Lover

Kabanata 15

Mabilis akong napabalikwas noong makitang 3:45 am. Mabilis akong naligo at naghanda kg dadalhin.

I brought my iPod and earphones. My planner and my emergency kit at mga damit na kailangan ko para sa trip namin. Nagdala din ako ng snacks para may kainin sa byahe. Hindi ako ang kakain kundi sina Hailey na alam kong pagdadaldalan lang ang gagawin.

Mabilis kong isinalansan ang gamit ko sa trunk ng sasakyan. It was Rolls-Royce. Kase wala dito ang Shelby, Mustang, and BMW dahil dinala sa casa para linisan at i-maintain.

Mabilis kong pinarada sa parking lot ang sasakyan ko. Bago lumabas ng sasakyan upang kuhanin ang gamit sa trunk ng kotse ko. 

We are instructed to get to the bus that was assigned per class and luckily she is the assigned faculty to our bus.

Mabilis kong nilagay ang gamit ko sa overhead ng bus at saka umupo sa may gilid.
Dahil puno na rin ang bus ay nagpapalinga-linga pa ito na tila may hinahanap. I moved out of my seat and sat next to empty window seat.

Then after she saw the empty window seat. she  immediately rushed to the seat while I looked at her affectionately. 

Then again, I gave up the window seat because she wanted to look outside while I wanted to stare at her.

Hindi ko naman inaakala na nararamdaman ko ang mga bagay na kahit ang diskyunaryo ay walang pakahulugan. Tila hindi rin mailalathala sa salita, kukulangin din ata ang angkop na melodiya upang ipabatid na oo, umiibig na nang tuluyan. Umiibig na ako sa kaniya.

Hindi naman ako sigurado kung handa na ba  akong magtapat sa kaniya. Hindi rin naman ako umaasang may sagot siya kung sakaling magsabi ako. Dahil ang pagtatapat naman ay hindi isang tanong na kailangan ng sagot. Dahil isa itong pagpapahayag na iyon ang nararamdaman mo. At walang responsibilidad ang isang tao na tugunin ito dahil lang sa gusto mo. Bagay na hindi mauunawaan ng iba.

“Stop staring,” Masungit na asik nito. Agad ko namang kinagat ang pang-ibabang labi upang pigilan ang pag-ngiti.

“Your fault, Professor.” May paglalarong sagot ko. Tuluyan naman ako nitong hinarap her lips were pursed into a straight line. What a hot goddess.

“How come it is my fault that you didn't learn basic manners?” Pa-irap na sabi nito. Habang ako naman ay naaaliw sa kaniyang reaksiyon. 

Dahil ang cute lang talaga niya. Especially, when she scrunched up her nose and her brows furrowed together.

What a cutie.

“I know basic manners naman. It is just that my father and mother also taught me to admire something fascinating.” Confident kong sagot sa kaniya.

“So?” Masungit na balik nito na tila wala lang.

“You are fascinating to me professor.” Ngumiti ako dito ngunit bigla niyang ibinaling sa bintana ang kaniyang paningin bago ibalik sa akin.

“I beg to disagree. I look like...” She said while giving me the lazy look of her coffee brown eyes. I don't even know if it is coffee brown or dark. It changes color depending on the light. Like right now, it is smooth honey brown.

“Like what?” Makulit na tanong ko dahil ilang minuto na niyang hindi tinuloy ang sasabihin niya.

“Wife.” Sagot nito.

“Huh?”

“Huh, your face... Hindi na inuulit sa mga bingi.” Masungit na sagot nito saka tuluyang inaliw ang sarili sa mga nadadaanang mga puno at buildings.

Pinamulahan naman ako ng mukha after ko ma-realize ang sinabi niya. What the fuck. Dapat pala hindi hinahamon ang mga ganitong tao. I am not your strongest soldier, Attorney.