Aramızda Kalsın! (Büyük Sırlar Serisi I)

🤫Bölüm 14🤫

Beste

Abimle eve girdiğimizden, duş almamdan ve salona indiğimden beri aklım Arda'daydı. Onu ilk defa bu kadar delirmiş ve çaresiz görmüştüm. Bileğime pansuman yaparken canım yandığındaki bana bakışı hala aklımdan gitmiyordu. Ya da elimi tutuşu ve bana sürekli farklı bakışı bir türlü çıkmıyordu. Abim ise yanımdan bir saniye bile ayrılmıyordu. Şimdi elinde kumanda TV'nin kanallarını geziyor ve iki dakikada bir iyi misin diye sorup duruyordu. ayağa kalktım.

"Nereye?" diye sordu anında.

"Açıktım, abi. Sabahtan beri bir şey yemedim."

Gözlerini kıstı. "Çocuklar gelirken getirecek. Onlara üstlerini değiştirmek için izin verdim ve bu gece hep birlikte dışarıya çıkacağız. Senin grup arkadaşlarına ihtiyacın yok, Beste. Bizden çok fazla küçük değilsin. Bizde senin grup arkadaşın sayılırız."

Sırıttım. "Sen ciddi misin?"

Omuz silkti. "Evet. Dışarıda bana istediğin gibi hitap edebilirsin. Hatta sevgilimmişsin gibi yapabilirsin." Derken kahkaha atıyordu. "Ama bunu tavsiye etmem. Kısmetimi kapatırsın sonra."

"Çok komiksin." Dedim yerime geri otururken. Arda'yı sevgili rolüne alsam abim kızar mıydı acaba? "Belki Yasin ile Arda kısmetlerini kapatmamdan korkmazlar." Dedim tepkisini ölçerek.

"Yasin'e sakın bulaşma. Kızların yanında seni ufaklık gibi gösterir. Ama Arda'yı bilmiyorum. o anlık psikolojisine bağlı." Dedi ve ben cevabımı almış oldum.

"Arda sizin gibi canavara dönüşmüyor. Bence kabul eder. Bugün hariç tabi. İlk defa onu öyle gördüm." dedim ve abim kafasıyla onayladı. "Sende mi daha önce onu öyle görmedin?" diye sordum hemen. Bu bana kendimi değerli hissettirmişti. Arda için değerliydim. Vay be!

"Evet." dedi abim kuru bir ses tonuyla. "Arda duyarlı bir çocuktur." Diye de ekledi. "Dünyada ondan daha iyi bir çocuk tanımıyorum. Kızlarla takılıyor ama hiçbiriyle oyun oynamıyor. Baştan uyarısını yapıyor. Yasin tam tersi ama ben içlerinde kasıntı olanım. Bundan eminim." Dedi ve sırıttı. "Bunlar seninle konuşmak istediğim en son konular."

"Sizi tanıyorum zaten." Dedim ukala bir tavırla. "O zaman senin kısmetini kapatmayacağım, Yasin beni rezil etmesin diye ondan uzak duracağım ve Arda'yı çıldırtacağım. Bana uyar!" dedim neşeli bir ses tonuyla.

Abim kahkaha attı. "Çocuğu rahat bırak, Beste. O bizim gibi seni başından def etmek istese de bunu dile getiremez." Omuz silktim. Abim kahkaha atarken kapı açıldı ve Yasin ile Arda içeriye girdi. Abim onlara anahtar mı vermişti? Hah, bunu hep beklemiştim zaten. Yasin ve Arda koltuğa yerleşirken Yasin abime baktı.

"Ne o? Bir şey mi kaçırdık?"

Abim kafasını iki yana sallayınca ben ortaya atıldım. "Abim bu gece kısmetini kapatmamdan korkuyor. Bende Seni ve Arda'yı önerdim ama sana bulaşmamam gerektiğini söyledi." Sırıttım. "Piyango Arda'ya çıktı." Dedim ve Yasin kahkaha attı. Arda ise şaşırarak ilk abime sonra bana baktı. Abim onun tepkisini görünce daha da kahkaha attı.

"Merak etme. Zaten bu gece kızlarla takılmayı düşünmüyorum." Ayağa kalktı. "Ee, yemekler nerede?"

Yüzümü astım. "Siz beni cidden açlıktan öldüreceksiniz!" dedim.