රජෙකුගේ ප්‍රේමය

Chapter 21

සේනාශ් සෙමින් නැවත සිය ජංගම දුරකථනය දෙස බැලුවේය.එහි තවමත් වූවේ මනීෂාගෙන් පැමිණි කෙටිපණිවිඩයකි.

[Time to start the storm...]
[seems like he try to start..]

දුරකථනය දෙස බලා සිටි සේනාශ් නැවත පහළ මාලයේ සිට තමා දෙස බලා සිටින ඒ සීතල මුහුණ දෙස බැලුවේය.

" තමුසේගේ අප්පච්චි එක්ක මං ඊයේ face to face ගේම ඇද්දා..දැන් මට මේ game එක play කරන්නයි තමුසේගේ පරිස්සමයි බලා ගන්න බෑ.."

" මං ඔයාව දාලා කොහෙවත් යන්නේ නෑ සේනාශ්..මං මේ ගෙදරින් එක අඩියක් හෙලවෙන්නේ නෑ..අප්පච්චි ගැන මං බලා ගන්නම් මහත්තයා..ඔයා මං ගැන වද වෙන්න ඕනිත් නෑ.. අවුරුදු 28ක් ඔය හැම අවදානමක් එක්කම ජීවත් උනේ මම...මේ අහන්න සේනාශ් මං ඔයාගෙන් පුංචි පුංචි දේවල් බලාපොරොත්තු වෙනවා තමා..ඔයා කියන විදිහට පුදුම හුරතලයක් තියෙන දරුවෙක් වගේ තමා..ඒත් මහත්තයා භූමි කියන්නේ දුර්වලයෙක් නෙවෙයි..ඔයා ආරක්ෂා කරන්න ඕනි...එන දේකට එකට මූණ දෙමු..අප්පච්චි ගැන ඔයා හිතන්න එපා..ඔයා බලන් ඉන්න...දවසක මං එයාව මරලා ඔයා ළඟට ඇවිත් බාර වෙන්නම්.." පහළ මාලයේ සිට එකපිම්මට සේනාශ් වෙත ආ භූමි කීවේ ඔහුගේ ශර්ට් එකෙන් අල්ලා ගනිමිනි.

" භූමි මේ අහපං..."

"ෂ්...ඔයා මං ගැන වද වෙන්න ඕනි නෑ..මං මං ගැන බලා ගන්නම්..."

" හිතුවක්කාරකම..."

" මම විතරද හිතුවක්කාර..." කෝපයෙන් ඉවත බලා ගත් සේනාශ්ගේ මුහුණ ගෙන තමා වෙත හරවා ගත් භූමි ඇසුවේ ඒ ඇස් වලට එබෙමිනි.

" භූමී...හැබැයි තොට සීරීමක් හරි මොකක් හරි වෙලා තිබුණොත් මේ ප්‍රශ්න නිසා අන්න එදාට මං තොට දෙකක් ඇනලා තමා පැක් කරලා යවන්නේ එලොවටම.."

" හරි හරි අනේ..මං යනවා කොලු පැටියව බලන්න..ඔයත් මහා ඇත්තටම මූසල සැමියෙක්..මෙලෝ රහක් නෑ..පලයං පලයං කියා ගත්ත ගමන්මයි.."

" හුරතල් වෙන්න එන්න එපා භූමි..යන්න ඇගේ එල්ලෙන්න එන්න එපා..."

" සේනාශ් ඔයා ඉන්න කියද්දි ඉන්නයි යන්න කියද්දි යන්නයි මං ලෑස්ති නෑ...අන්න ඒක මතක තියා ගන්න..මොකක්ද මේකේ තේරුම..මොන කාලකණ්ණිකමක්ද..?පුදුම සාපයක්නේ මට වැදිලා තියෙන්නේ...ඇයි යකෝ වෙන උන්ට වගේ සැනසීමේ හුස්මක් ගන්න මට බැරි...ඇයි මට මට ඕනි තැන ජීවත් වෙන්න බැරි...තමුසෙටවත් බැරිද සේනාශ් මට පොඩ්ඩක් සැනසීමක් දෙන්න...ඇයි යකෝ මංම...ඇයි මාවම..." සේනාශ්ගේ කමිසයෙන් අල්ලගෙන උන් භූමි අවසානයේ කෝපයෙන් කෑ ගසා සේනාශ්ව පසෙකට තල්ලු කර දැමුවේය.