සේනාශ් සද්ද නැතිව ආහාර ගන්නා දෙස භූමි බලාන උන්නේ ඔරවාගෙනය.
" හැටි විතරක් මූකලන් බස්සා..හොඳයි කියලවත් කියන්න බැරිද මූසලයාට..ගිලිනවා හත් අවුරුද්දකින් බඩගින්නේ ඉදලා වගේ " භූමි හිතින් සේනාශ්ට දෙහි කැපුවේ නියපොතු හපමිනි.
" මෙහේ දීපිය ඕක..." සේනාශ්ගේ අතෙහි තිබූ බත් පිඟානය උදුරා ගත් භූමි සේනාශ් දෙස බැලුවේ කෝපයෙනි.
" මොකද යකෝ...මගේ බත් එක දීපිය..තෝ කෑවනේ.."
" බෑහ්..දෙන්නේ නෑ පුස් ඌරා වගේ ගිලිනවා..දෙවෙනි වටේ නේද ඔය යන්නේ..?"
" ඉතින් බං..උයලා තියෙන්නේ කන්නනේ..කන්නවත් දීපියකෝ..ඒකටත් කෙනෙහිලිකම් කරන්නේ..."
" ඉව්වේ කව්ද..?"
" තමුසෙනේ..."
" උයලා තියෙන්නේ මොනාද..?"
" අනේ යකෝ..මේක උසාවිය වගේනේ..ප්‍රශ්න කරන්නේ..උයපු උඹ මට වඩා හොඳට උයපුවා දන්නවනේ.."
" මේ රයිස් කුකර් එකේ අන්තිම බත් ටික නේද?උත්තර දීපිය..හලනවා නැත්නම් බිම..." භූමි කීවේ බත් පිඟාන හිසට උඩින් ඔසවා අල්ලා ගනිමිනි.
" භූමි තිරිසනෙකුට උනත් කද්දි කරදර කරන්නේ නෑ ඒක පවක්..."
" හරි ඉතින් උත්තර දෙන්නකෝ අනේ..." මෙතෙක් වේලා බෙරිහන් දුන් භූමි අහින්සක ලෙස කීවේය.
" හලන්න බැරි නම් බිම දාගෙන කාපං..මට ඕනි නෑ.." ටිපෝ එකටත් පයින් ගසාගෙන සේනාශ් නැගිටිද්දී භූමි ගැස්සි ගිය අතර ඒ සමගම උඩට කර අල්ලන් උන්නු පිඟාන ඔහු අතින් ගිලිහි ගොස් බිම වැටුනේ පිඟාන කැබලි වලට කුඩු වෙද්දීය.
" අනේහ්...සේනුහ්..."
" මොකද දැන් බෙරිහන් දෙන්නේ..ඕකනේ ඕනි උනේ..දැන් හරිනේ..තොටත් නෑ මටත් නෑ.."
" ඉතින් මට ඕනි උනේ රසද කියලා අහා ගන්නනේ..ඒක කියන්න බැරිද බත් කටක් කාලා..ඔයා නිකන් කේන්ති අරන් දැක්කනේ උන වැඩේ..."
" රසයි කියලා වචනෙන් කියන්න ඕනිද භූමි..මං රස නැත්නම් ඔහොම කන්නේ නෑනේ..."
" හරි ඉතින්...සොරි අප්පාහ්...ඔයාට ඕනි නම් මං දැන් ආයේ උයලා දෙන්නම්..."
YOU ARE READING
රජෙකුගේ ප්‍රේමය
Fanfictionමෙහි එන සියළු චරිත මනකල්පිත වන අතර කිසිවෙකුගේ පෞද්ගලික ජීවිතයට සම්බන්ද නොවේ.කිසිවෙකුගේ චරිතයට හානි කිරීමේ අදහසින් නොලියමි. මෙය සම්පූර්ණයෙන්ම මාගේ නිර්මාණයක් වන අතර උපුටා ගැනීමෙන් වළකින්න. 🔞🔴 අතිශයින් වැඩිහිටියන්ට පමණි ⚠️️ පොඩිහිටියන් කියෙව්වාට වග...
