"Peki. Sen bilirsin. Madem doğruyu söylememek konusunda ısrarcısın o zaman kalk kucağımdan ve çık bu odadan."
"Ama daha yatmadık bile?"
"İlgimi çekmeyi başaramadın ki yatalım. Çık dışarı ve patronuna paramı iade etmesini söyle."
"Efendim, lütfen."
"...
Sınır: 200 vote, 200 yorum... (Bu elimdeki hazır olan son bölümdü o yüzden sınırlar dolana kadar bölüm yok)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Anlaşılmak, İnsanın en büyük zaafı, Yanılgısı ve yarası.'
🌗
"Çok güzel oldun." bukleler haline getirdiği saç tutamlarından birini parmağına dolayarak okşamakta olan annem eserine gururla bakan bir sanatçı gibi bedenime bakarken ona hafifçe gülümseyip gözlerimi yan tarafımızdaki aynaya çevirdim. Aynaya bakar bakmaz asla bana benzemeyen ama aslında tam olarak bana ait olan bir suretle karşılaştığımdaysa yüzümdeki gülümsemeyi artırıp tıpkı annem gibi bende karşımdaki kadına hayranlıkla bakmaya başladım. Gerçekten güzel olmuştum. Hem de çok ama çok güzel olmuştum. Hatta o kadar güzel olmuştum ki daha önce bu mekanda gördüğüm her kadından çok daha olağanüstü göründüğümü bile düşünmeye başlamıştım. Fakat ben niye bu kadar güzel olmuştum ki? Ne içindi bu hazırlık?
"Gerçekten çok güzel olmuşum anneciğim. Ama neden bu kadar güzel yaptın ki beni? Genelde benim hazırlanmama bu kadar özenmezsin sen." zihnimin içinden geçen şeyleri olduğu gibi en saf haliyle annemin önüne sunarken annem yanındaki masanın üzerinden aldığı kırmızı renkli rujun kapağını açıp ruju dudaklarıma doğru yönlendirdi. Ruju dudaklarıma yönlendirmesiyle dudaklarımı araladığımdaysa özenle dudaklarımı boyayıp yüzündeki gülümsemeyi artırarak yemyeşil gözlerin gözlerime odakladı.
"Çünkü bugün çok özel bir gün, Liya. Bugün senin ilk paranı kazanacağın gün kızım." annemin yeşil gözlerinde gördüğüm parıltıyla birlikte kalbimin heyecanla atmaya başladığını hissederek kocaman gülümserken annem kocaman gülümsememe kocaman bir gülümsemeyle karşılık verip parmaklarıyla çenemi tuttu. Usul usul çenemi okşadıktan sonra da dudaklarını yavaşça sağ yanağımın üstüne bastırıp tekrardan gözlerimizi birleştirdi.
"Ah... Liya... Bu güzelliğinle annene o kadar çok para kazandıracaksın ki kızım... Seninle çok gurur duyuyorum."
"Gerçekten mi? Gerçekten benimle çok mu gurur duyuyorsun anneceğim?"
"Elbette bebeğim elbette seninle çok gurur duyuyorum. Sen benim için her şeyi yaparken ben seninle nasıl gurur duymamayayım?" gözlerime şefkat sandığım bir ifadeyle bakan annem kalbimin sımsıcak olmasına sebep olurken onu başımla onayladım.
"Her şeyi yaparım. Senin için her şeyi yaparım."
"Biliyorum, bebeğim. Biliyorum. Ama bugün senden zor bir şey isteyeceğim. Onu da benim için yapar mısın emin olamıyorum."
"Yaparım. Ne istersen yaparım."
"Ah.. canım kızım benim. Çok teşekkür ederim sana. O zaman gel benimle." annemin benden çokta zor bir şey istemeyeceğini bildiğim için onun bana uzattığı elini sıkıca tutarken annem parmaklarını parmaklarıma geçirerek beni bulunduğumuz odadan çıkardı. Ardından da beni mekandaki kadınların odalarının olduğu koridora yönlendirdi ve tam 27. odanın önünde adımlarını durdurarak gözlerini gözlerime çevirdi.
