" ඒ කියන්නේ අපි එකට යන්නේ නැද්ද..?ඔයා කිව්වා වගේ අපේ විදිහ නැද්ද..?අපිට ඒක කරන්න බැරිද..?අපි ඩිවෝස් වෙනවද..?"
මෙතෙක් වේලාවක් සේනාශ්ගේ කමිසකොලරය මිරිකාගෙන උන් භූමිගේ ඇඟිලි ලිහිල් විය.ඔහු අඩියක් පස්සට රූටා ගියේය.
මදවේලාවක් සේනාශ් දෙස බලන් උන් භූමි ඉදගෙන හුන් තැනින් නැගිට ගත්තේය.
" දැන් ඉවරද තමුසෙගේ නාඩගම් නැටිල්ල..."
"................"
" භූමී...."
" ඔයයි අප්පච්චි ඔක්කොම එකතු වෙලා මාව පාවිච්චි කලා...මම හරියට අතින් අත යන බඩුවක් වගේ...අප්පච්චි ඔයාට දුන්නා..ඔයාට ඔයාට ඕනි දෙයක් ගන්න ඕනි උනාම මාව දීලා ඒ ඕනි දේ ගන්නවා..මම හිතක් පපුවක් නැති බඩුවක්ම උනදෙන්..එයාගෙන් මෙයාට..මෙයාගෙන් එයාට...ඔයාලට මාව ගණුදෙණු කරන්න පාවිච්චි කරන බඩුවක් විතරයි..ඒත් මතක තියා ගන්න සේනාශ් බඩුවක් උනත් කැඩෙනවා...බිදෙනවා..කුඩු වෙනවා..පරණ වෙනවා..මමත් කැඩෙයි බිදෙයි පරණ වෙයි..මං ප්රාර්ථනා කරන්නේ මෙච්චරයි..ඒ දේවල් ඉක්මන්ට වෙන්න කියලා විතරයි..මට හයියක් නෑ මගේ අතින්ම මගේ ජීවිතේ නැති කර ගන්න..මගේ අම්මා මාව බිහිකරාට ඒ ගෑණිට බැරි උනා මාව ආරක්ෂා කරන්න..ඒ ගෑණිට බැරි උනා මට එක කිරි බින්දුවක් දෙන්න..මගේ කරුමෙට මට බැරි උනා පෙකෙණි වැල කඩලා දාන්න තාම..මං ඒකිට බැදිලා තාම ඒ පෙකෙණි වැලෙන්..බිහිකළ සාපෙට මට ඒකිව දාලා මැරෙන්න හිත හදා ගන්න බෑ..නැත්තම් මං මෙලහකට මැරිච්ච තැන වල ගසුත් පැළ වෙලා..ඩිවෝස් එක මම ම දෙන්නම්..ඒත් මේක මතක තියා ගනින්..මං වෙන උන් වගේ අතහරින එකෙක් නෙවෙයි..මරාගෙන මැරෙනවා...මට ගිනි දුන්න හැම එකාවම මරාගෙන මැරෙනවා..මං ගැන උඹ දන්නවා නම් උඹ දන්නවා සේනාශ් උඹව එක තප්පරෙන් මරලා දාන්න බැරි එකෙක් නෙවෙයි මම..."
YOU ARE READING
රජෙකුගේ ප්රේමය
Fanfictionමෙහි එන සියළු චරිත මනකල්පිත වන අතර කිසිවෙකුගේ පෞද්ගලික ජීවිතයට සම්බන්ද නොවේ.කිසිවෙකුගේ චරිතයට හානි කිරීමේ අදහසින් නොලියමි. මෙය සම්පූර්ණයෙන්ම මාගේ නිර්මාණයක් වන අතර උපුටා ගැනීමෙන් වළකින්න. 🔞🔴 අතිශයින් වැඩිහිටියන්ට පමණි ⚠️️ පොඩිහිටියන් කියෙව්වාට වග...