherif96
O tak, była wspaniała. Pewnie oczekujesz, że zapytam dlaczego twoja była zła. Niech ci będzie. Czemu źle spałaś?

Wywróciłam oczami i zignorowałam chamski ton jaki odczułam, czytając wiadomość. Zawsze mógł nie odpisać, prawda?

Xolu69
Miałeś rację, było dość chłodno.

El-sherif96
Mówiłem. Tak to się właśnie kończy, gdy dzieci nie słuchają starszych :)

Podniosłam jedną brew mając ochotę po raz kolejny wykłócać się na temat tego, że znowu traktuje mnie jak małolatę. Miałam wrażenie jednak, że specjalnie to zrobił chcąc zobaczyć czy jak dziecko znowu się będę wykłócać czy jednak zignoruję jego wredną uwagę. Postanowiłam nie dać się sprowokować.