"Peki. Sen bilirsin. Madem doğruyu söylememek konusunda ısrarcısın o zaman kalk kucağımdan ve çık bu odadan."
"Ama daha yatmadık bile?"
"İlgimi çekmeyi başaramadın ki yatalım. Çık dışarı ve patronuna paramı iade etmesini söyle."
"Efendim, lütfen."
"...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'Bir yolda yürüyorsun; yolun yarısı birilerinin seni dağıtmasıyla, diğer yarısı da kendini toparlamakla geçiyor. Bir yolda yürüyorsun; yolun yarısı düşmekle, diğer yarısı da açılan yaraları sarmakla geçiyor.'
🌖
Başını baldırlarımın üstüne yerleştirmiş olan kız çocuğunun saçlarının arasına oldukça yavaş bir şekilde parmaklarımı sokup parmaklarımın arasına giren yumuşak saç tutamlarını okşamaya başlarken Peri'nin dayısıyla aynı renge sahip olan kehribar rengi gözlerini yüzüme çıkardığını fark edip buz mavisi gözlerimi hafifçe onun gözlerine doğru çevirdim. Bir süre öylece Peri'nin gözlerini izledikten sonra da Peri'nin yüz ifadesinden onun benimle bir şeyleri konuşmak istediğini anlayıp ona güvenmek vermek için dudaklarıma hafif bir gülümseme yerleştirdim ve dudaklarıma yerleştirdiğim gülümsememle birlikte Peri'nin gözlerini dudaklarıma kaydırdığını fark ederek gülümsememi daha da büyüttüm.
"Çok güzel gülüyorsun." kehribarlarına yerleştirdiği parıltılarla dudaklarıma bakmakta olan Peri gözlerindeki parıltıların bana acı verdiğinden bir haber bir şekilde gülümsememi daha da artırmamı istiyormuş gibi konuşurken kalbime yerleşen acıya rağmen ona istediğini verip gülümsememi biraz daha artırarak kirpiklerimi yavaşça birbirlerine vurdum.
"Teşekkür ederim ama bence sen benden daha güzel gülüyorsun. Gerçi buraya geldiğinden beri hiç gülümsemedin ama ben ilk tanıştığımızda gülümsemeni görmüştüm o yüzden gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki senin gülüşün benim gülüşümü gölgede bırakır." kehribarlarına gizlediği acının nedenini bana aktarması için konuyu bir şekilde o acıya getirmemin gerektiğini bana gözleriyle gösteren Peri'ye istediğini verip konuyu bu eve geldikleri güne getirirken Peri gözlerindeki parıltıları hızlı bir şekilde ortadan kaldırıp uzun kirpikleriyle yavaşça kehribarlarını örttü. Bir süre öylece durduktan sonra da sonunda benimle konuşma kararı alarak kapadığı gözlerini hafifçe araladı ve araladığı gözlerinin yaşlarla dolduğunu görmemi sağlayarak sertçe yutkunmama sebep oldu.
"Evet, geldiğimden beri hiç gülmedim çünkü küsüm ben dayıma. Gülüşümü görmeyi hak etmiyor o." kirpiklerindeki titremeyi dikkatli bir şekilde izlediğim Peri tıpkı kirpikleri gibi dudaklarınıda titreterek benimle konuşurken dudaklarımı hızlıca birbirine bastırıp burnumun ucundan kesik bir nefes aldım.
"Neden? Neden küssün dayına?"
"Çünkü o babamı dövdü."
"Babanı mı dövdü?"
"Evet. Hem de çok dövdü. O kadar çok dövdü ki benim ağlamamı bile duymadı. Yapmasın diye ağladım ama o yapmaya devam etti. Babamın yüzü dayım yüzünden hep kan oldu Liya. O yüzden küsüm ben dayıma." gözlerime dolan gözleriyle bakan Peri gerçeği dayısına söylediğime beni pişman ederken sesli bir şekilde yutkunup ellerimi onun saç diplerinde gezdirerek acısını azaltmaya çalıştım ancak pek başarılı olamadım.
